İş Sanat'ta izlediğimiz Hiromi konserinden notlar ve izlenimler Cenk Akyol'un lezzetli kaleminden yayında

İş Sanat'ta izlediğimiz Hiromi konserinden notlar ve izlenimler Cenk Akyol'un lezzetli kaleminden yayında

 

Daldan dala, türden türe atlayan müzikal tarzıyla Hiromi seyirciyi her zaman avucunda tutuyor

 

 

İş Sanat’a geldiğimde, bu salonda en son John McLaughlin’i 4th Dimension isimli grubuyla izlediğimi hatırladım. Tam 15 sene geçmiş.

 

Peki, Hiromi’yi efsane basçı Stanley Clarke ile Osman Hamdi’nin en büyük eseri Arkeoloji Müzesi’nin bahçesinde izleyeli kaç sene olmuş? O da aynı, 15 yıl önceymiş.

 

İKSV’nin, İstanbul’un asfalt söken meşhur yaz yağmurlarına karşı sahneye çadır tiyatrosu tentesi koyması ile konser ancak yirmi dakika sürebilmişti. Konser boyunca pazarcıların tentelerin su yükünü sırıklarla boşaltmaya çalışmaları gibi çabalar konserin ziyan olmasını engelleyememişti. 

 

Şimdi yeni grubu Sonicwonder ile izleyeceğiz bıcır bıcır Hiromi’yi. 15 sene önce de cimcime demişim bu kıpır kıpır Japon’a konser tanıtım yazımda. Kariyeri boyunca birçok farklı grupla çaldı. Trio Project ismiyle çaldığı Anthony Jackson ve Simon Phillips ile izlemeyi çok isterdim. Bir önceki grubu Sonicbloom’da da yanında ekstra bir solo enstrüman vardı, zor soyadlı gitarist David Fiuczynski. Yeni grubunda gitarist gitmiş, sülaleden müzisyen trompetçi kendi solo albümleri olan Adam O'Farrill gelmiş. 

 

Hiromi son iki senedir yeni grubu Sonicwonder ile müziklerini kaydediyor ve turluyor. Bas gitarda Mclaughlin onaylı Fransız Hadrien Féraud, bu arada, laf aramızda eski basçısı İngiliz Tony Grey de John McLaughlin onaylıydı. Tony Grey, McLaughlin’in yeğeniydi. Yazıda Hiromi’den çok McLaughlin adı geçiyor değil mi ? 

 

Her neyse, davulcumuz Şikago’lu Gene Coye mektepli bir müzisyen. Portfolyosunda Seal, Larry Carlton, Richard Bona, Robben Ford, Stanley Clarke, Terrence Blanchard, Pharoah Sanders gibi gururla sunacağı devler var. 

 

Konser neredeyse tamamen son albümü Out There üzerineydi. Neredeyse tüm albümü çaldılar. Açılıştaki parça grupla beraber kaydettiği ilk albüm olan bir önceki albümün aynı isimli parçası Sonicwonder bana George Duke’un sevmediğim disco-funk dönemindeki tonları hatırlattı. 

 

Hiromi genel olarak fusion, caz rock janrına çok yakın ve o döneme ait klavyecilerden oldukça etkilenmiş. Yıllar önce tanınmasını sağlayan Chick Corea, az önce bahsettiğim George Duke, Joe Sample, Bob James sanatçının parçalarına ve tarzına sinmiş. Bu konserde ELP, Yes gibi tınladıkları bölümler de oldu (mesela üç bölümlük Out There kompozisyonunun introsu).

 

 

Hiromi yeni grubuyla İş Sanat'taydı

 

Hiromi hiçbir janra göbekten bağlı olmadığını konser boyunca hissettiriyor. Ayrıca, trompeti ses sentezleyicilerle çoğaltarak horn section gibi kullandıkları bölümlerde klasik piyano triosuna epik bir etki ekleyebiliyor. Mangioni gibi, Deodato gibi duyuluyor.

 

Trompetçi O'Farrill pedalları yere değil masaya monte etmiş. Hadrien Féraud’nun tonları klavyenin özellikle altında kalması, belki de desteklemesi için yumuşak seçilmiş. Trompet sololarda ne kadar emprovize ise parçaların aranjelerinde o kadar yazılı ve disiplinli çalıyorlar. E tabi konser neticede piyanist konseri. Bazen 'unison'lara basçı da dahil oluyor. Davul ve basçı konser boyunca solo enstrümanlardan rol kapmaya çalışmıyor. 

 

Her caz konserinde sergilenen es'ler, vurgularla yapılan enstrümental ustalık gösterileri ve belirgin bir temaya sadık kalarak sırasıyla enstrümanlara sağlan solo kısımlar konserlerin artık sürpriz olmayan gösterileri. Ne kadar kanıksasak da hepimiz içten içe bunları bekliyoruz aslında. Hatta, belki de zaten canlı performanslar bunun için izleniliyor. 

 

Konserde zaman zaman ve kısa kısa da olsa progressive rock da duyduk, brass rock da. Yes Ramen parçasında video oyun jingle’ları da Manga müzikleri de. Bis sonrası minimal solo piyano parçası Pendulum ile Claude Debussy, Eric Satie'yi de hatırlattı kulaklarımıza. Grubu dinlerdirdiği bu parçadan sonra bir çevrim daha solo partisyonlara yer verdikleri parçanın enerjisi ve coşkusunu anlatmak için defterime “bir Paris kabaresindeyiz” yazmışım. Daldan dala türden türe atlayan müzikal tarzı ile Hiromi seyirciyi her zaman avucunda tutuyor. Konseri beraber izlediğimiz Aptül de çok sevdi bu cimcimeyi. Kesinlikle Youtube kanalında coşkusunu paylaşacaktır.

 

Cenk Akyol

 

Cazkolik.com / 16 Mayıs 2025, Cuma

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN


Cenk Akyol

  • Instagram
  • Email

Yorum Yazın

Siz de yorum yazarak programcımıza fikirlerini bildirin. Yorumlar yönetici onayından sonra sitede yayınlanmaktadır. *.