"Yılın En İyi Albümleri"nin beşincisini yayınlıyoruz. İlk dosyadan bugüne söylenecek ne çok şey birikti ama Cazkolik olarak öncelikle teşekkür edeceğiz. Başta, aşağıda seçimlerini okuyacağınız sevgili dostlarımıza çok teşekkür ediyoruz, onların titizliği, özeni ve müziğe sevgileri sayesinde yurtdışındaki dergilerin, portalların, gazetelerin listelerine imrenmekten kurtulduk. Bu dosyanın ülkemizde yayınlanmış en yetkin değerlendirme ve başvuru kaynağı olması temel arzumuz ve her yıl kapsamını derinleştirme isteğimizi bu yıl da değerli dostlarımızın katkısıyla pekiştirdiğimize inanıyoruz. Geçen sene başladığımız yılın en iyi üç konseri (tercihen) bu yıl da devam ediyor, yanısıra, geçen sene sevgili Cenk Erdem`le başladığımız RB, Soul listesi de yayında. Sevgili Zekeriya Şen bu sene kendi seçimlerinin yanına bir de dünya müziği listesi ekledi.

 

Aptülika ile yılın en iyi Blues albümleri listesi yayında

 

Geçen yıllarda neden blues albümleri yok sorusu çok soruldu, bu yıl, yılların usta çizeri, yıllardır hazırladığı radyo programları ve bluesperisan isimli bloguyla rock blues müziğin önde gelen usta ismi sevgili Aptülika sayesinde Blues albümlerini dosyaya dahil ettik. Sadece o kadar da değil, Aptülika listesini "Yılın En İyi Dönüş Albümü", "Yılın En İyi Akustik Blues Albümü", "Yılın Genç Yeteneği" ve "Yılın Blues Konseri" gibi alt başlıklarla da ayrıca destekledi, çok faydalanacağınıza eminiz.

 

Murat Beşer ve Güven Erkin Erkal ile yerli/yabancı Rock müzikte yılın en iyi albümleri yayında

 

Şimdiye kadar dosya kapsamının genişlemesi caz ve türevleri diyebileceğimiz eksende oldu, bu yıl ilk kez Rock da dosyaya dahil oluyor. Aslına bakarsanız, yazarlarımızın listelerinde zaten etnik ve world müzikten alternatif müziklere, avantgarttan elektroniğe geniş bir perspektife tanık oluyorduk. Özellikle geçen yıl Rock çevresinden gelen çok sayıda öneri ve talebi dikkate alarak sevgili Murat Beşer ve Güven Erkin Erkal`dan yerli ve yabancı Rock ile ilgili değerlendirmelerini talep ettik ve ortaya yılın güçlü listesi çıktı. Her iki dostumuza çok teşekkür ediyoruz.

 

 

---

 

Müzik yazarı, eleştirmenler ve radyo programcılarına sorduk:

 

"Sizce 2017`nin yerli-yabancı en iyi 10 albümü ve bu yıl izlediğiniz en iyi konserler hangileri?"

 

Yazar, eleştirmen ve radyo programcısı dostlarımıza yukardaki soruyu sorduk ve seçimlerinde kendilerini tümüyle serbest bıraktık. Yani, bu listelerin adını "Top 10" olarak belirledik ama içini doldurmak tercihlere kaldı. Listesini 10 albümden az ya da daha çok belirleyen de var, sadece yabancı ya da yerli albümlere dönük liste tercih eden de, sadece kendi uzmanı/ilgisi olduğu alanla sınırlayan da var, seçimlerine notlar ekleyen de... Zaten, aşağıda okuyacağınız listeleri bu kadar zengin ve çeşitli yapan da bu oldu zaten. Ve elbette yılın değerlendirmesi açısından listelerde okurlarımıza ipucu olacak, yeni keşifler yaratacak seçimler çıktığına inanıyoruz.

 

 

---

 

 

Best of 2017 / Yabancı (Sıralı)

 

01 SF Jazz Collective "The Music of Miles Davis and Original Compositions Live SF Jazz Center" (SF Jazz)
02 Phronesis with Frankfurt Radio Big Band "The Behemoth" (Edition)
03 Wolfgang Muthspiel, Brad Mehldu, Ambrose Akinmusire, Larry Grenadier, Brina Blade "Rising Grace" (2016-2017) (ECM)
04 Aaron Parks Trio "Find the Way" (ECM)
05 John Abercrombie Quartet "Up and Coming" (ECM)
06 Charlie Watts The Danish Radio Big Band "Charlie Watts Meets Danish Radio Big Band" (Impulse!)
07 Chris Potter "The Dreamer is the Dream" (ECM)
08 David Binney "The Time Verses" (Criss Cross)
09 François Coutirier Tarkovsky Quartet "Nuit Blanche" (ECM)
10 Antonio Sanchez "Bad Hombre" (C.A.M. Jazz)

 

Best of 2017 / Yerli (Sıralı)

 

01 Selen Gülün "Kadınlar Matinesi" (A.K.)
02 Kerem Görsev with Strings "Spring Water" (Emre Grafson)
03 Fuat Tuaç "Late Bloomer"
04 Timuçin Şahin`s Flow State "Nothing Bad Can Happen" (Double Moon)
05 Çağıl Kaya "Şimdilik Herşey Yolunda" (A.K.)
06 Şevket Akıncı "Escher Chronicles" (A.K.)
07 MadenÖktemErsönmez "MöE" (Kaban Lin)

 

Not: Bunlar bana ulaşan albümler ve hepsi de çok başarılı

 

 

- Nik Bartsch`s Ronin 24. İstanbul Caz Festivali
- Antonio Sanchez Migration (Zorlu PSM) 24. İstanbul Caz Festivali
- Chucho Valdes Gonzalo Rubalcaba (CRR Konser Salonu) 27. Akbank Caz Festivali
- Benedikt Jahnel Trio (Akbank Sanat) 27. Akbank Caz Festivali

 

---

 

 

Best of 2017 / Yabancı (Alfabetik)

 

- Aaron Parks Trio "Find the Way" (ECM)
- Ambrose Akinmusire "A Rift in Decorum: Live at the Village Vanguard" (Blue Note)
- Charles Lloyd "Passin` Thru" (Blue Note)
- Chris Potter "The Dream is the Dream" (ECM)
- Django Bates with the Frankfurt Radio Big Band "Saluting Sgt. Pepper" (Edition)
- Jeremy Pelt "Make Noise" (HighNote)
- John Abercrombie Quartet "Up and Coming" (ECM)
- Kamasi Washington "Harmony of Difference" (Criss Cross)
- Mark Giuliana Jazz Quartet "Jersey" (ECM)
- Steve Nelson "Brothers Under the Sun" (Blue Note)
- Tomasz Stanko New York Quartet "December Avenue" (ECM)
- Wolfgang Muthspiel, Brad Mehldau, Ambrose Akinmusire, Larry Grenadier, Brian Blade "Rising Grace" (2016-2017) (ECM)

 

Best of 2017 / Yerli (Alfabetik)

 

- Cenk Erdoğan Mehmet İkiz "Lahza" (A.K.)
- Çağrı Sertel "Instant" (Kabak Lin)
- Kerem Görsev with Strings "Spring Water" (Emre Grafson)
- Konjo feat. Alper Maral Serdar Ateşer Sert Sessizler (Double Moon)
- MadenÖktemErsönmez "MöE" (Kabak Lin)
- Mert Topel "Serendipity" (Ada Müzik)
- Oğuz Büyükberber "Off Monk" (Kabak Lin)
- Selen Gülün "Kadınlar Matinesi" (A.K.)
- Şevket Akıncı "Escher Chronicles" (A.K.)

 

---

 

 

Best of 2017 / Yabancı (Sıralı)

 

01 Peter Bernstein w/ Brad Mehldau, Christian McBride, Gregory Hutchinson "Signs Live!" (Smoke Sessions)
02 DeJohnette, Grenadier, Medeski, Scofield "Hudson" (Motéma)
03 Mark Giuliana "Jersey" (Motéma)
04 Yelena Eckemoff "in the Shadow of a Cloud"
05 Ambrose Akinmusire "A Rift in Decorum" (Blue Note)
06 Charlie Haden Liberation Orchestra "Time-Life" (Impulse!)
07 Tomasz Stanko New York Quartet "December Avenue" (ECM)
08 Charles Lloyd "Passing Thru" (Blue Note)
09 Abdullah Ibrahim "Live at Jazz Forum" (Musicom)
10 Aaron Parks "Find the Way" (ECM)

 

Best of 2017 / Yerli (Sıralı)

 

01 Çağrı Sertel "Instant" (Kabak Lin)
02 Kerem Görsev with Strings "Spring Water" (Emre Grafson)
03 Mert Topel "Serendipity" (Ada)

 

 

- Chucho Valdes Gonzalo Rubalcaba (CRR Konser Salonu) 27. Akbank Caz Festivali
- Mark Giuliana (Zorlu PSM) 27. Akbank Caz Festivali

 

---

 

Best of 2017 / Yabancı (Alfabetik)

 

- Ambrose Akinmusire "A Rift In Decorum: Live at the Village Vanguard" (Blue Note)
- Chris Potter "The Dream Is The Dream" (ECM)
- Craig Taborn "Daylight Ghosts" (ECM)
- Django Bates with The Frankfurt Radio Big Band "Saluting Sgt. Pepper" (Edition)
- Jeremy Pelt "Make Noise"
- John McLaughlin The Fourth Dimension "Live @ Ronnie Scott’s"
- Kamasi Washington "Harmony of Difference" (Dom Chi No)
- Phronesis "The Behemoth" (Edition)
- Tomasz Stanko New York Quartet "December Avenue" (ECM)
- Vijay Iyer Sextet "Far From Over" (ECM)

 

Best of 2017 / Yerli (Alfabetik)

 

- Banu Kanıbelli "Yer Gök" (Ada)
- Çağıl Kaya "Şimdilik Herşey Yolunda" (A.K.)
- Çağrı Sertel "Instant" (Kabak Lin)
- Cenk Erdoğan İkiz "Lahza" (Kabak Lin)
- Kerem Turhan "Uçurtma Uçuran Kız"
- Konjo (Feat Alper Maral Serdar Ateşer)
- MadenÖktemErsönmez "MöE" (Kabak Lin)
- Mustafa Özkent "Funk Anatolian" (Hammer)
- Şevket Akıncı "Escher Chronicles" (A.K.)
- Tamer Temel "Serbest Düşüş" (A.K.)

 

 

Best of 2017 / Yerli Rock (Alfabetik)

 

- Ali Seval "Sempat Telepat" (Anadolu Tur Reklam)
- Cihan Tanrıverdi "Mayranuş" (Kalan)
- Emre Kula "Theory of Change" (Kala)
- Flört "Bambaşka" (Arpej Yapım)
- Merlyn "Ayağa Kalk" (Medya Refleks)
- Pitch Black Process "Derin" (EMP Label Group)
- Tampon "Planet Tampon"
- Taner Öngür ve 43.75 "Elektrik Gramofon" (Tantana)
- The Ringo Jets "Assorted" (Tantana)
- Tünay Akdeniz "The Godfather of Turkish Punk"

 

---

 

Best Of 2017 / Yabancı (Sıralı değildir)

 

- Ralph Towner "My Foolish Heart" (ECM)
- Charnett Moffett "Music From Our Soul" (Motéma)
- Daniel Herskedal "The Roc" (Edition)
- Christian Scott aTunde Adjuah "The Emancipation Procrastination" (RopeAdope)
- Jack DeJohnette, L. Grenadier, J. Medeski J. Scofield "Hudson" (Motéma)
- Tony Allen "A Tribute To Art Blakey" (EP) (BlueNote)
- Mark Guiliana Jazz Quartet "Jersey" (Motéma)
- Adam Ben Ezra "Pin Drop" (Ropeadope)
- Anouar Brahem with Dave Holland, D. Bates, J.DeJohnette "Blue Maqams" (ECM)
- Jamie Saft, Steve Swallow Bobby Previte "Loneliness Road" (RareNoise)
- Linda May Han Oh " Walk Against Wind" (Biophilia)
- Ron Miles, Bill Frisell, Brian Blade, Jason Moran, T. Morgan " I Am A Man" (YellowBird)

 

Best Of 2017 / Yerli (Sıralı değildir)

 

- Cenk Erdoğan İkiz " Lahza" (Kabak Lin)
- Tamer Temel "Serbest Düşüş" (A. K. Müzik)
- Burak Bedikyan " Awakening" (SteepleChase)
- MadenÖktemErsönmez "MöE" (Kabak Lin)
- Çağrı Sertel "Instant" (Kabak Lin)

 

 

- Chick Corea, Eddie Gomez, Brian Blade Zorlu PSM Caz Festivali
- Jan Garbarek Group feat. Trilok Gurtu Zorlu PSM Caz Festivali
- Stephan Micus Zorlu PSM Caz Festivali
- Okay Temiz Oriental Wind Zorlu PSM Caz Festivali
- Michel Camilo Tomatito Zorlu PSM Caz Festivali
- Christian Scott (Zorlu PSM) 27. Akbank Caz Festivali
- Red Baraat Midnight Session (Babylon) 27. Akbank Caz Festivali
- Mark Guiliana Quartet (Babylon) 27. Akbank Caz Festivali

 

---

 

Best Of 2017 / Yabancı (Sıralı değildir)

 

- Avishai Cohen "Cross My Palm with Silver" (ECM)
- Craig Taborn "Daylight Ghosts" (ECM)
- Louis Hayes "Serenade for Horace" (Blue Note)
- Tomasz Stanko "December Avenue" (ECM)
- Wolfgang Muthspiel "Rising Grace" (Motéma)

 

Best Of 2017 / Yerli (Sıralı değildir)

 

- Oğuz Büyükberber "Off Monk" (Kabak Lin)
- Selen Gülün "Kadınlar Matinesi" (A. K.)
- Çağrı Sertel " Instant" (Kabak Lin)
- Çağıl Kaya "Şimdilik Herşey Yolunda" (A.K.)
- MadenÖktemErsönmez "MöE" (Kabak Lin)
- Ediz Hafızoğlu "Nazdrave 13" (Kabak Lin)
- Şevket Akıncı "Escher Chronicles" (A.K.)

 

 

2017`de izlemeyi istediğim konserler muhtelif sebeplerle iptal oldu ama yılın en iyi caz etkinliği olarak Bozcaada Caz Festivali ve festivalden MöE konseri özellikle muazzamdı.

 

---

 

İleriye dönük bir müziktir caz. O zamana kadar müzik ruhunuzun beslenmiş olduğu diğer tarzlardan aldığı ilham ile size bir yön çizer. Gerekirse sizi tarzın derinliklerine ya da sükûnetine sürükler. Tamamıyla sizin ruhunuzun beklentisi ve ihtiyacı karşısında ilerler. Cazın en büyük özelliği benim için budur. Herkese göre özel kesimi ve bütünleşmesi söz konusudur. Diğer tarzlarda bu özellik o kadar on planda olmayıp çok kolay vazgeçilebilir bir niteliğe sahiptir. Caz ise farklıdır, sürdürülebilir ve kalıcıdır. Öyle farklı bir boyutta işler ki içinizde çıkartmanız pek çok şeyi de yok etmeniz anlamına gelir. Bu yıl benim dipsiz açık bir kuru oldu, çıkan her şeye kulak verip, benden uzaklaşanlara ve bana yakınlaşanlara kulak verdim. Tarzın içerisinde ki kırılma ve değişimlere kendimce şahit oldum. Heyecanlandığımı itiraf etmem gerekir. Geniş bir açıklığa doğru sürükleyen bu tarzda beni etkileyenlere pek çok üretime kulak misafiri oldum bazıları aşırıyken bazıları yavandı ama bazı çalışmalar vardı ki işte dediğim. Bir sınır varlığı içinde kendimi limitlemem gerektiğinden uzun yıllar müzikteki niteliğini kaybetmeyecek ama bu yıla denk gelen çalışmalar ile ilgili naçizane listemi sizlere sunuyorum. Müziğin sizlerden kaçmadığı, sizin de ona doğru koştuğunuz bir yıl olmasını dilerim.

 

Zekeriya Şen`in listesindeki albümleri Spotify`dan dinlemek için lütfen tıklayın!

 

---

 

Adam Fairhall "Friendly Ghosts"

 

Tekil bakış açısıyla bizlere sunulan ilk solo çalışması Adam Rairhall’ın. 2012’deki The Imaginary Delta bir takım çalışması olup piyanistin gerçek anlamdaki müziksel katkısını fiilen tartamadığımız bir oluşum söz konusuydu. Ancak Friendly Ghosts’da konum değişiyor, piyanist tüm benliği ile albümün içerisinde. Eski caz ritimlerini kendi büyüdüğü ve geliştiği stil ile yoğuran sanatçı dışavurumculuğunu bir ışık niteliğinde önümüze seriyor. Nostalji konulu ahenkler tekil bir müzisyenin ruhu ile süzülüp bizlere taşınıyor. Sıcak ve samimi bir atmosfer içerisinde dinleyeni kavrayan bu albüm yılın en samimi müzik terziliğini bize taşıyor.

 

Kamasi Washington "Harmony of Difference"

 

Kaliforniya’dan gelen bu nefis müzisyeni ilk 2015’de tanımıştık. Adeta müziği ile destan yazan bu saksafonistin yeni üretimini gündoğumu gibi bekler oldum. Karşımıza kısa bir çalışma ile çıktı, EP diyebileceğimiz bir uzunlukta (yaklaşık 32 dakika) ama yine de bu hali ile yılın en güzel ritimsel formülü olduğu şüphesiz. Kamasi’nin müziğindeki kimya farklı, daha önce olmayan ve cesaret ile sunulamayan bir nakış. Kısa ama çok yol kat ediyor, dinleyeni sorguluyor ve meydan okuyor. Epic’ten tanıdığımız ritimlerin nasıl farklılaşabileceğinin göstergesi. Nota aralarının heyecan verici sürprizleri, sizi boş yakalayıp savurması. Adeta bilinmeyen bir yeni atmosferde o alınan ilk nefesin heyecanı gibi. Dönemimizin en çarpıcı caz sanatçısından da beklenilen bu beklenmezlik.

 

Colin Stetson "All This I Do For Glory"

 

Bir başka örneği yok Stetson’un, tek ve donanımlı. Başka bir müzisyene ihtiyacı olmayan tekil bir orkestra. Bu yeni çalışmasında bize mevcuttu deklere eden Stetson dolgun, dizgin ve sağlam ses sentezi ile dimdik duruyor. İnanın böylesi bir müzisyen yok, en büyük niteliği ise cesareti. Yeni çalışmasında fazla dokunulmayan vahşi bir atmosfere bizleri davet ediyor. Zaman zaman ürkütücü olabilecek ritimlerinde her zaman yanınızda olduğunu hissettiriyor ve bu da içinizi rahatlatıyor. Bir dost elini uzatması gibi sizi sımsıkı kavrıyor ve bırakmıyor. Stetson sizinle birlikte bilinmezliğe süzüleceğine size doğru bilinmezlikten süzülüyor. Gelişini kendi başınıza idrak etmenize olanak sağlıyor. Tardım istediğinizde ise saksafonu ile hemencecik yetişiyor imdadınıza. Parçalanışın bütünlüğü sizi müziğin doruklarına yüceltiyor, yalnızlık hissetmenizi istiyor ama aynı zamanda ensenizden aşağıya meselesini üflüyor. Zaman zaman yönünüzü şaşırtabilen bu albüm Stetson’un en ritimsel ve masalcı üretimlerinden biri. Müzisyen fiilen size burası benim dünyam ve rehberi de benim diyor. Dağınıklık yok, kendinizi tamamen adamanız şart, kendine mecbur ediyor sizi yoksa bilinmeyen sularda kendinizi kaybolmuş olarak bulabilirsiniz.

 

Christian Scott aTunde Adjuah "The Centennial Trilogy"

 

Bu otuz dört yaşındaki trompetçi istikrarlı adımlarla bizi bu albümüne doğru taşıdı. Meselesi var, Amerika’da siyahi olmak ama daha da önemli caz tarzının bundan yüzyıl önce çıkışında var olan niteliklere sahip çıkmak. Sanatçının dediği gibi burada “ses vasıtasıyla dünyanın sosyal ve politik gerçeklerine karşı sorumlu aydınlanmaya” kulak veriyoruz. Bundan dolayı Scott bu yıl üç üretime, bir üçlemeye, imza atmak istedi. Ruler Rebel, Diaspora bunun ilk ikisi ve daha sıcağı sıcağına çıkan The Emancipation Procrastination üçlünün son halkası. Tamamlanan “The Centennial Triolgy” hiç şüphesis Kamasi Washington’un 2015’de ürettiği destansı albümünün farklı bir boyutta başka bir göz ve yaratıcılık ile yansıması. tamamlanacak ancak bu yazı kaleme alınırken üçüncü halkadan pek bir sinyal yok ortalıkta.

 

Her ne kadar ilk üretim bu meseleyi masaya taşımamış gibi görünse de aslında bir altlık maiyetindeydi. Tonal, durumsal duygudaşlığın müziğe işlenişi birer sekans olarak dinleyenlere aktarılıyor. Burada yatan müzik kültürel bir sorumluluktan besleniyor ve bunu tarihsel kavramlar ile işliyor. Cazın 100 yıllık tarihine modernism ve klasik çarkların çarpışmasıyla ortaya çıkarıyor. Gençliğinin vermiş olduğu heyecan ise müziği ayrıştırıyor, son sürat giden bir arabanın orta aynasından gelip geçenlere atıfta bulunan bir tınısal şölen. Karşımızda 21. yüzyılın en dinamik caz oluşumlarından biri var.

 

Yazz Ahmed "La Saboteuse"

 

Batı dominantlığı olan caz tarzında farklı coğrafyalardan gelen ritimler her zaman dikkat çekme potansiyeli yüksel. Pek çoğu kalite skalasını aşamadan eleniyor ama bazıları var ki bir durup her şeyi tekrar değerlendirmenize vesile oluyor. Dünyanın en esnek olan tarzı caz, kültürel birikimleri çok doğal benimseyip dinleyiciye aktarabilen özelliklere sahip ve bundan dolayı farklı topraklardan beslenmiş olan ritimler bu tarza doğal işleyebiliyor, sırıtmıyor. Bunun en güzel örneklerinden biri Trilock Gurtu ve İbrahim Malouf. Ancak Yazz Ahmed’in bu ikinci albümü Arap Dünyasını sorumlu ve kalıcı bir şekilde kulaklarımıza taşıyor. Londra’da yaşayan besteci, trompetçi dokuz kişilik orkestrasının başını çekip bize Ahmed Abdul-Malik, Rabih Abou-Khalil ve Anouar Brahem gibi efsanelerden sonraki dünyadan bir göz kırpıyor. Bol başarılı albümler ile taçlandırılan 2017’nin en iyileri arasına kocaman bir adım atarak yerleşiyor La Saboteuse. Katmer katmer açılıyor, esniyor, duygudaşlık kuruyor ve en önemlisi müzik kalitesi ile büyülüyor. Daha nispeten yolun başında olan Yazz zamanla caz dünyasının efsaneleri arasında yeralır ise ben hayret etmem, size söyledim derim.

 

Tinvall Trio "Cirklar"

 

Pek çok piyano üçlüsü var ama Tingvall’ın yeri hep benim için ayrı olmuştur. Adeta var olan bir eksikliği sadece onlar doldurmakta, çok iddialı biliyorum ama durum açıkçası böyle. İlk albümlerinden beri yakından takip ettiğim bu üçlü, gelişti, yerinde durmadı ve her zaman yaptıklarının üstüne bir gömlek daha geçirmeyi başardı. Daha da önemlisi sevilen bir üçlü, dinleyicinin benimsediği ve kendinden bir şeyler yakaladığı oluşum. Nitekim efsanevi Elbphilharmonie konser salonun da iki deneme konseri veren tek caz üçlüsü. Bu tür şeyler denk gelmez elde edilir ve Tingvall Trio müziğindeki gelişim ile bunu fazlasıyla hak ediyor. Özellikle ritimlerindeki senkronize ve ahenk ama daha önemlisi ritimsel nakarat nadide özelliklerinden biri. Caz dünyasının en kuvvetli ve daha çok bizlere sunacağı marifetleri olan üçlüsü bu yıl mutlu etti.

 

Charnett Moffett "Music From Our Soul"

 

Yaşayan efsanelerin albümleri her zaman dikkat çeker, dile kolay tam otuz yıl önce Charnett Moffett “Net Man” albümü ile Blue Note etiketiyle görücüye çıktı. Bas konusunda harikalar yaratan sanatçı Ornette Coleman, Art Blakey, McCoy Tyner ve Sonny Sharrock gibi efsaneler yanında pişerek onların ilham perileri ile tanıştı. New York doğumlu sanatçı gitarist Stanley Jordan, piyanist Cyrus Chestnut ve baterist Jeff “Tain” Watts katkılarıyla olabilecek en kusursuz çalışmalardan birine imza atmış bulunuyor. Macera dolu caz ritimlerinden yoğun hard-bop stiline doğru uzanan bir melodi nefaseti.

 

Jaimie Branch "Fly Or Die"

 

Bu yılın en güzel mucizesi diyebilirim. Nefes kesen bir kadın cazcı, yaratıcı, sınır tanımayan ve umursamayan bir kişilik. Fly or Die’da Kamasi’nin üretim gibi kısa, var kısalarda bir hikmet, ama bir o kadar etkileyici. Hiperaktif, oldukça hassas, dönem dönem fırtına kokan ama kelimenin bütün anlamıyla kusursuz. abartı gelebilir ancak bu bir türev olarak da dikkat çekmektir. Bu albümde dikkat hak ediyor. Bir caz albümünde dokular en önemli unsurdur, geniş, derin ve ruhların kendilerini, kaybedecekleri düzeyler. Bunları yapabilmek için içerikler, malzemeler önemlidir ancak Jaimie Branch bu konuda fazlasıyla bonkör. Bu bonkörlükte harcanan tek bir nota yok, hepsi yerli yerinde, boş olabilecek her alan fazlasıyla doldurulmuş. Şu zamana kadar ürettikleriyle pek ses getirmeyen trompetçi bu albümü ile dizginlenemeyecek bir şahlanmaya geçecek. Eğer bir caz oteli olsaydı bu albüm hiç şüphesiz o otelin süiti olurdu. Branch olabilecek tüm olasılıkları teker teker işleyip bir araya getirmiş ve dallandırmış. Albümde yer alan bazı eserler uzun süre aklınızı kurcalayıp çıkmayacak özelliklere sahip. Her şeyin müzik ile mümkün olabileceğinin güzel bir açılımı.

 

Chris Potter "The Dream Is The Dream"

 

Gelişen bir doğaçlama sanatçısı Chris Potter. 2000’lerin başındaki ilk hallerinden şu gelmiş olduğu nokta gelişim terminolojisinin en bariz örneklerinden biri. Enstrümanına olan mutlak hâkimiyet onu dipsiz ritim çözümlemelerine sürüklüyor. Chris Potter bu albümüyle bestekârlığını kanıtlıyor, Teknik olarak kendisini fazlasıyla kanıtlayan saksofonist artık marifetlerini tek tek masaya yatırıyor. Daha iyi bir saksafonist olamaz zira zaten en dorukta ancak daha iyi bir müzik terzisi, editörü ve bestecisi olacağı aşikâr. Soğrulma özelliğiniz genişledikçe size fazlasıyla içine alan bir çalışma var karşımızda.

 

Avishai Cohen Quartet "Cross My Palm With Silver"

 

Caz dünyasının son zamanlarda ön plana çıkan Avishai’ı benim için bu genç trompetçi. Kendisini bir kaç defa canlı izleme imkânı yakalamıştım ve sahnedeki o enerjisi aynen albümlerine yansıtabilen değerli bir müzik terzisi. Konusuna çok hâkim ve kopyacılıktan arınmış bir nadide müzisyen. Bazı eleştirmenler müziğinde Miles Davis’in ruhunu canlandırdığını yazmaktan kendilerini alıkoyamıyorlar. Bana biraz abartı ve haksız bir ifade olarak gelse de yine de tanımlamak için güzel bir seçim. Karşımızda hiç mi hiç zayıf ve taklitçi bir müzik yok. Miles Davis gibi ıstıraplı ve dokunaklı insan seslerini trompetin de duyabiliyorsunuz. Oldukça başarılı bir albüme imza attı ECM etiketiyle. Başlıca Orta Doğu veya Doğu Akdeniz tınılarıyla dokunmuş bir müzik terziliği.

 

The Necks "Unfold"

 

Oldukça uzun dört eserden oluşan bu albüm Avustralyalı üçlünün on dokuzuncu yansıması, albüm içerisinde albüm diyebileceğimiz niteliklere sahip. Her eserin kendine özgü bir ritimsel dünyası var ve hep tek başına durabilirken hem de bir bütünün parçası olabiliyor. Sürekli ve azimli bir gerginliği elinde tutan besteler hiçbir aşamada patlamıyor. O gerginliği dışarı çıkartmıyor, kendi içerisinde tutup sizi o an içerisinde koruyor. Parçaların bir sıralaması yok, yani istediğiniz şekilde istediğiniz eserden başlayabilirsiniz ve bu sizi o gerginlik açılımlarıyla bir bütünselliğe sürüklüyor. Adeta kendi müziksel serüveninizi yakalamanıza izin veriyor. Albümün başlığı ise tezat zira burada çözümlenen bir mesele yok aksine daha da karmaşıklaşan bir rahatsızlık var. Doğal doğaçlamanın en rafine hali.

 

Craig Taborn "Daylight Ghosts"

 

2017’nin başlarında çıkmış olmasına rağmen tüm yılın üretimleri karşısında durabilen bir çalışma. Dirençli olan bu albümde inanılmaz nefes kesen ritimler yer alıyor. Bir ECM üretimi daha ancak nedense pek fazla ilgi görmedi, benim içinse gizli bir cevher niteliğinde. Piyanist Taborn meraklı ve heyecanlı bir dörtlünün başını çekiyor. Yanındaki emektarlar klarnetçi Chris Speed, basçı Chris Lightcap, baterist Dave King’, alarak kendinden emin ve oluşumuna yürek verilmiş bir albüme imza atmış. Dediğim gibi çok cazseverler tarafından benimsenmedi ama bence yılın arada kaynayan yıldızlarından biri.

 

Trombone Shorty "Parking Lot Symphony"

 

Söz konusu albüm cazın farkı tarzlar ile nasıl flört edebileceğini ve bunun altından hakkıyla kalkabildiğini gösteren bir kanıt. Kısa olabilir ama içeriği dolu. Parçaların hepsi donanımlı ve derin. Genel listeme bakarsanız biraz popüler kaçabilir ama bu dördüncü albümüyle bence New Orleanslı şarkıcı, besteci ve nefesli uzmanı Shorty hakkıyla 70’lli yılların RB ritimlerini organik olarak caz ile birleştiriyor. Çok sözsel caz sevmesemde burada Shorty’nin beste yapısı ve ritim skalası dinleyenleri dans edebilecekleri hoş bir salınıma sürüklüyor. Esnek, geniş bir alana yayılan bu albüm bol hoşnuklar sunan bir sürpriz paket.

 

Billy Childs "Rebirth"

 

Klasik caz severlerin de yüzü güldü bu yıl. 30 yıldır piyanosunun tuşlarını konuşturan Billy Childs 1988’den beri ilk solo albümü ile klasik caz severleri mutlu etti. Özgün, yorum üzerine kurgulanan besteler araya serpiştirilen nefis vokaller ile dinleyenleri kavrayan niteliklere haiz. Rebirth, piyanistin tüm hünerlerini ortaya çıkartan bir amaç içerisinde, uzun bir patika üzerinde karşınıza çıkan ritimsel birikimlerin üstat parmaklar arasında işlenmesi. İnanılmaz kalabalık bir arşivin içerisinde güzel bir özümseme.

 

Alfa Mist "Antiphon"

 

Kusursuz formülasyon diyebileceğim bir albüm. Caz temalarının cesurca arşınlandığı bu albüm genç Britanyalı müzisyen için olabilecek en kalıcı gerçek. Yansımalardan oluşan albüm müziği ile umutsuzluğa el uzatıyor ve her yolun sonunda bir çıkış olabileceğinin altını çiziyor. Özetle bu albüm için kırılıyor, esniyor, yapılanıyor ve olgunlaşıyor diyebilirim, hepsi bir inleyişte. Yaratıcı bir beynin müziksel yansıması diyebilirim. Burada klasik caz formasyonu yok, hataya açık kucaklayıcı bir oluşum var.

 

 

01 Saeid Shanbehzadeh "Pour-Afrigha"
02 Lo’Jo "Fonetiq Flowers"
03 Trio Da Kali and Kronos Quartet "Ladilikan"
04 Toko Telo "Toy Raha Toy"
05 Danyèl Waro "Monmon"
06 Oumou Sangaré "Mogoya"
07 Orchestra Baobab "Tribute to Ndiouga Dieng"
08 Bargou 08 "Targ"
09 Omar Sosa Seckou Keita "Transparent Water"
10 Bonga "Recados de Fora"
11 Saz’iso "At Least Wave Your Handkerchief at Me: The Joys and Sorrows of Southern Albanian Song"
12 Gwyneth Glyn "Tro"
13 Jupiter Okwess "Kin Sonic"
14 Bokanté "Strange Circles"
15 Sabîl  "Zabad, l’Écume des Nuits / Zabad, Twilight Tide"

 

Zekeriya Şen`in dünya müziği Spotify listesini dinlemek için lütfen tıklayın!

 

---

 

 

 

01 Monster Mike and Mike Ledbetter “Right Place, Right Time” (Delta Groove)
02 Rolling Stones “Blue Lonesome” (Polydor)
03 Coco Montoya “Hard Truth” (Alligator)
04 Willie Clayton “ Crossroad Of The Blues” (EMG)
05 John Mayall “Talk About That” (Forty Below)
06 Sean Chambers “Trouble And Whiskey” (American Showplace)
07 Duke Robillard "Duke Robillard and His Dames of Rhythm" (M.C.)
08 Sonny Landreth "Record Live In Lafayette" (Provogue)
09 Walter Trout "We’re All in This Together" (Provogue)
10 Robin Trower “Time and Emotion” (V-12)

Yılın en iyi dönüş albümü:

Elvin Bishop`s Big Fun Trio “Elvin Bishop`s Big Fun Trio” (Alligator)

Yılın en iyi akustik blues albümü:

Eric Bibb “Migration Blues” (Stony Plain)

Yılın genç yeteneği:

17 yaşında bir blues gitaristi Quinn Sullivan “Midnight Highway” (Provogue)

 

 

Beth Hart (Zorlu PSM) Zorlu PSM Caz Festivali

 

---

 

 

 

Best Of 2017 / Yerli (Alfabetik)

- Büyük Ev Ablukada "Fırtınayt" (Olmadı Kaçarız Plakçılık)
- Emre Kula "Theory of Change" (Kala)
- Flört "Bambaşka" (Arpej Yapım)
- Kalben "Sonsuza Kadar" (Garaj)
- Neyse "Haykırmadan Anlatamam" (Sony Music Türkiye)
- Nilipek. "Döngü" (Kabak Lin)
- Mehmet Güreli "Zamboni Sokağı" (Ada)
- Mert Topel "Serendipity" (Ada)
- Pentagram "Akustik" (Sony Music Türkiye)
- Son Feci Bisiklet" Kötü Şeyler" (Sony Music Türkiye)

 

---

 

Best of 2017 / Yabancı (Alfabetik)

- Ahmad Jamal  "Marseille

87 yaşında hâlâ yaratıcı olmanın belgesi

- Amir ElSaffar Rivers of Sound "Not Two"

- Anouar Brahem "Blue Maqams"

Albümde çalan müthiş kadroyu bulup inceleyiniz

- Avi Avital Omer Avital - Avital Meets Avital

- Binker and Moses "Journey to the Mountain of Forever

Yılın sürprizlerinden

- Brian Marsella Trio "Buer; The Book of Angels Volume 31"

- Craig Taborn "Daylight Ghosts"

- Dave Douglas "Little Giant Still Life"

Yılın sonuna doğru çıkan en iyi albüm

- DeJohnette Grenadier Medeski Scofield "Hudson"

Yılın en BÜYÜK albümü

- Elliott Sharp with Mary Halvorson Marc Ribot  "Err Guitar"

Üçü bir yerde demek sanırım uygun

- Garth Knox The Saltarello Trio"Leonard; The Book of Angels, Volume 30"

- Han Bennink Trio "Adelante"

- Jamie Saft, Steve Swallow Bobby Previte "Loneliness Road"

Bonus isteyene albümde Iggy Pop da var

- Kneebody "Anti-Hero"

- Led Bib "Umbrella Weather"

- Mark Guiliana Jazz Quartet "Jersey"

Giuliana`da yine sürpriz yok, hep iyi

- Mary Halvorson Quartet "Paimon; Book of Angels Volume 32"

Mary Halvorson her albümüyle kendini aşıyor ve bu albümle de John Zorn`un Book of Angels serisini sonlandırıyor

- The Tiptons Sax Quartet Drums "Cookbook"

- Tyshawn Sorey "Verisimilitude"

Genius ödülünü boşuna almadığının ispatı olan albüm

- Vijay Iyer "Far From Over"

Artık Vijay Iyer deyince akan sular duruyor

- Yazz Ahmed "La Saboteuse"

Yılın bir başka sürprizi

Caz dışında her telden:

- Arto Lindsay "Cuidado Madame"

- Bang On A Can All Stars "More Field Recordings"

- Bent Knee "Land Animal"

- Deep Purple - InFinite

Evet hala Deep Purple, çünkü 70 yaşında birçok genç gruptan daha iyiler

- Django Bates "Saluting Sgt. Pepper"

Beatles`a çılgın bir selam

- Gyan Riley Julian Lage "John Zorn; Midsummer Moons"

- Harriet Tubman "Araminta"

- Igorrr "Savage Sinusoid"

Cesaretli olanlar için zihin açıcı

- John Zorn’s Simulacrum "The Garden of Earthly Delights"

- Laibach "Also Sprach Zarathustra"

- Melvins "A Walk with Love and Death"

- Miriodor "Signal 9"

- Roger Waters "Is This the Life We Really Want?"

Evet, hâlâ Roger Waters, çünkü iyi ki var

- Sparks "Hippopotamus"

 

---

Koca bir senenin en iyilerinin sohbeti, işin içinde Grammy adayları bile olsa tartışılabilir. Velhasıl, kim ne derse desin müziğin en iyileri öncelikle her türlü kriterden bağımsız bir zevk meselesi. Ancak 2017 yılının en iyilerini yazıya döküp paylaşırken somut kriterlerle referanslar daha çok ikna eder mi onu da bilemem.

 

Latin Senesi 2017 "Despacito"

 

En iyiler derken öncelikle en meşhur şarkılara bakalım, elbette güzel seslere, melodilere ama bütün bir seneyi değerlendirirken somut olarak dijital platformlarda dinlenme oranlarına ve listelerdeki başarılarına ve satışlarına. Bu anlamda öncelikle Porto Riko`lu Luis Fonsi ve Daddy Yankee şarkısı "Despacito" çok net 2017 yılının en meşhur şarkısı, hatta Justin Bieber formülüyle İngiltere ve Amerika dahil 47 ülkenin 1 numarası olarak yılın en büyük hiti.

 

Bieber versiyonu toplamda 16 hafta Amerika Billboard Hot 100 satış 1 numarası olurken, sadece Amerika`da müzik tarihinin en çok satan ve dinlenilen İspanyolca şarkısı artık Despacito. Şarkı "YouTube tarihinin en çok izlenen videosu" rekorunu 3 milyar izlenmeyi geçince geride bırakalı çok oldu ve şimdilerde 4.5 milyar izlenmeye koşuyor. Yurdum insanlarının yaz boyunca ve hatta sonbaharda bile partilerde en çok reaksiyon verdiği şarkı böylece bizde hep sevildiği gibi yine Latin bir şarkı oldu. Şarkının asıl türü Porto Riko çıkışlı bir tür olan "reggaeton" yani azıcık Hip Hop lezzeti verilmiş, Latin ve Karayip müzikleri karışımı bir tür. Argo tabirle hep türlü türlü kıllıklar yapan Grammy paşa paşa şarkıyı türünü mürünü bir tarafa bırakıp, "Yılın Şarkısı" ve "Yılın Kaydı" dalları başta olmak üzere aday gösterdi bir zahmet. Nitekim şarkı sözlerinde sevişmeyi romantik bir dille aktarırken doğal olarak biz dahil tüm dünya oynuyor.

 

Mi Gente

 

Kolombiyalı şarkıcı J Balvin ve Fransız şarkıcı ve prodüktör Willy William`ın yaz hiti "Mi Gente" aslında bir yeni düzenleme ve orijinalinde Willy William şarkısı "Voodoo Song." Şarkıyı Steve Aoki, Cedric Gervais gibi DJ prodüktörler remixleriyle coşturunca hem kulüplerde büyük hit oldu, hem de Beyonce versiyonu ile Latin listelerde 1 numara. (Laf aramızda partiler için Cedric Gervais remixi en şahanesi). Dijital satışlarda da yılın ikinci büyük İspanyolca hiti olarak Despacito`yu takip eden parça, YouTube izlenmelerinde 1.5 milyara koşuyor ve dijitalde yılın en çok dinlenilen şarkılarından biri. Şaka maka bu yıl fazlasıyla Latin senesi oluyor.

 

Yılın Çıkışı "Bodak Yellow"

 

İşin içine siyahlar girdiğinde Rap ve Hip Hop listelerde popülerliğini sürdürürken, yılın en büyük çıkışı "Cardi B." ve şarkısı "Bodak Yellow". "En İyi Rap Performansı" ve "En İyi Rap Şarkısı" Grammy adaylıkları bir kenara, Hip Hop türünün dev ödülleri, BET Ödülleri`nde "Yılın Şarkısı." Hatta benim mutfakta da "Yılın Şarkısı."

 

Yaz Şarkıları ve Wild Thoughts

 

Yine rakamlara bakarak 2017 yılının dijital dinlenme rakamları üzerinden 786 milyon dinlenme ile yaz şampiyonu Luis Fonsi, Daddy Yankee ve Justin Bieber ile "Despacito" ancak yaz şampiyonunun ortağı "Wild Thoughts." "Wild Thoughts" ile Rihanna`nın ve Bryson Tiller`ın eşlik ettiği DJ Khaled yılın en büyük yaz şarkıları. Rihanna`nın bu anlamda Amerikan Müzik Ödülleri`nde haksızlığa uğradığını düşünüyorum. Demek ki hayranları Lady Gaga hayranları kadar çalışkan değil ama eminim ki Rihanna`nın da umurunda değil ve tavrı yakışıyor. Tabii şarkı piyasaya çıkar çıkmaz daha hit olmadan önce, bir zamanlar Kiss FM DJ`lerinden biri olarak bol bol çaldığım Rob Thomas eşliğindeki müthiş Santana şarkısı "Smooth" parçasının gitar melodisi alıntısı ile nasıl tavlandığımı tahmin edemezsiniz.

 

RAP Şampiyonu "Humble"

 

Kendrick Lamar ve artık meşhur bir yapımcı olarak bildiğimiz Mike Will Made It parçası baharda yayınlandı ve sene boyunca en çok çalınan RAP hitlerinden biri oldu. Şarkı dijitalde "Yılın En Çok Satan Rap Şarkısı." Şarkının müzik videosu bana kalırsa 2017 yılının en iyi müzik videolarından ki sadece bana kalmadı, MTV Video Müzik Ödülleri`nde "Yılın Müzik Videosu" dahil toplam 6 ödül birden kaptı. 60.Grammy Ödülleri`nde de "Yılın Şarkısı" adaylarından "Humble", tıpkı Cardi B. şarkısı "Bodak Yellow" gibi benim mutfakta "Heavy Rotation". Az önceki cümlede çok çalındığını Ajda stilinde yarı İngilizce yarı Türkçe ifademle aktarırken bir tık havalı oldu sanki.

 

Spotify Şampiyonu "Shape Of You"

 

Ed Sheeran`ın şarkısını belki hemen hepimiz ilk dinlediğimizde sevdik ancak şarkı öyle çok çalındı ki sanki Celine Dion ve "My Heart Will Go On" şarkısı gibi bir süre özlememiz gerek. Sanki azıcık "Yılın Fenalık Getiren Şarkısı" gibi. Şarkı elbette yılın en başarılı şarkılarından biri oldu. Toplamda 14 hafta İngiltere 1 numarası olması bir yana, yine toplamda 12 hafta Billboard Hot 100 zirvesi ve ister bayıltmış olsun ister ayıltmış, en son Eylül 2017 rakamlarıyla yalnızca Spotify üzerinde 1.32 milyar dinlenme ile yılın "Spotify Şampiyonu". Şarkı ayrıca alıntılar, çalıntılar şampiyonu o kısmı da başka hikaye. O bakımdan ne şarkıya ne de şarkının dehasına çok bayıldığımı söyleyemem. Şarkının melodik yapısı üstünden daha 1 sene bile geçmeden 2016 yılının en çok dinlenilen şarkılarından Sia hiti, Cheap Thrills`den. O yetmezmiş gibi nakaratından hemen önceki dinleyeni kavrayan melodi, dünyanın en meşhur RB gruplarından TLC grubunun "No Scrubs" parçasımdan alıntı ki neyse ki onu fiziksel baskılarda paşa paşa belirtmek zorunda kaldılar. Bizde popun dev isimlerinden çalanımız çok ve millet olarak pop kraliçelerimizden filan belki azıcık alışığız ama senden beklemezdim çilli.

 

Nefis bir Rock Ballad "Sign Of The Times"

 

2017 yılında One Direction ergen pop efsanesinin mirasını silip atan adam Harry Styles oldu. Son derece cool ve romantik bir soft- rock çıkışı yapan Harry Styles, "Sign Of The Times" ile bence yılın en iyi şarkılarından birinin imzası oluyor. Vokal performansıyla Styles, Queen gibi rock devlerini anımsatan çıkışlarında olağanüstü. Styles, “Sign Of The Times” ile hissettirdiği, güçlü duyguları olan ve melodiyi kaybetmeyen 80’lerden çıkma rock ballad havası ile bizlere 2017 yılına ait ama hiç eskimeyecek bir şarkı vermiş oluyor.

 

Kaliteli Rock Havası; Harry Styles

 

Styles sadece çıkış şarkısıyla değil duygu yüklü içten sözler, her şarkıda vokalinden, melodilere, gitar rifflerine kadar nostaljik 70’ler Rock havasını da yakalayacağınız kimi şarkılarla baştan çıkarıcı.

 

Romantik, slow Rock şarkısı “Woman” gibi, tam rock barda dans ettirecek türden "Carolina" gibi, 70’lerin büyük Rock grupları havasını en çok veren favorim “Only Angel” gibi şarkılarla enfes.

 

En İyi Alternatif; Lana Del Rey

 

Lana Del Rey 4. stüdyo albümü "Lust For Life" ile o bizi yıllarca önce ayarttığı Post Nancy Sinatra havasına geri dönüyor ve albümde vokali öyle hipnotik, öyle büyüleyici ki. Zarif bir hüzün veren ama şarkılarının sözlerine ve hikayelerine kulak kabartmanıza neden olan müthiş bir vokalle kaydetmiş tüm albümü. Yine kahvem elimde benim mutfağa dönecek olursak, şiirselliğiyle uçtuğum "13 Beaches" ve 50`ler Rock şarkısı nostaljisi veren "Love" 2017 yılının benim mutfakta şöyle güzel bir kahve eşliğinde en çok çalınan şarkılarından. Bir Indie prensesi ilan ettiğim Del Rey`in, Grammy "Yılın En İyi Pop Vokal Albümü" dalında adaylığını çok çok yerinde buluyorum.

 

En İyi Pop Albümü "Witness"

 

Hani 80`lerde, 90`larda baştan sona dinleyebileceğiniz albümler olurdu ve zamanla azaldılar ya, işte bana kalırsa 2017 yılında baştan sona dinleyebileceğiniz tek pop albümü Katy Perry`nin "Witness" albümü. "Roulette" şarkısındaki Eurythmics ve Sweet Dreams şarkısının ve tüm 80`ler synth-pop şarkılarının havasını hatırlatan tarzı ve güçlü melodi, "Swish Swish" parçasının 90`lar house şarkıları tadı, "Miss You More" ile Katy Perry`nin müthiş vokali ile o hüzünlü duygusal şarkının güzel melodisi kadar sözlerinin de hikayeye çeken cazibesi, hangi birini anlatsam ki.

 

Afiyet olsun Katy Perry

 

Albümün çıkış şarkısı bizde de olanı biteni görmeyen ve tüm siyasi tablo içinde uyuyanlar için son derece geçerli sözleri olan ve zekice politik göndermeli pop şarkısı "Chained To The Rhythm" olmuştu. Şarkının eşlik edilesi o disko lezzetine ayrıca bayılıyorum. Albümün bir diğer yüksek enerjili şarkısı "Bon Appetit" bence özellikle dinlerken eşlik etme hissi uyandıran sözleri ve Perry`nin söyleyişiyle yine dört dörtlük bir pop şarkısı. Sözlerinde bir "I Will Survive" parçasının gücünü bulabileceğiniz ve hemen nakaratını ezberleten türden bir şarkı olan "Hey Hey Hey" çok uuzn zamandır repertuvarımda ve yıl boyunca banyoda söylediğim üzere Allah komşularıma yardımcı olsun. 2018 senesi güzel şarkılarla ve aşkla, sefayla dolsun.

 

---

 

 

Best of 2017 / Yabancı (Sadece canlı kayıtlar)

 

Joey Alexander Trio "Joey. Monk. Live!" (Motéma)

 

Joey Alexander -basta Scott Colley ve davulda Willie Jones III eşliğiyle- Jazz at Lincoln Center’ı dolduran şanslı kalabalığın önünde Thelonious Monk bestelerini yorumluyor. Henüz 14 yaşındaki bir müzisyenin, tuzaklarla dolu bu besteleri yorumlayışındaki ustalık ve nefaset şaşırtıcı. Trio icralar sağlam; Alexander’ın solo yorumları doyumsuz. Alexander’ın müzisyenliğine şaşırmayı bir kenara bırakma zamanı geldi galiba. (Dinlemek için tıklayın)

 

Richie Beirach Gregor Huebner "Live at Birdland" (ACT)

 

Beirach ve Huebner için muhteşem bir doğumgünü partisi. Rüya gibi bir beşli. George Mraz ve Billy Hart gibi iki devin fevkalade müzikal eşliğinin önünde Beirach, Huebner ve özellikle Randy Brecker’ın nefes kesici soloları. Muhteşem düzenlemeler. Kaydın kalitesinin de altı çizilmeli. (Dinlemek için tıklayın)

 

Irène Schweizer Joey Baron: Live (Intakt)

 

İsviçreli piyanist Schweizer düet çaldığı davulcular listesine Joey Baron’u da ekledi. Dinlerken ne bir solist enstrumanın ne de basın eksikliğini hissediyorsunuz. Cazı çoğunluktan bir hayli farklı algılayan iki iyi müzisyenin sohbeti. (Dinlemek için tıklayın)

 

Geof Bradfield "Birdhoused" Live at the Green Mill (Cellar Live)

 

Melba Liston saygı albümüyle gönülleri fethetmiş, Our Roots ile Leadbelly başta blues devlerine selam vermişti. Bradfield, şimdi de, son birkaç yıldır birlikte çaldığı sıkı ekiple kendi bestesi bir suiti yorumluyor. Chicago’nun ünlü kulübü Green Mill’de yapılmış olan kayıt; küften, tozdan uzak ancak geleneğe de sonuna kadar sahip çıkan modern cazın rafine örneklerinden. (Dinlemek için tıklayın)

 

Dado Moroni "Kind of Bill" (Live at Casino di Sanremo) (BFM Jazz)

 

İtalya’nın mücevheri Dado Moroni, farklı dönemlerde onun gruplarında çalmış iki müzisyenle birlikte, eşsiz piyanist Bill Evans’a saygılarını sunuyor. Ancak albümün adının işaret ettiği şekilde, onun stilini taklit etmeden, hatta tersi istikamette, dışadönük bir üslupla, Evans’ın çalmayı sevdiği parçaları yorumluyor. (Dinlemek için tıklayın)

 

Peter Bernstein "Signs Live!" (Smoke Sessions)

 

Bernstein kariyerinin başlangıcında yayınladığı Signs of Life albümünü, aynı müzisyenlerle birlikte ama bu sefer canlı olarak yorumluyor. Bir zamanların ümit veren gençleri, şimdinin ustaları: Bernstein, Mehldau, McBride, Hutchnson. Sağlam besteler, eforsuzca akan sololar, müthiş bir uyum. (Dinlemek için tıklayın)

 

Martial Solal Dave Liebman "Masters In Bordeaux" (Sunnyside)

 

Doksanlık Solal ve yetmişlik Liebman. Yolları nasılsa daha önce kesişmemiş. Oysa her ikisi de anayoldan yanyollara sapmayı, bazen patiklarda yürümeyi seven karakterde iki büyük usta. Bilindik (ya da iyi bildiğinizi sandığınız) standardları, tahmin edilmesi zor adımlarla, serbestçe, nüktedan ve zarif bir üslupla yorumluyorlar. (Dinlemek için tıklayın)

 

Sean Jones "Live From Jazz At The Bistro" (Mack Avenue)

 

Marsalis’le uzun zaman çalıştığı için o da mı kırmızı listede, bilinmez ancak akranları kadar tanınmıyor Sean Jones. Bu kayıt, ona, çoktan hakettiği övgünün verilmesine vesile olur belki. Fırsat buldukça birlikte çalan birinci sınıf bir ekipten çok sıkı düzenlenmiş orijinal bestelerin enfes yorumları. (Dinlemek için tıklayın)

Hal Galper And The Youngbloods "Live At The Cota Jazz Festival" (Origin)

 

Yetmişinin sonunda büyük usta Hal Galper ve adıyla müsemma, öğrencilerinden mürekkep grubunun; tempoyu ve melodik altyapıyı çekiştire çekiştire yorumladığı dört uzun icradan oluşan albüm, iyi cazın, kuşak ya da yaş farkı gözetmediğinin örneği niteliğinde. (Dinlemek için tıklayın)

 

Ambrose Akinmusire "A Rift In Decorum: Live At The Village Vanguard" (Blue Note)

 

Akinmusire, kuşağının bir çok üyesine benzer şekilde cazda devrim yapma hayalleri peşinde koşmadığı zamanlarda müthiş çalıyor. Sahnesine, akışa, eşlikçilerine hakimiyeti takdire şayan. Enstrumanına hakimiyeti ve fikir zenginliği zaten malum. Modern cazın neye benzediğini gösterir nitelikte bir canlı kayıt. (Dinlemek için tıklayın)

 

---

 

Avantgarttan yerli caza 2017`de müziğe dair bir genel değerlendirme

 

2017 yılı boyunca dinleme fırsatı bulduğum avangart ağırlıklı caz albümleri arasında beni en derinden etkileyenleri aşağıda sıralamaya çalıştım. Her yıl olduğu gibi bu sene de ıskaladığım epey bir sanatçı ve albüm olmuştur kuşkusuz. Yine de özellikle yılın sonuna doğru, iyice yoğunlaştırılmış bir “dinleme programı”yla epey bir albümü tarama fırsatı buldum. Çok uzatmadan, kendi açımdan sonuçlara geçecek olursam, durum şöyle:

 

01 Birinci sırayı üç albüme paylaştırıyorum: William Parker’dan “Meditation-Resurrection”, Tyshawn Sorrey’den “Verisimilitude” ve Nicole Mitchell’dan “Mandorla Awakening II: Emerging Worlds”. Büyük basçı, deyiş yerindeyse “yaşayan Mingus” William Parker’ın iki ayrı kuartetle gerçekleştirdiği kaydı, klasik hard-bop’tan doğu ve Afrika’nın etnik renklerine, ikinci kuartette piyanist Cooper-Moore’un katılımıyla Andrew Hill’den Cecil Taylor’a uzanan farklı etkileşim kanallarıyla büyük caz geleneğiyle öncü/çağdaş yaklaşımları buluşturan olağanüstü bir albüm. Davulcu Tyshawn Sorrey ise, yine kendi enstrümanını minimal kullandığı, piyanonun öne çıktığı, klasik etkileşimli mükemmellik arayışını sürdürüyor. Kanaatimce, her sene üzerine koyarak sürdürüyor. Flütçü Nicole Mitchell’ın albümü ise türler arası geçişleri, yenilikçi füzyon anlayışı, birdenbire Afrika’dan “prog-rock”a sıçramasıyla çekti dikkatimi. Çekiş o çekiş. Mıhlandım kaldım!

 

02 Madem öyle, ikinciliği de üç albüm arasında paylaştıralım (10 albümlük sıralamaya, çok albüm katmanın yolunu bulduk galiba!). Trio 3’nin (Andrew Cyrille, Reggie Workman, Oliver Lake) “Visiting Texture” albümü gelsin başta. Avangardın bu “yaşayan efsaneler”i son yıllarda yanlarına hep bir piyanisti katıyordu (Geri Allen, Vijay Iyer, Jason Moran, Irene Schweizer); bu defa üçü baş başa, içinde Ornette alıntıları da olan muhteşem bir albüme imza atmışlar. İkinci sırayı onlarla paylaşan diğer iki albüm ise Steve Coleman’ın “Morphogenesis”i (besteler o kadar etkileyici ki, Jen Shyu’nun vokali bile rahatsız etmedi bu kez!) ile Vijay Iyer’in “Far From Over”ı oldu. Iyer’in özellikle Amiri Baraka’ya adadığı ve trio yorumladığı bestesini yıl içinde defalarca dinleyip ezberledim. Dilerseniz ıslıkla çalabilirim!

 

03 Üçüncü sırada artık “ana akım”a daha fazla göz kırpabiliriz. Genç trompetçi Ambrose Akinmusire’nin hep yeni bestelerine yer verdiği iki saatlik konser kaydı “A Rift In Decorum, Live in Village Vanguard” cesur bir albüm. Yılın tekrar tekrar dönüp dinlediğim albümleri arasında Craig Taborn’un “Daylight Ghost”u ve Tony Allen’ın “The Source”uyla birlikte Akinmusire de yer alıyor. Ve üçü birden üçüncü sıraya yerleşiyor. Taborn’un yeni albümündeki besteleri hem “içine girilebilir” türden hem de doğaçlamaya epey bir alan açıyor. Her şey yerli yerinde zihni kışkırtıyor. Nijeryalı davulcu Allen ise yılın sürprizlerinden. Genç bir Fransız grupla 60’ların “blue note sound”unu, Art Blakey’leri yaşatıyor. Afro ritimler, beat’ler, çeşitlemeler, hepsi “kaynaklar”a yönelen etkileyici besteler... Soru: Onca ana akım caz albümü varken, niye bunu seçtin peki? Yanıt: Ruh ve ateş var içinde, ruh ve ateş!

 

04 Dördüncü sırayı yılın keşiflerine ayıralım. Chamber 4 ile bu sene tanıştık, gayet memnun kaldık! İki yaylı, bir gitar ve trompet bileşimiyle “avantgarde chamber jazz” yapan grubun Clean Feed’den çıkan “City of Light” albümü pek bir güzel. Bir diğer yeni tanışıklığımız Heinz Herbert Trio oldu. Grupta Heinz Herbert diye biri yok, isimleri nereden geliyor muamma, ama Intakt’tan çıkan albümleri “The Willisau Concert”te nefes kesici bir minimalizmi deniyorlar, orası kesin! Son olarak Ken Vandermark’ın yeni projelerinden DEK Trio ile de yeni tanıştık. Bu yıl kaydettikleri, “Construct 1”, “Construct 2” ve “Construct 3”ün üçü de güzel ama 1 numaralı bir başka güzel!

 

05 Hazır Vandermark dünyasına girmişken, ilk olarak onun gruplarından duyduğumuz bir ismi altocu Dave Rempis’i de beşinci sıraya yerleştirelim. Kendi plak şirketi Aerophonics’ten üç albümü çıktı. Favorimiz The Rempis Percussion Quartet projesiyle kaydettiği albümü “Cochonnerie”. Ballister adını verdiği bir ikinci projesiyle kaydettiği “Slag” ise tam bir patlama! Ve ilk solo albümünü de çıkardı Rempis bu sene, “Lattice” adıyla. Çok güçlü ve etkileyici tonuyla solo saksofon albüm sevenleri mutlu ediyor. Bu alandaki favori albümlerimizden Ned Rothenberg’in “The Crux”ını (Leo) akla getiriyor. Girişte ve çıkışta balladlar, ortada çığlıklar, patlamalar, çağıltılar...

 

06 Hazır solo dünyasına girmişken, altıncı sıraya da iki piyano solo, bir trompet solo albüm yerleştirelim. Favori piyanistimiz Fred Hersch “Open Book” ile solo döktürüyor bu sene. Kendi besteleri ve Jobim’den Billy Joel’e uzanan etkileşimleriyle fevkaledenin fevkinde. Matthew Shipp’in “Invisible Touch at Taktlos Zürich”i ise kesintisiz 45 dakikalık bir canlı performans aslında. Cecil Taylor, Lenny Tristano ve Thelonious Monk hep akılda. Trompetçimiz Wadada Leo Smith ise “Solo: Reflections and Meditations on Monk” diyerek tümüyle Monk’a yönelmiş bu sene. Monk’un besteleri ve Monk’un esinlediği Smith besteleri bir arada.

 

07 Altıncı sırayı solo albümlere verdiğimize göre, yedinci sırada düolara yer vermemizin önünde herhangi bir engel var mı? Yok! Saksofoncu David Murray ve piyanist Aki Takase, yıllar önce yaptıkları Monk albümünün ardından bu sene “Cherry Sakura” diye nefes kesici bir albümle karşımızdalar. Daha soyut ve deneysel çalışmaları sevenler için piyanist Sylvie Courvoisier ile gitarist Mary Halvorson’un “Crop Circles”ı yetişiyor imdada. Piyanoyu saksofonla dinledik, gitarla dinledik, peki ya davulla olmaz mı diyenler için de piyanist Irene Schweizer’in davulcu Joey Baron’la düo albümü “Live!” bir harika dostum!

 

08 Basçı Mario Pavone’un akla geometrik şekilleri, iç içe geçmiş üçgen ve daireleri, eliptik dönüşleri vb. getiren “Vertical”; saksofoncu Chris Speed’in akla “gelenekten geleceğe” sözünü getiren “Platinium on Tap” ve piyanist Marc Copland’ın “modern mainstream işte böyle olur” dedirten “Better by Far” albümlerini sekizinci sıraya yerleştirmemizin önünde bir engel var mı? Yok! Üçü de nefis çünkü.

 

09 Sona yaklaştık sanki, Mostly Other People Do the Killing’in yeni albümü “Loafers Hollow”, grubun her zamanki şenlikli havası içinde “swing”le biraz dalga geçiyor gibi sanki, Frank Zappa misali. Davulcu Thomas Fujiwara’nın iki davul (kendisi ve Gerald Cleaver), iki gitar (Mary Halvorson ve Brandon Seabrook) ve iki brass (Taylor Ho Bynum kornette, Ralph Alessi trompette) ile kaydettiği “Triple Double” ise gerçekten müthiş bir albüm. Buradan çıkarın, birinci sıraya yerleştirin, hiç sırıtmaz! İnanmıyorsanız, girin Fujiwara’nın bandcamp sayfasına kendiniz bakın. Dokuzuncu sırada son olarak (bir başka deyişle, üç kere dokuz, yirmi yedinci sırada) bas klarinetçi Jason Stein’in kuartet kaydı “Lucille!” yer alıyor. Gelenekle avangart bir kez daha ve çok hoş bir biçimde buluşuyor.

 

10 Son sırayı kategori dışı albüm ve kayıtlara ayıralım, avangart ile ana akımın ve hatta cazın dışına çıkalım. Pop ise pop, caz ise caz, blues, gospel hepsi bir arada, Memphis’teki köklerini arayan Dee Dee Bridgewater’ın “Memphis... Yes, I’m Ready” albümünü başa yazalım. Sonra biraz şanson dünyasına uzanalım, daha doğrusu bir rock sanatçısı uzansın oralara, Mick Harvey, Serge Gainsborg şarkıları yorumlamaya devam etsin, “Intoxicated Man” albümünden yıllar sonra gelen, “Intoxicated Women” albümünde. Eee, en sona geldin, Türkiye’den kimse yok mu diyen olursa da, Zeynep Özyılmazel ve “Zaman Olur” diyelim. Böylece benim gibi bir avangart müzik tutkununu bile çarpan, çok güzel yorumlanmış bir bossa novayla tamamlansın bu seneki sıralama! İyi dinlemeler, heyecan verici keşifler, mutlu seneler.

 

---

 

Best of 2017 / Yabancı

01 Charnett Moffett "Music From Our Soul" (Motéma)
02 Iro Rantala- Good Stuff (ACT)
03 Vijay Iyer Sextet - Far From Over (ECM)
04 Anna Maria Jopek, Gpnzalo Rubalcaba – Minione (Universal)
05 Dee Dee Bridgewater – Memphis..Yes, I’m Ready
06 Charles Lloyd New Quartet – Passin’ Thrue (Live) (Blue Note)
07 Amina Figarova – Blue Whisper (in+out)
08 Omar Sosa Seckou Keita – Trasparet Water (Otá)
09 Ibrahim Maalouf – Dalida by Ibrahim Maalouf (Barclay)
10 Gregory Porter – Nat ‘King’ Cole Me (Blue Note)

Yerli Albüm / Yerli

01 Çağrı Sertel "Instant" (Kabak Lin)
02 Cenk Erdoğan İkiz "Lahza" (Kabak Lin)
03 Şevket Akıncı "Escher Chronicles" (A.K.)
04 MadenÖktemErsönmez "MÖE" (Kabak Lin)
05 Oğuz Büyükberber Quintet "Off Monk" (Kabak Lin)
06 Bulut Gülen "Su" (Evet, 2016 albümü ama olsun!)
07 Kerem Görsev "Spring Water" (Emre Grafson)
08 Selen Gülün "Kadınlar Matinesi" (A.K.)
09 Kenan Dogulu "İhtimaller" (Doğulu Productions)
10 Çağıl Kaya "Şimdilik Herşey Yolunda" (A.K.)

 

---

 

Dominic Miller "Silent Night" (ECM)

 

Silent Light ECM kataloğunun bu seneki en iyi albümlerinden. Aslına bakarsanız Miller dünyaları baştan yaratmıyor, yeri göğü inletecek gösterişlere de kaçmıyor. Gitarıyla baş başa sohbet ediyor. Ama bu sohbet, dinleyicinin kulaklarında bir dostla uzun zaman sonra ayak üstü edilen özlenen bir muhabbetteki paylaşımın keyfini çağrıştırıyor. Parmaklarında doğduğu toprakların etkisinden ziyade farklı ülkelerde yaşarken tenine nüfuz etmiş farklı türlerde müzikleri de barındırıyor. Dominic Miller, albüm notlarında albüm yaratım aşamasının zorluklarından bahsetmiş. Çıkış noktası olarak Egberto Gismonti’nin “Solo” albümü ve Pat Metheny’nin “Offramp” albümlerini referans göstermiş. Ulaşmak istediği sesin niteliklerini “temiz, berrak ve saf” kelimeleriyle nitelemiş. Bana sorarsınız ulaşmayı amaçladığı şeylere oldukça yaklaşmış.

 

Ahmad Jamal "Marseille" (Jazz Village)

 

“Cazın efsanevi ismi” tanımlaması dillere pelesenk olagelmiştir. Maalesef “cazın efsanevi ismi” mertebesine ulaşmış çok az isim şuan hayatta. Bunlardan biri Ahmad Jamal. Jamal’ın bu sene yayınladığı albüm müzisyenin yaratıcılığının yaş ilerledikçe azalmadığının bir kanıtı. Fransız rapçi Abd Al Malik’in vokalinin katkılarıyla dil ve tür ayrımı gözetmeksizin güzel bir albüm dinlemek isteyenler için iyi bir referans.

 

Fred Hersch "Open Book" (Palmetto)

 

Fred Hersch müziğiyle tanıştım en zarif insanlardan. Open Book, Hersch’ ün 11. solo kaydı. Kuzey Kore’de bir konser salonunda kayda geçirilen albümde Fred Hersch’ün parmakları Hamburg Steinway kuyruklu piyanoyla buluştuğunda kendine has 7 nefis beste meydana geliyor. Taraflı-tarafsız tüm çevrelerin beğenisini kazanacak türden bir albüm. Grammy adaylığıyla da başarını tescilliyor.

 

Thelonious Monk "Les Liaisons Dangereuses, 1960" (Sam)

 

Fransız yönetmen Roger Vadim’in Les Liaisons Dangereuses filmi için 1959 yıllında Monk tarafından hazırlanan kayıtları yıllar sonra gün yüzüne çıkartıldı. Sınırlı sayıda basılan plakta kaydın gerçekleştiği güne ait fotoğraflar ve aydınlatıcı pek çok bilginin de içinde yer aldığı güzel bir kitapçık dinleyiciye ulaşıyor. Yalnızca bu yılın değil caz tarihinin en iyi kayıtlarından biri diyebiliriz.

 

Miguel Zénon "Típico" (Miel)

 

Meditatif seslerin ruh dünyanızı farklı boyutlara taşıyacağı albümde Zenon, Porto Rico’lu köklerine dayandırdığı bir müziğin peşinden gitmiş. Albüme kulak kabarttığınızda samimi ve ulaşılabilir bir stille karşılaşıyorsunuz. Albüm notlarına göz attığınızdaysa ise Zenon’un kolektif çalışma bilincinin, tekil katkıların grup soundu yakalamadaki değerinden bahsettiğini göreceksiniz. Bu noktada, grup olarak konserlerden, soundchecklerden, provalardan, tren yolculuklarından rötarlılarla birlikte uçak yolculuklarına keyifli akşam yemeklerine kadar artık aileye dönüştüklerinden bahsedebiliriz. Zenon’un inandığı metaforsa Típico’dan yayılan ışığın bu capcanlı quarteti aydınlatırken gelişmekten ve evrilmekten asla vazgeçmemeleri gerekliliği. Folklorik bir harmoninin tüm notalarda tane tane hissedildiği albümde akıcı ve keyifli bir müzik sizleri bekliyor.

 

Gerald Cannon "Combinations" (Woodneck)

 

Basçı Cannon’ın kendi adıyla yayınladığı son albümünün üstünden 14 yıl geçmişti. Görünüşe göre bu 14 yılda Cannon çok iyi bilenmiş ve başarılı bir albüm hazırlamış. Mentoru Ron Carter’ın da Cannon için söylediği gibi Cannon`un giydiği birçok şapka var; onu basçı, besteci, aranjör ve yapımcının bir bileşimi yapıyor. Albümde yer alan isimler arasında Gary Bartz, Sherman Irby, Steve Slagle, Jeremy Pelt Duane Eubanks, Kenny Barron, Rick Germanson, Russell Malone, Willie Jones III ve Will Calhoun var. Bu senenin dikkate değer albümlerinden biri.

 

Paul Jones "Clean" (Outside)

 

Günümüzde müzik albümleri oldukça farklı etkileşimlerin ışığında yaratılıyor. Minimalist etkilerini Steve Reich ve Philip Glass’tan alabileceğiniz müzikler yaratmak için Kendrick Lamar’ın To Pimp a Butterfly albümünü dinlerseniz ortaya ilgi çekici bir mutasyon çıkabilir. Yada kulağa garip gelen bu iki müziğin kesişim kümesinde pırıl pırıl bir müzik ortaya çıkabilir. Saksofonist Paul Jones ikinci albümü Clean’i 2016’nın Ocak ayında şekillendirmeye başlamış. Lise yıllarında dinlediği hip hop albümlerindeki etkileyici hikayeleme elementleri albüm yaratım aşamasına sirayet etmiş. Dinleyicinin kulağında cazdan daha çok hip hop etkisi yaratacak bir müzik yaratmayı denemiş. Bunu yaratırken soloların önderliğinde bir komposizyon kurgusu yaratmayı amaçlamış.Dinlediğimiz müzik cazın belli başlı tüm elementlerine göndermeler yaparken Jones’un analitik düşünme yeteneğiyle tüm kurgusal sorunlarıaşmayı başarmış.

 

Vijay Iyer Sextet "Far From Over" (ECM)

 

Vijay Iyer’in müziğine karşı farklı bir sempatim var. Belki derli toplu kurgusu, belki de ECM’in alışılmış kurgu bariyerini aşmayı başardığı tarzı beni kendisine çekiyor. Bu sefer alışılagelmiş müzikler zincirini tenor saksafonda Mark Shim, alto saksafonda Steve Lehman, kornet ve flügelhornda Graham Haynes, basta Stephan Crump ve davulda Thyshawn Sorey’le kırıyor. Iyer’i trio kayıtlarıyla severdim üflemelilerin eklemlenmesiyle çok sesli yapıya kavuşan müziğini de beğendim. ECM etiketiyle müzik marketlerden satın alabileceğiniz güzel bir caz albümü.

 

Christian McBride Big Band "Bringin’ It" (Mack Avenue)

 

McBride toputopu iki big band kaydı olmasına rağmen her ikisinde de üstün bir başarı yakalıyor. Ustalığı sadece enstrüman kullanımında değil kompozisyon kurgusunda ve orkestrasına hakimiyetinde aynı zamanda. Geçmişin efsane big band orkestralarının mirasına güzel sahip çıkacak, gösterişli bir big band orkestra kaydı. Her kombinasyonda, her formda grup ve orkestrada yaşattığı deneyimlerle Christian McBride büyük ihtimalle yaşayan en önemli caz figürlerinden biri. Ve yılın en iyileri listelerinde McBride’ın ismini anmazsak ustaya haksızlık etmiş oluruz.

 

Charles Lloyd New Quartet "Passin’ Thru" (Blue Note)

 

Blue Note cazın ışıltılı tarihinden bu yana cazın gelişim günlüğünü tutmaya devam ediyor. Charles Lloyd, New Quartet ismini verdiği grubunun 10. yılını kutladığı albümde Jason Moran, Reuben Rogers ve Eric Harland’la canlı kaydedilen 7 dinamik parçayı tarihe kaydediyor. Spritiüel dokunuşlarıyla müzikseverin beklediği gibi bir albüm yaratarak oyunu kuralına göre oynuyor.

 

Iiro Rantala Ulf Wakenius "Good Stuff" (ACT)

 

ACT müzik firması aile bireylerinin birbirleriyle farklı yerlerde yollarını kesiştiren koca bir aile. Wakenius ve Rantala’ nın yollarıysa bir turne sırasında kesişmiş. “Hadi bir albüm yapalım” demişler. Birbirinden havalı şehirlerin isimlerini verdikleri yüz gülümseten bir müzik albümü meydana getirmişler. Fazla söze gerek yok keyifli birşeyler dönsün müzik çalarımda diyorsanız albümün ismiyle mülhem güzel albüm.

 

Ron Miles "I am a Man" (Yellowbird)

 

Müzisyenler kanaat önderleridir aynı zamanda. İçinde bulundukları toplumun siyasal, sosyal olaylarından beslendikleri gibi bu olayları gelecek nesillere aktarabilmek adına ürettikleri işlerde kalıcı kılarlar. Ses yükseltmek gerekliliğine inanırlar ve bunu her ne mecrada iş üretiyorlarsa o mecranın olanakları çerçevesinde hayata geçirmeyi denerler. “I am a man” albümü kornetçi Ron Miles’ın sınıf ve ırk ayrımı gözetmeksizin insanı bir birey olarak eşit gören sosyal hareketin sloganından isim alan albümü. Ron Miles’ın birlikte çalıştığı müzisyenler Thomas Morgan, Jason Moran, Bill Frisell ve Brian Blade’le sanki birer kardeşlermiş gibi sevgisi, dinleyicilerene olan sevgisi ve içinden geldiği kültüre karşı sevgisinin meyvesi. Doğaçlamalarının başarısıysa doğaçlamayı iki taraflı görmesinin getirisi. Dinleyici, müzisyen kadar doğaçlamanın içine dahil olduğunda bu müziği Ron Miles’ın değil dinleyicinin müziği kılıyor. Müzikte “samimiyet” arıyorsanız bu albümden keyif alacaksınız.

 

 

- Christian McBride`s New Jawn 24. İstanbul Caz Festivali
- Kronos Quartet Konseri Cemal Reşit Rey Konser Salonu
- Chucho Valdes-Gonzalo Rubalcaba 27. Akbank Caz Festivali

 

---

 

Cazkolik.com / 11 Aralık 2017, Pazartesi

 

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN