Bir yıl daha bitiyor... Cazkolik olarak geçen sene başlattığımız "Yılın En İyi Albümleri" serisinin bu yıl ikincisini yayınlıyoruz. Dosyamızın özelliği birazdan okuyacağınız listelerin tamamıyla caz yazarları, eleştirmenler ve radyo programcıları tarafından özel olarak hazırlanmış olması. Öncelikle, emeği geçen tüm ustalarımıza, dostlarımıza çok teşekkür ediyoruz. Onların yıl boyu emekleri ve caz sevgisi olmasaydı bu dosya yayınlanamazdı. "Yılın En İyi Albümleri" serisinin konusunda ülkemizde yayınlanmış en yetkin değerlendirme ve başvuru kaynağı olmasını özellikle istiyoruz ve her yıl kapsamının daha da genişlemesi arzusundayız. Bunu bir anlamda geçen sene ilkini yayınladığımız "Best of 2013" listesiyle başardığımıza inanıyoruz.

* * *

Aşağıdaki dosyanın bize açık seçik gösterdiği bir sürü sorun ve soru var... Özellikle, yerli caz konusunda farklı başlıklar altında değinmek istediğimiz en az üç konu var ve hepsi de canalıcı konular ama uzun ele alınması gerektiği için sadece buradan hatırlatmış olalım ki bu yazıları tek tek yayına girdiğimizde nasılsa hep beraber konuşmaya başlamış olacağız.

* * *

Yerli cazda değil ama yurtdışında 2014 bereketli yıldı. Evet, albümler az satıyor ama müzik de durmuyor, hayat devam ediyor, sanatçıların sözü var ve albümler yine de ardı ardına yayınlanıyor.

Feridun Ertaşkan
Cazkolik.com

---

Caz yazarlarına, eleştirmenlere ve radyo programcılarına sorduk:

"Size göre 2014`ün yerli & yabancı en iyi 10

albümü hangileri?"

Değerli yazar ve programcı dostlarımıza yukardaki soruyu sorduk ve yerli & yabancı listelerinde kendilerini tümüyle serbest bıraktık. Yani, bu listelerin adını "Top 10" olarak belirledik ama içini doldurmak tercihlere kaldı. Listesini 10 albümden az ya da daha çok belirleyen de var, sadece yabancı ya da yerli albümlere dönük bir liste tercih eden de, cazın sadece kendi uzmanı / ilgisi olduğu alanla sınırlayan da var, seçimlerine kısa notlar ekleyen de... Zaten, aşağıda okuyacağınız listeleri bu kadar zengin ve çeşitli yapan da bu oldu zaten. Ve elbette yılın değerlendirmesi açısından ortaya bir çok okurumuza ipucu olacak, yeni keşifler yaratacak seçkiler çıktığına inanıyoruz.

(Not: Dilerseniz, sıralamalarda (*) işareti gördüğünüz albümü tıklayarak Cazkolik Shop`tan satın alabilirsiniz.)

---

Best of 2014 / Yerli:

01 Çağıl Kaya; "Bir Parça Ay Biraz Kuş" (A.K. Müzik)

(Özel Not: Elime ulaşan CD`lere göre)

 

Best of 2014 / Yabancı

01 Joachim Kühn; "Birthday Edition" (ACT Music)

02 Michael Wollny Trio; "Weltentraum" (ACT Music)

03 Jerry Leonide; "The Key"

04 Jacob Karlzon Trio; "Shine" (ACT Music)

05 Misha Tsiganov; "The Artistry of the Standard" (Criss Cross Jazz)

06 Zack Brock; "Purple Sounds" (Criss Cross Jazz)

07 Scotish National Jazz Orchestra; "American Adventure"

08 Lars Danielsson; "Liberetto II" (ACT Music)

09 The Stanley Clarke Band; "Up"

10 Iiro Rantala String Trio; "Anyone with A Heart" (ACT)

---

Best of 2014 / Yerli:

01 Mozaik; "Külliyat" (Ada Müzik)

02 Oriental Wind Okay Temiz feat. Aydın Esen; "Aurora Borealis" (Sony Music)

03 WeeD; "Ghostwatch"

04 Baki Duyarlar; "Time of Spring" (Ada Müzik)

05 Karsu; "Confession"

06 Ülkem Özsezen’s Newbury Quintet; "Milliday" (San Grafik)

07 Yavuz Akyazıcı Projects; "Turkish Standards, Vol.2" (Esen Müzik)

08 Sarp Maden; "Küçük Sır" (Kalan Müzik)

09 İlhan Erşahin`s Wonderland; "The Other Side" (Sony Music)

10 Şenay Lambaoğlu; "Zarf Tümleci" (Doğan Music Company)

 

Best of 2014 / Yabancı:

01 Tord Gustavsen Quartet; "Extended Circle" (ECM)

02 James Farm; "City Folk" (EMi)

03 Kenny Barron & Dave Holland; "The Art of Conversation"

04 Ahmad Jamal feat. Yusef Lateef; "Live at the Olympia"

05 Medeski, Martin and Wood; "Juice"

06 Jeremy Pelt; "Face Forward"

07 Ambrose Akinmusire; "The Imagined Savior is Far Easier to Paint"

08 Brian Blade and the Fellowship Band; "Landmarks"

09 Alex Spiagin; "Overlooking Moments"

10 Rafael Karlen; "The Sweetness of Things Half-Remembered"

(Özel Not: Elime ulaşan CD`lere göre)

---

Best of 2014 / Yerli:

01 Kerem Görsev Trio with Ernie Watts; "Emirgân" (Rec by Saatchi)

02 Baki Duyarlar; "Time of Spring (Ada Müzik) (*)

03 Ece Göksu & Neşet Ruacan; "Slow Hot Wind"

04 Şenay Lambaoğlu; "Zarf Tümleci" (DMC) (*)

(Özel Not: Elime ulaşan CD`lere göre)

 

Best of 2014 / Yabancı:

01 Kenny Barron & Dave Holland; "The Art of Conversation"

02 Pat Metheny Group; "KIN"

03 Gregory Porter; "Liquid Spirit"

04 Ambrose Akinmusire; "The Imagined Saviour is Far Easier to Paint"

05 Chucho Valdes; "Border Free"

06 Mehliana; "Taming the Dragon"

07 Enrico Pieranunzi; "Live at the Village Vanguard"

08 Darcy James Argue`s Secret Society; "Brooklyn Babylon"

09 Chick Corea; "Vigil"

10 Cecil McLorin Salvant; "Woman Child"

---

Best of 2014 / Yerli (Albüm notlarıyla):

01 Çağıl Kaya; "Bir Parça Ay Biraz Kuş" (A.K. Müzik) (*)

Parçalar ressamın ilk fırçaları kadar taze; üst üste kayıtlarla yorulmamış ki, bu da onları doğal gösteriyor. Sakin ve içsel karakter Çağıl; Türkçe vokal ve çalgı uyumu iyi, vokali hizada, hatta bazen arkada; bağırmıyor, ama yapacağını da yapıyor; fısıldadığı anlarda bile bir çığlık kadar derin bir etki bırakıyor.

02 Cenk Erdoğan; "Kara Kutu" (Baykuş Müzik)

Üstün, insanı içerden yakalayan tekniği ve sıcak tonlarıyla öne çıkan bir gitarcı Cenk. Besteciliği ve düzenlemeci tarafı da aşağı değil. Bu özelliklerini bir arada sergileyen usta işi bir albüm, Cenk’in bitmek bilmeyen merakına, araştıran tarafına işaret ediyor. Cenk’in kariyerinde önemli bir albüm ve ilk ikisine göre daha özel.

03 Erkan Oğur & Derya Türkan & İlkin Deniz; "Dokunmak" (M&MT)

Bu tip albümler çokça çıkmıyor, kendine has bir derinliği, duyuşu ve soundu olan; yılda taş çatlasa birkaç tane. Onları da ancak ustalar yapıyor. Makamlar üzerine inşa edilmiş albümde, tınıların, renklerin ilişkisi, uyumu, sıcaklığı ve estetiği büyük bir titizlikle ele alınmış.

04 Fazıl Say; "Say Plays Say" (Ada Müzik)

Bu albüm Fazıl Say diskografisinde farklı bir yerde. Besteci hüviyetini öne çıkaran yanıyla kişisel bir çalışma. Tüm geçmişine küçük küçük ayak bastığı için de, otobiyografik bir kitabın önsözü sayılır. Ümitli duygular taşıyan albüm müzik dünyamızın karanlık günlerini bir nebze de olsa aydınlatıyor.

05 Sarp Maden; "Küçük Sır" (Kalan Müzik) (*)

“Küçük Sır” 2008 tarihli ilk albümü “Bence”nin devamı; Brezilya müziğine ve Latin caza olan sevgisi itibarıyla. Coşkulu, duygusal ve melodik parçalardan oluşan albümde uyum, yaratıcılık ve virtüozite ön planda. Yakın zamanda hayata veda eden babası Sait Maden için yaptığı “Küçük Sır”, Sarp’ın bugüne değin gerçekleştirdiği en iyi albüm.

06 WeeD; "Ghostwatch" (A.K. Müzik) (*)

Memleketteki özgür caz anlayışını yeniden tarif ediyor Weed. Akor değişimlerini içeren ya da akor sistemini kaale almadan düzenlenen yedi uzun parçada, üç müzisyen sadece caz kavramı içinde kalmayıp yıllar boyunca dinledikleri ve etkilendikleri sesleri bir araya getiriyor..

07 Oriental Wind; "Aurora Borealis" (Sony Music) (*)

“Aurora Borealis”in en belirgin özelliği, ciddiyetle ele alınması gereken bir sound çalışması oluşu. Bundaki aslan payları piyanist Aydın Esen’in kılı kırk yaran bir titizlik içinde çıkardığı nevi şahsına münhasır sesler ve geçtiği uzaysal sololar ile Temiz’in kendi imalatı olan vurmalılar.

08 Ülkem Özsezen`s Newbury Quintet; "Milliday" (San Grafik) (*)

Bu albümde bütüncül bir konsept var; yanı sıra tüm müzisyenlerin sahip olduğu ifade özgürlüğü ve geniş alanlar. Bir de zamanın ayrıntısında saklanan bir gizem var orta yerinde, Blow-Up’ın görselliğinin zamana tahvil edilişini andıran bir serüven. Tamamen kişisel bir algı bu; bir o kadar da soyut.

09 Kerem Görsev Trio; "Emirgân" (Rec by Saatchi)

“Emirgan”ı defalarca dinlemeniz için birkaç neden var, ama en önemlisi efsane saksofoncu Ernie Watts’ı doya doya, cömertçe sunması.

10 Ercüment Gül; "Aniden" (Kalan Müzik)

Geçmişini seven, koruyan bir adamın albümü; ergen yaşlardaki rakçılığından, cazın derinliklerine kadar uzanan yolculuğunun tüm izleri var burada. Şayet genç bir müzisyen keşfetmek istiyorsanız, doğallık ve samimiyet içinde akan caz, funk, R&B, rock, fusion tınıları ile parlayan bu saygı ve sevgi karinesi albüme mutlaka şans verin.

 

Best of 2014 / Yabancı (Albüm Notlarıyla):

01 Ambrose Akinmusire; "The Imagined Savior is Far Easier to Paint" (Blue Note)

Yeni kuşağın yükselen değeri Ambrose Akinmusire, caz müziğinde nadiren tanığı olduğumuz kertede bir şiirselliğin altına imza atıyor. Bugünü anlatan belki de en yaratıcı ve sanatsal ifade bu.

02 Jacob Karlzon; "Shine" (ACT)

43 yaşındaki İsveçli müzisyen bu aralar Avrupa’nın en parlak piyanistlerinden biri olarak gösteriliyor. “Shine” ile fikren çok açık bir müzik yapıyor; entelektüel merakı ve enerjisiyle cazdan taşıyor, pop topraklarına da ayak basıyor. Güçlü tuşeleriyle Esbjörn Svensson’un bıraktığı boşluğu doldurmaya namzet olduğunun altını çiziyor.

03 Pat Metheny Group; "KIN" (Nonesuch)

Pat Metheny, caz müziğinin her geçen gün genişleyen sınırlarını çizen müzisyenlerden biri. 30 küsur yılın ardında ilk kez müziğine dâhil ettiği saksofonla yarım kalan bir işi daha tamamlıyor Metheny, hem de usta işi bir tavırla. İlham perisi Steve Reich.

04 The Bad Plus; "The Rite of Spring" (Sony Music)

The Bad Plus, “The Rite of Spring” albümüyle, kendi varlığının daha önce çıkarttığı albümlerden ibaret olmadığını gösteriyor. Zorlu bir sadakat meselesini altından alnının akıyla kalkan üçlü, Igor Stravinsky’yi yeniden takdim ediyor.

05 Jeff Ballard Trio; "Time"s Tales" (OKeH Records)

Çağdaş caz müziğinin en etkili davulcularından biri olan Jeff Ballard, ilk komplike trio denemesi ile yaşlı geleneği acımasız zamanların ameliyat masasına yatırıyor, sihirli neşteriyle derdine deva oluyor.

06 Brian Blade & the Fellowship Band; "Landmarks" (Blue Note)

Muazzam kompozisyonlar, kusursuz icra ve sofistike bir konsept. Tarihin derinliklerine uzanan referansları “Landmarks” albümünü diğerlerinden ayırıyor ve daha değerli kılıyor.

07 Jeremy Pelt; "Face Forward Jeremy" (High Note)

İzlenimci atmosfere sahip, R&B ve yetmişlerin funk’ına odaklanmış duygusal bir albüm. Saygıdeğer trompetçi Jeremy Pelt’in oldukça iyi sonuç veren bu keyifli sound ve elektrikli doğaçlama denemeleri, ortaya şaşırtıcı bir iş çıkarıyor.

08 Jerry Leonide; "The Key" (ACT)

Basit memleket melodilerini karmaşık dünya arenasına taşıyan piyanist Jerry Leonide, samimiyetin nasıl en güzel değer olduğunu bir kez daha ispat ediyor. Genç müzisyenin yıldızı bu albüm ile parlamaya başlıyor.

09 Nels Cline & Julian Lage; "Room" (Mack Avenue)

İki usta gitarcı, bir odaya hapsedilmiş; biri akustik çalıyor, diğeri elektrik. Bu sıra dışı düet albümü, birbirlerinden farklı anlayışlara sahip iki müzisyenin aritmetik toplamının üzerinden bir serüven teklif ediyor dinleyicisine.

10 John Zorn; "Psychomagia" (Tzadik)

Dinlemesi kolay bir albüm değil “Psychomagia”, ama bu zahmeti de karşılıksız bırakacak kadar cimri değil. Bu büyülü yolculuğa sadece iki gitarcı; Aram Bajakian ile Eyal Maoz’un hatırı için bile çıkılır.

---

Best of 2014 / Yerli:

01 Mehmet Ali Sanlıkol; "What`s Next"

02 Kerem Görsev; "Emirgân" (Rec by Saatchi)

03 Şenay Lambaoğlu; "Zarf Tümleci" (DMC) (*)

04 Banu Savaş; "Beni Güzel Bir Yere Götür"

05 Kerem Turhan; "Oğul"

06 Ülkem Özsezen; "Milliday" (San Grafik) (*)

07 Baki Duyarlar; "Time of Spring (Ada Müzik) (*)

08 Özgü Özman; "Minor Empire"

09 Yavuz Akyazıcı; "Short Stories" (Esen Müzik) *(Kasım 2013)

10 Başak Yavuz; "Things"

11 Eren Coşkuner; "The Long Way"

 

Best of 2014 / Yabancı:

01 Kenny Barron & Dave Holland; "The Art of Conversation"

02 Chick Corea; "Vigil"

03 Hiromi; "Alive"

04 Sonny Rollins; "The Road Show, Vol.3"

05 Ambrose Akinmusire; "The Imagined Savior is Far Easier to Paint"

06 Regina Carter; "Southern Comfort"

07 Dave Holland; "Prism"

08 Kenny Garrett; "Pushing the World Away"

09 Keith Jarrett, Gary Peacock, Jack deJohnette; "Somewhere"

---

Best of 2014 / Yerli:

• HiJazz; "HiJazz 2" (Sony Music) *(Kasım 2013)

• Baki Duyarlar; "Time of Spring" (Ada Müzik) (*)

• Sarp Maden; "Küçük Sır" (Kalan Müzik) (*)

• Burak Bedikyan; "Circle of Life" (SteepleChase) *(Ekim 2013)

• Ercüment Gül; "Aniden" (Kalan Müzik) *(Ekim 2013)

• Yavuz Akyazıcı Quartet; "Short Stories" (Esen Müzik) *(Kasım 2013)

• Cengiz Baysal; "Babyl Steps" (Babajim Records) *(Aralık 2013)

• WeeD; "Ghostwatch" (A.K. Müzik) (*)

 

Best of 2013 / Yabancı:

• Mozdzer, Danielsson, Fresco; "Polska" (ACT) *(Kasım 2013)

• Jacob Young; "Forever Young" (ECM)

• Pat Metheny Group; "KIN" (Nonesuch)

• Eric Johnson; "Mike Stern" (Eclectic)

• Bugge Wesseltoft; "OK World" (Universal)

• Brian Blade & The Fellowship Band; "Landmarks" (Blue Note)

• Ibrahim Maalouf; "Illusions" (Harmonia Mundi) *(Aralık 2013)

• Fred Hersch Trio; "Floating" (Palmetto)

• Eric Truffaz and Murcof; "Beign Human Being" (Mundo Recodings)

• Danilo Perez; "Panama 500" (Mack Avenue)

(Not: Albümler numara ile sıralanmamıştır. Listedeki albümlerin bir kısmı 2013 yılında kaydedilmiş albümler olmasına karşın 2014 yılında yayınlanmış çalışmalardır.)

---

Bu yıl caz kulvarında yeni üretimlerin bol miktarda raflarda yer aldığı bir yıl oldu. Caz evreninin derinliklerinden çıkıp gelen eski üretimlerin yeni hallerinin yanı sıra yepyeni yörüngelerde bu evrende varlığını gösterdi. Bazıları kalıcı olmaya adayken bazıları ise bir kuyruklu yıldız gibi gelip geçti. Her zaman özenle ve keyifle hazırladığım bir liste olmuştur yılın en iyi caz albümleri kurgusu. Zira bu albümler kanımca müziği bir sonraki aşamaya taşıyan yenilikleri barındırıyor. Koskocaman bir tablo düşünelim ve buna müzik diyelim. Bu tablo içerisinde aslında özgür ve kontrolsüz görünse bile caz albümleri bir sayaç ve ölçüye bağlı. Israrla yaratıcı olma uğraşı şeffaf bir şekilde dinleyene ulaştırılıyor. İşte 2014’de benim dinlerken evrenselleştiğim, aynı zamanda özelleştiği ve heyecanlandığım caz albümleri aşağıdaki gibidir.

• Ambrose Akinmusire; "The Imagined Savior Is Far Easier To Paint" (Blue Note Records)

Geçtiğimiz aylarda İstanbul’da da izleme fırsatı yakaladığımız Akinmusire, caz evreninde mevcut olan en yaratıcı trompetçilerden biri. Sınır tanımamazlığı pek çok kulağa ilk başta garip gelse bile müziğinin derinliğine inince ince nakışları herkese bir şey sunuyor.

• James Farm Quartet; "City Folk" (Nonesuch Records) (*)

Saksafoncu Joshua Redman yoldaşları piyanist Aaron Parks, basçı Matt Penman ve baterist Eric Harland ile oluşturdukları ekibin ikinci üretimi ile bu yıla damgasını vurdu. İlki kadar etkin, kavrayıcı ve yenilikçi.

• Tingvall Trio; "Beat" (Skip Records)

Albümün adından da anlaşılacağı üzere grup ağır, ritmik akkorlarla ilerleyen ve nihayetinde ana sese dönüştürülen dinleyeni tatmin duygusuna taşıyan formulünü koruyor. Gücünü müziğin nağmelerinden alan ekibin odağında seyircinin yüreği var. Üç enstrümandan çıkan ritimler, aramızdaki atmosferde bir araya gelip bizler ile flört ediyor. Dinamizm ile beslenen grup fısıltı ile başlayıp bir anda gürültüye dönüşüyor. O gürültüyü sonra alıp İskandinavya ovalarına yayıyor. Bu soğukluktan ritimleri çıkartıp Akdeniz sıcaklığına daldırıyor. Zaman zaman dinleyeni koltuğuna yapıştıran veya ucundan düşmesine imkân veren üçlü algınızı sonuna kadar açıyor.

• GoGo Penguin; "v2.0" (Gondwana Records)

Bir albüm düşünün kapağında en ufacık bir ipucu yok, sadece minimal bir modern çalışma. İçerisinde ihtiva ettiği müzik konusunda en ufacık bir fikriniz yok, elbette tahmin mekanizması çalışıyor ama ötesinin gelmesi mümkün değil. Manchesterli GoGo Penguin ritmin dayanılmaz gücünü kanıtlama yolunda kocaman bir adım atıyor. Her ne kadar yeni albümlerinin ismi biraz banal olsa bile içeriği ilk albümlerinin sunduğunu sayısız defa katlar boyutta. “V2.0” üçlünün ileriye eğiliminin güzel bir kanıtı. Burada devasa adımlar yok zaten Fanfares’in oldukça sağlam altyapısının üzerine kurulan ilham patlamasının ufak adımlarına şahit oluyoruz. Bu altyapı üzerine kurulan “v2.0” stili ve vizyonu ile GoGo Penguin’i genç sanatçılar arasında kuşkusuz önemli bir konuma yerleştiriyor.

• The Bad Plus; "Inevitable Western" (OKeh Records)

Çılgın üçlü yine yapacağını yaptı. Yılın ikinci yarının ortasoında çıkmasına rağmen bu yeni albümleri ile “en”lerin başına yerleştiler. Bilindik caz tanımlara göre hiç bir zaman bir üçlü olarak görülmeyen ekip ekstra yükü olmayan, neyse olduğu gibi dikilen, hedefini tam bilen ve onu kovalayan bir caz albümü var. Uzaylı camlarını açıp sonsuz yeşillikler içerisinde süslenen bahçelerine bizi davet ediyor.

• Jazzpospolita; "Jazzpo!" (Universal)

Beş yıl oldu müzik yapmaya başlayalı Jazzpospolita. Caz kulvarında kanımca en alternatif ekiplerden biri ve Polonya’da geliyor olmaları da cabası. Toplam dört albümleri bir de EP’leri var kısacası her yıla ait bir çalışma ile üretken de bir dörtlü. “Jazzpo” Ekim 2014’de piyasaya çıktı ve yaratıcı kompozisyonları ile caz, post-rock ve elektronik harmanlamasına sokulan bir çalışma. Bu formül pek çok caz ekibinde de var ancak Jazzpospolita’nın kendi yapısından kaynaklı olan birleştirici yaratıcılığı bizlere daha keyifli ritimsel evrenler sunuyor. Bu yılın en dikkat çeken alternatif caz albümlerinden biri.

• The North; "Slow Down" (This isn`t the Mainland) (Red Distrisution)

E.S.T’nin yeri doldurulmaz ve asla başkalarıyla da kıyaslanmaz. Ancak ucundan tutan, tozuna bulaşmış veya bulaşmaya aday ekipler olabilir. Yeni oluşan The North bence potansiyel gösteren bir ekip. 2014’de çıkarttıkları ilk albümleri “Slow Down (This Isn’t Mainland)” bunun sorumlu bir göstergesi. Ayrıca Keith Jarrett’ın kariyerinin orta döneminde sokulduğu sularda da süzülüyorlar. Kanımca caz camiasında 2014’de pek fark edilmeyip gizli kalmış bir cevher.

• Vijay Iyer; "Mutations" (ECM)

Klasik müzik sınırlarına sokulan farklı bir açılım. Vijay Iyer’ın aşina olduğumuz yapısının dışında bir ritimsel harmanlama var. İki piyano, iki viyola, keman ve çello. ECM etiketi ile çıkan ilk üretimi olması da albüme ayrı bir değer katıyor. Çağımızın en başarılı caz piyanistlerinden biri olan Iyer’ın bu yeni soluğu heyecan verdi.

• Herbie Hancock; "The Warner Bros. Years [1969-1972]" (Warner)

Herbie Hancock bir efsane, hikâyenin bu kısmı aşikâr. Ancak sanatçının çoğumuzun hayatta bile olmadığı 1969-1972 yılları arasında kaydettiği eserlerin toplandığı bu üç CD’llik toplama tek kelime ile bir koleksiyon değerinde. Var olan yaratıcılık kusursuzca kavranmış, ses ve teknoloji mükemmel bir çatı altında yapılandırılmış. Warner Bros firması bünyesindeyken ürettiği her parçayı bir araya getiren bu toplama albüm koşulsuz bu yılın en başarılı baskılarından biri. Dinlemesi, müzik kuyusuna sizleri çekişi ve yok etmesi inanılmaz bir büyü içerisinde kurgulanan bir müzik silsilesi.

• Vinnie Sperrazza; "Apocryphal" (Loyal Label)

Baterist Sperrazza ilk defa lider koltuğunda bu albümde görücüye çıktı. Ne de iyi yaptı. Yoldaşları alto saksafoncu Loren Stillman, gitarist Brandon Seabrook ve basçı Eivind Opsvik. Metalik ses skalası üzerine savrulan enstrüğmanların ritimleri ortaya hafif sesli bir formasyon çıkartıyor. Sadece altı parça ve 38 dakikalık ömrü olan albüm 2014’de bol bol tekrar dinleme tuşuna hakkıyla kazandı.

• Hiromi; "Alive" (Telarc)

Japon Hiromi’nin dokuzuncu albümü Canlı! Piyanistin bulaşıcı azmi ilk andan itibaren dinleyenleri kavrıyor. Sanatçının sahnedeki enerjisi birebir müziği besliyor ve bu dinleyiciye saf bir sunum ile taşınıyor. Kendinize enerji yüklemesi yapmanız gerekirse hiç şüphesiz bu albüm 2014’de dinleme listenizden eksik olmamıştır.

• Matthew Ship Trio; "Root of Things" (Relatvi Pitch Records)

Matthew Shipp’in müziği zamanla sakinleşti ve daha tedavi çözümlü bir boyuta sürüklendi. Bu bir olumsuzluk değil aksine karşımızdaki müzik basçı Michael Bisio ve baterist Whit Dickey ile birlikte çok daha olgun ve sorumlu. Melodiler ne kadar yavaş olursa olsun ortamda ağır bir kütle var ve her koldan kulakları sarmalıyor.

---

01 John Zorn; "Psychomagia"

Her yıl onlarca albüm yayınlayan Zorn`un bence bu yılki en iyi albümü... Albümde kendi çalmasa da downtown dünyasının dört yetenekli müzisyenine yer vermiş.

02 Karl Denson`s Tiny Universe; "New Ammo"

Saksafoncu Karl Denson`un dört nefesli çalgıyı öne çıkardığı müthiş funky ve eğlenceli bir albüm...

03 Microscopic Septet; "Manhattan Moonrise"

80`li yıllardan bu yana New York`un en sevilen gruplarından biri olan Microscopic Septet nefis bestelerle geri döndü...

04 Chicago Underground Duo; "Locus"

Her zaman yaratıcı ve yenilikçi olan Rob Mazurek & Chad Taylor ikilisinin en temel hali, yine nefes kesici bir albüme imza atmış...

05 Led Bib; "The People in Your Neighbourhood"

İngiliz cazının medar-ı iftiharı gruptan müthiş bir albüm daha...

06 Mike Dillon; "Band of Outsiders"

Vizyoner bir vibrafoncu, perküsyon virtüözü ve punk rock provokatörü ünvanlarının hepsini hak eden sanatçıdan kışkırtıcı bir albüm...

07 Eyvind Kang; "Alastor The Book of Angels Vol. 21"

Birbirinden güzel John Zorn bestelerinin birbirinden güzel yorumları...

08 Medeski, Scofield, Martin & Wood; "Juice"

Fazla söze gerek yok, dört usta bir kez daha bir arada...

09 Matt Ulery; "In the Ivory"

Cihcago`lu basçıdan yılın en ilginç ve katmanlı albümlerinden birisi...

10 Bobby Previte; "Terminals"

Yılın sonlarına doğru yayınlanan Terminals albümü her terminalde Zeena Parkins, Greg Osby, Nels Cline, John Medeski gibi cazcıları ağırlarken, usta perküsyon grubu So Percussion`da onlara eşlik ediyor... 

---

2014`ün En İyi 10 Özgür Caz Albümü

01 Frank Loewe Quartet; "Out Loud" (Triple Point Records) (8 / 10)

Gün geçtikçe eski seçkinliğinden uzaklaşarak değer kaybettiğini düşündüğüm ECM Recordings`in yetmişlerdeki yenilikçi ve bağımsız tadını yakalayabilen kompozitör ve saksofoncu Tim Berne, Snakeoil Projesi`nin ikinci albümünde tüm özveri ve dehasını kullanmış. Henüz açılıştan, Son of Not so Sure`dan birbirini iyi dinleyerek doğaçlama öncesi uyumu yakalayan müzisyenlerin (vibrafonist ve perküsyoncu Ches Smith`e ayrıca alkış!) sanki altmışların ortalarında Andrew Hill`in kompleks armonik yapılı avant-garde albümlerinde çalıyormuş hissiyatı vermesi, bu albümü kanımca 2013`ün en iyi özgür caz albümü yapıyor. Static`in başlangıcındaki kararlılık ve Socket`ın son kısmında ritmin bütüncül olarak spirituel (ruhanî) yapıyı betimlemesi kesinlikle çok yerinde ve başarılı.

02 ICP Orchestra; "East of the Sun" (ICP Records) (8 / 10)

Doğrusu Alzheimer nedeniyle bilişsel yetileri giderek bozulan Misha Mengelberg`siz bir ICP Orchestra albümü düşünmek benim için zor olmuştu, ancak ICP Orchestra`nın Michael Moore`un aranjman ve orkestra yönetme becerisiyle "ICP`nin Klasik Absürdist Mizah Örnekleri"ni olduğu kadar "caz standartlarına hürmet" ikilemini aynı anda gerçelleme becerisini sürdürdüğünü söyleyebiliriz. Çekirdek kadronun genel olarak korunduğu albümde Michael Moore klarinet ve alto saksofonda, Ab Baars klarinet ve tenor saksofonda, Wolter Wierbos trombonda, Tristan Honsinger celloda ve büyük usta Han Bennink elli yıldır olduğu gibi yine davulda yer alıyor. Unutmadan, Mengelberg`in çalmıyor oluşu albümdeki çoğu eserin bestecisi olduğunu gölgelemesin.

Not: ICP`nin HatOlogy`den 1999`d çıkan `Jubilee Varia` adlı albümünü seven ICP meraklıları, bu albümü daha da sıcak ve yakın hissedecekler.

03 Tyshawn Sorey; "Alloy" (Pi Recordins) (9 / 10)

Davulcu Tyshawn Sorey`yi iki sözcükle tanımlayalım: "Genç & Zeki" Sorey, erken yaştan itibaren aldığı klasik müzik eğitimini albüme iyi yansıtmış. Özellikle piyanist Cory Smythe`yle birlikte yarı-senkronize ataklardaki canlılığı bana yetmişlerdeki Alexander Von Schlippenbach Trio kayıtlarını anımsattı [keza Pi Records Evan Parker`ın plak şirketi], Sorey`nin deneysel enstrüman üretimiyle de ilgilendiğini ve tıpkı örnek aldığı ustalar gibi `doğadan gelen her sesi kabul ettiğini` de belirtmek isterim. Yer yer Arnold Schönberg`in müziğini betimleyen eserlerin de yer aldığı [Template] albüm, bu yılın en iyi birkaç albümünden biri.

04 Farmers by Nature; "Love and Ghosts" (AUM Fidelity) (9 / 10)

Her yıl en az on albümün içinde yer alan kontrbasçı (bu yıl ülkemize gelmiş ve konstruKt ile çalmışlardı) William Parker, davulcu Gerald Cleaver ve piyanist Craig Taborn`un kariyerlerindeki altın yıldızlardan biri Love and Ghosts. Enstrümanların birbiri etrafında döndüğüne ilişkin görsel `duyum`lar oluşturabilecek kadar iyi organize edilen bu canlı performans kaydında Gerald Cleaver`ın poliritmik çalımındaki kusursuzluk, müzisyenlerin sürekli birbirini arama ve bulduğunda yeniden bir `ayrılık` yaratma arzularının çelişki yaratmayacak kadar doğal oluşu tüyleri diken diken edebiliyor. Her eserin benzersiz ve yapısal olarak da farklı yönlere saçılan doğaçlamalarla çeşitlenişi ise, albümü 2014`ün en iyi özgür caz albümlerinden biri kılıyor.

05 John Coltrane; "Offering: Live at Temple University" (9 / 10)

John Coltrane`in Seattle ve Japonya kayıtlarının uzun zaman sonra piyasaya sürülmesine rağmen -kayıt kalitesi açısından- oldukça kötü olduğunu göz önünde bulundurarak başta önyargılı olduğum bu harikulâde albüm, deyim yerindeyse ilk dinlediğimde önyargılarımı alaşağı etti. En az Coltrane`in `Live at The Village Vanguard Again!`indeki kadar enerjik, Sun Ship kadar ruhanî; eşlik eden Pharoah Sanders ise ne denli sıkı bir Coltrane takipçisi, iz-sürücüsü olduğunu vurguluyor. Naima ve My Favorite Things yorumlarına ayrıca dikkat, bağımlılık yapabiliyor.

06 Akira Sakata; "Arashi" (Trost) (8 / 10)

Yosuke Yamashito`nın yetmişlerdeki kontrbas bulundurmayan üçlüsünün temel taşlarından, Japonya`da Özgür Caz dendiğinde akla ilk gelen [hatta çıkması mümkün olmayan] usta isimlerden Akira Sakata, bu albümünde [uzun zaman Avrupalı doğaçlamacılarla çalmış olduğundan olsa gerek] silah arkadaşı Brötzmann`dan hayli etkilenerek FMP albümleri tadında bir albüm kaydetmiş. Last Exit günlerinden sonra Willem Breuker`de duyduğumuz gibi seksenler ve sonrasındaki `daha mainstream caz eserlerine geçiş` denemelerinde bulunan, ancak [neyse ki] özüne dönen Akira Sakata`nın bu albümde iki veteranla: kontrbasçı Joan Berthling ve davulcu Paul-Nilssen Love birlikte oluşturduğu enerji topu neredeyse alev alacak!

07 Marc Ribot Trio; "Live at the Village Vanguard" (Pi Recordings) (9 / 10)

Geçtiğimiz yılın en tehlikeli albümlerinden biriydi, Marc Ribot Üçlüsü`nün Village Vanguard`daki konser kaydı. Otuz beş yıl sonra kontrbasıyla tekrar buluşan Henry Grimes`ın eski formunu `eski eserlerle` yakaladığı, Ribot`nun "arka planda kalmaya mahkum standart caz gitaristi tonu" yerine çok daha açık ve net, Sonny Sharrock-vari tonla çaldığı; doğaçlamaların akıcılığı katlayarak arttırdığı albüm, bu yılın en iyilerinden. Unutulmasın, albümün LP`sini satın aldığınızda içinden çıkan download koduyla albümün dijital kopyasına sahip olabiliyorsunuz ve bu kopyanın içinde bonus track olarak Albert Ayler eseri olan Bells`in yorumu mevcut. Daha ne olsun?

08 Ethnic Heritage Ensemble; "Black is Back" (Catalyst) (9,5 / 10)

Dürüst olmak gerekirse bu yıl kırkıncı yılını kutlayan, AACM`in aktif üyelerinden Kahil El` Zabar`ın Ethnic Heritage Ensemble`ının herhangi bir albümüne olumsuz bir yorum yapabileceğime inanmıyorum; hayır, bu kişisel zevkle ilişkili değil, El Zabar`ın her daim yenilikçi olduğu kadar Afrika geleneklerinden vazgeçmediğini sentezleyebilme becerisiyle ilişkili! Günümüze dek bünyesinde Pharoah Sanders, Henry Huff, Kalaparusha Maurice McIntyre gibi büyük ustaları barındıran Ethnic Heritage Ensemble`ın son yıllarda [Lester Bowie`nin vefatından sonra Art Ensemble of Chicago`nun da trompetçisi olan] Corey Wilkes ile daha da güçlendiğini belirtelim. Müziğin "Afrikan" köklerinin en iyi işlendiği albümlerden biri, Black is Back.

09 Jemeel Moondoc; "The Zookeeper`s House" (Relative Pitch) (8,5 / 10)

Muntu Recordings günlerinden bu yana Jemeel Moondoc albüm çıkardığında heyecanlanmamın iki nedeni var; bunlardan birincisi diğer doğaçlamacılara oranla çok daha az sayıda albüm çıkarması. Diğeri ise detaycı, ince işçiliklerle dolu albümlerinin hemen her birinin özgür caz tarihinin kilometre taşlarından biri oluşu. [Daha fazla bilgi ve yorum için Radyo Cazkolik / Bodrum Kat`taki Jemeel Moondoc konulu program serilerini dinleyebilirsiniz.]

The Zookeeper`s House, yeni kompozisyonlarla birlikte [Alice Coltrane`in Ptah, The El Daoud`u gibi] önünde ceket iliklenen avant-garde eserleri de içeriyor. Babasının izinden emin adımlarla ilerleyen trompetçi Roy Campbell Jr. ve yetenek & zekanın buluştuğu piyanist Matthew Shipp`le beraber, Moondoc yine yılın en iyi kayıtlarından birini yapmış.

10 Aki Takase, Alexander von Schlippenbach; "So Long, Eric! Homage to Eric Dolphy" (10 / 10)

Sadece caz değil, müzik tarihinin en büyük dahilerinden Eric Dolphy`nin eserlerini yorumlamak gerçekten büyük ustalık isteyen bir süreç. "Süreç" ifadesini kullanıyorum, çünkü grubuyla Dolphy`nin en önemli kayıtlarından Out to Lunch`ı baştan-sona yorumlayan Otomo Yoshihide`nin dediği gibi; "Eric Dolphy sürekli yaşayan bir sanat akımı."

Japon virtüöz piyanist Aki Takase ve [sevgili eşi] piyanist, Globe Unity Orchestra başta olmak üzere son kırk yılda Avrupa Özgür Cazı`nın en büyük isimlerinden Alexander Von Schlippenbach, kendileri gibi usta isimlerle Eric Dolphy eserlerini canlı olarak yorumlamış ve bu yılın en iyi albümüne imza atmışlar. 1964`teki Avrupa turnesinde Eric Dolphy ile çalan kıdemli davulcu Han Bennink bu albümde de davulda bulunuyor, trompetçi Axel Dörner ve vibrafoncu Karl Berger de çok uzun yıllar sahnedeler ve hemen her konserde refere ettikleri Eric Dolphy eserlerini büyük ustalıkla yorumluyorlar. Hat and Beard, Serene, Out There ve Something Sweet, Something Tender yorumları elli yıl önceki sıcaklık ve tutkuyu barındırıyor. Yılın en iyi albümü.

BONUS: KonstruKt & Marshall Allen; "Live At Sant’anna Aressi Jazz Festival"

KonstruKt`u ilk zamanlarından bu yana dinliyorum. Her yıl birbirini daha iyi dinleyen ve hem sahnede hem kayıtlarda `küçük ortak buluşmalarının sıklığını` arttıran, başarısıyla gurur duyduğum özgür caz/özgür doğaçlama dörtlüsünün Sant’anna Aressi Jazz Festival kaydı; çeşitli radyo programlarında da belirttiğim üzere [Allen dahil olsun/olmasın] her anında patlama yaratan, birbirini iyi dinleyen ve zaman içerisinde çok daha iyi sezgisel doğaçlama icra edebilen müzisyenlerin oluşturduğu estetik harikası!

---

Best of 2014:

01 Kenny Barron & Dave Holland; "The Art of Conversation" (Impulse!) (*)

The Art Of Conversation olasılıkla 2014 yılının klasik caz kulvarında çıkan en iyi duo albümü. İkilinin 2012’de başlayan Avrupa ve Amerika turnesi sonrasında şekillenen kayıtta her iki sanatçının üçer bestesi yer alıyor. Gerek müzikal cümlelerin ve fikirlerin yeniden armonize edilmesi gerekse içerdiği zengin ritmik düzenlemelerle eski yorumlarını bildiğimiz Holland ve Barron bestelerine yepyeni bir bakış açısı sunan albüm eşine az rastlanır bir kan uyumunu içeriyor. Thelonious Monk ve Charlie Parker’dan da birer parçanın yer aldığı kayıt tıpkı Dostoyevski, Stendhal, Nabokov gibi büyük romancıların başyapıtları gibi alabildiğine derinlikli ve ustalık dolu bir çalışma. Albümde her şey öylesine düzenli bir uyum içinde akıp gidiyor ki müzik adeta saat gibi işliyor. Pürüzsüz sololar, ustalık dolu düzenlemeler, sofistike akor geçişleri ve çok daha fazlası. Caz tarihinin referans albümlerinden biri olacağı neredeyse kesin gibi.

02 Brad Mehldau & Mark Giuliana; "Taming the Dragon" (Nonesuch Records) (*)

Onlarca farklı ses renginin bambaşka ruh hallerine yelken açtığı albümde zarif ve incelikli diyaloglardan doğan sofistike bir müzikal dil söz konusu. Tuşlu çalgılar ile perküsyonların birlikteliğine dayanan projede Mehldau piyano, synthesizer ve fender rhodes klavyenin başında yer alıyor. Baterist Guiliana ise davulun yanı sıra elektronik seslerden sorumlu. Drum`n`bass, progressive rock, caz ve elektronik müzik gibi farklı müzik türlerine göz kırpan albümde parça süreleri her ne kadar uzun olsa da ustalıklı arajmanlar nedeniyle tüm eserler şiir gibi akıp gidiyor. Mehldau’nın akustik piyano triosundan gelen alışkanlıklarını büyük ölçüde bir kenara bıraktığı albüm sound olarak özellikle İsveçli caz triosu e.s.t’nin son dönemlerini andırıyor. Elektroniklerin ve doğaçlamanın baş rolde olduğu, arayış dolu bir çalışma Taming the Dragon. Deneysellik katsayısı yüksek, derinlikli armonik ve melodik cümlelerin yer aldığı, ritimsel bağlamda oldukça zengin bir çalışma.

03 Michael Wollny Trio, “Weltentraum”, ACT Records)

Her daim yeni soruların peşinde koşan Alman cazının çizgi üstü piyanisti Michael Wollny, kendisini Jazzwise’ın kapağına taşıyan son albümü “Weltentraum”da yine bildiğinden şaşmıyor. Wollny özellikle repertuar seçimi konusunda her defasında topu ters köşeye atmasını seven bir piyanist. Bu albümde de bildiğini okuyor. Kayıtta Alban Berg, Paul Hindemith, Wolfgang Rihm, Edgard Varèse gibi Avrupa modernizminin öncü bestecilerinin eserleri Wollny’nin kendi caz estetiğine uyarladığı halleriyle yer alıyor. Pop şarkıcısı Pink’in God is a DJ parçasının yorumunun da yer aldığı albümün esas sürprizi ise grubun kadim basçısı Eva Krause’un yerini Amerikalı basçı Tim Lefebvre’ye bırakması. Albüm bir yanıyla gotik ses tabloları çizerken bir yanıyla yüzyıllar ve türler arasında gezinen melodileri dinleyici ile buluşturuyor. Almanya’nın i-tunes caz listesinde haftalarca bir numarada kalan albüm bir yandan piyano üçlüleri geleneği bir basamak daha yukarıya taşırken bir yandan da Wollny’nin kariyerinin en eklektik çalışmalarından biri olarak geride kalıyor.

04 Sílvia Pérez Cruz, Raül Fernandez Miró, Granada, (Universal Music)

Granada (2014) Katalan şarkıcı Sílvia Pérez Cruz’un İspanya’da altın plak aldığı çıkış albümü November 11’in (2012) ardından birkez daha rock gitaristi Raül Fernandez Miró ile aynı stüdyoyu paylaştığı yeni çalışması. Yorumlarında dramatik ses kurgularını ustalıkla işleyen Cruz’un sesi Miró’nun psychedelic gitar tınıları ile birleştiği vakit dünya üzerinde iki insanın yanyana gelerek kaydedebileceği en samimi albümlerden biri ortaya çıkıyor. Farklı gitarların deneysel ve yenilikçi bir bakış açısı ile çalındığı İspanyolca’nın yanı sıra Fransızca, Almanya ve İngilizce şarkıların yer aldığı kayıtta on parça yer alıyor. Fado, flamenko, caz, rock gibi farklı türlerin aynı albümde ustalıkla bir araya getirildiği çalışmada her iki müzisyen oldukça özgün bir sound ortaya koyuyor. Kayıtta daha önce esfane çellist Pablo Casals tarafından da seslendirilen bir Katalan şarkının yanı sıra Edith Piaf klasiği olan "Hymne a l`Amour" ve Robert Schumann’ın bir şarkısı da yer alıyor. Granada hiç şüphesiz bu yıl sadece İspanya’dan değil Avrupa’dan da çıkmış olan en incelikli ve özgün albümlerden biri.

05 Antonio Serrano & Albert Sanz, Mahalo, (Mahalo Records)

İlk olarak Paco de Lucia’nın son dönem konserlerinde karşılaşmıştım İspanyol mızıka virtüözü Antonio Serrano ile. Yedi yaşında babasından armonika çalmayı öğrenen ve kromatik armonikada harikalar yaratan Serrano ile geçtiğimiz Eylül gerçekleşen JazzEñe’de yollarımız bir kez daha kesişti. Serrano en başından beri enstrümanını klasikten caza, bluesdan flamenkoya birçok farklı tarzda ustalıkla kullanmış bir sanatçı, son albümü de bunun bir yansıması. Kayıtta George Gershwin’den Horace Silver’a on farklı ismin on bestesinin piyano ve armonika için yapılmış düzenlemeleri yer alıyor. Albüm gerek Toots Thielemans, ve Larry Adler gibi büyük armonika müzisyenlerin izinden yürüyen genç bir İspanyol müzisyenini keşfetmek için gerekse bu enstrümanın sınırlarını çok daha yukarılara taşıyan bir müzisyeni tanımak adına güzel bir olanak sunuyor.

06 Iiro Rantala, Anyone With A Heart, (ACT Records)

Üç yıl önce yine ACT etiketi ile çıkan Lost Heroes albümü ile Alman Plak Eleştirmenleri Ödülü’nü kazanan Finli piyanist Iiro Rantala’nın bu yılın başlarında çıkan albümü olasılıkla son zamanlarda oda müziği cazı kulvarında çıkan en iyi kayıtlardan biri. Polonyalı kemancı Adam Ba?dych ve Hırvat çellist Asja Valcic’in de yer aldığı albümde on bir parça yer alıyor. Kayıtta üç müzisyende melodiyi avuçlarının içinde tıpkı bir oyun hamuru gibi oynuyor, doğaçlamalar peşi sıra birbirini izliyor. Çalış stili bakımından kimi zaman klasik kimi zaman ise bir caz piyanisti maskesiyle karşımızda olan Iiro Rantala’nın tuşesi Art Tatum’dan Bill Evans’a onlarca isme göz kırpıyor. Kendisinin çok yönlü ve çok boyutlu piyanistik zekasını bu albümde de görmez fazlasıyla mümkün.

07 Jason Moran, All Rise: An Elegy for Fats Waller, Blue Note

Blue Note için kaydettiği onuncu albümünde Amerikalı caz efsanesi Fats Waller’ın (1904-1943) müziğine odaklanan piyanist Jason Moran olasılıkla 2014’ün en cesur albümlerinden birini ortaya koyuyor. Eserlerin özgün versiyonlarındaki ses gürlüklerini, cümle yapılarını, ritim ve soloları esneterek kendi müzikal düşüncelerine uygun hale getiren Moran şimdiye kadar yapılmış olan en özgün Fats Waller yorumlarından birine imza atıyor.

08 Nils Økland, Lumen Drones, ECM

Kuzeye özgü minimal ses manzaralarının post-rock, serbest doğaçlama, Norveç folk müziği, psychedelic rock ve krautrock penceresinden ele alındığı Lumen Drones Norveçli hardanger müzisyeni Nils Økland’ın gitarist Per Steinar Lie ve baterist Ørjan Haaland ile kaydettiği son albümünün ismi. İçermiş olduğu müzikal kontrastlar, bazı parçalardaki sinemasal atmosfer ve her defasında önermiş olduğu farklı bakış açılarıyla albüm müzikal bağlamda derinlemesine keşif yolculukları sunuyor. Sekiz parçanın yer aldığı albüm her notada ayrı bir rüya atmosferine açılırken tıpkı bir Pieter Bruegel ya da Marc Chagall resmi gibi onlarca detayı içeriyor.

09 Michele Campanella, Javier Girotto, Musique Sans Frontières, (Cam Jazz)

Piyanisti ve orkestra şefi Michele Campanella ile saksofonist Javier Girotto’yu bir araya getiren albüm klasik müzik ve cazın 2014 yılına ait en başarılı buluşmalarından biri. Erken yirminci yüzyıl Fransız piyano müziğinin iki büyük ismi Maurice Ravel ve Claude Debussy’nin eserlerinin mercek altına alındığı albüm her parça adeta bir müzikal oya iğnesi ile işlenmiş. Son derece zarif ve başarılı düzenlemelerin yer aldığı albüm türünde uzun zamandır görmediğimiz bir zenginlik içeriyor.

10 Krzysztof Komeda, Andrzej Trzaskowski – Jazz in Polish Cinema, (Jazz On Film Records)

2014’ün en güzel yeniden basımlarımdan biri ise Polonya sineması ile bu ülkede filizlenen caz müziğin flörtünü içeren dört CD’lik kutu set. Tam anlamıyla arkeolojik bir hazine niteliğinde olan çalışmada 1958–1967 yılları arasında Polonya filmlerinde boy göstermiş olan Krzysztof Komeda ve Andrzej Trzaskowski’nin caz eserlerini içeriyor. Seksen sayfalık özel bir kitapçığında yer aldığı albüm gerek Polonya cazının iyi büyük ustasını tanımak adına gerekse ülkenin yaşadığı kültürel kırılmalara tanıklık etmek adına güzel bir fırsat sunuyor.

---

Best of 2014 / Yerli:

01 Mozaik; "Külliyat" (Ada Müzik)

02 Erkan Oğur & Derya Türkan & İlkin Deniz; "Dokunmak" (M&MT)

03 Ayse Deniz Gökcin; Pink Floyd Classical Consept -2013

04 Baki Duyarlar; "Time of Spring" (Ada Müzik)

05 Sanem Kalfa; "Nehir" (Zennes)

06 Sarp Maden; "Küçük Sır" (Kalan Müzik)

07 Cenk Erdoğan; "Kara Kutu" (Baykuş Müzik)

08 Çağıl Kaya; "Bir Parça Ay Biraz Kuş" (A.K. Müzik)

09 Kerem Görsev Trio w/ Ernie Watts; "Emirgân" (Rec by Saatchi)

10 Şenay Lambaoğlu; "Zarf Tümleci" (DMC)

(*) Bonus Album: Mehmet Polat Trio; Next Spring

 

Best of 2014 / Yabancı:

01 Tord Gustavsen Quartet; "Extended Circle" (ECM) (*)

02 Kenny Barron & Dave Holland; "The Art of Conversation"

03 Ahmad Jamal feat. Yusef Lateef; "Live at the Olympia"(Jazz Village)

04 Ulf Wakenius; "Momento Magico" (ACT)

05 Nils Landgren; Ethernal Beauty (ACT)

06 Pat Metheny Unity Group KIN (<-->) ( Nonesuch)

07 Iiro Rantala; "Anyone with A Heart String with a Heart" (ACT) (*)

08 Gregorry Porter; Liquid Spirit (blue Note)

09 Ambrose Akinmusire; "The Imagined Savior is Far Easier to Paint" (Blue Note)

10 Jose James; While You Where Sleeping

Best of 2014:

01 Iiro Rantala; "Anyone with A Heart String with a Heart" (ACT) (*)

Benim için 2014`ün tartışmasız en iyi albümü Finli piyanist Iiro Rantala`nın müzisyen dostlarıyla içine kalplerini koydukları, sevgi kadar güçlü, kalp atışı kadar ciddi, kalp sızısı kadar derin bir albüm.

02 Antonio Sanchez; "Three Times" (Cam Jazz)

Antonio Sanchez`in albüm kapağında bahsettiği gibi besteci ve grup lideri olarak büyük bir adım bu albüm. Kendi müzikal kahramanlarıyla ve yine kendi dönemleri için yeri doldurulamayacak her biri adeta birer "süper star" olmuş müzisyenlerle çalışmış bu albümde. İki CD ve birbirinden farklı üç trio bize müzik adına aradığımız herşeyi veriyorlar. Ekipten bahsedeyim; cazseverler bu albümü köşebaşı albümü olarak edinmeleri için başka bir sebep zaten aramayacaklardır. Kimler mi çalıyor bu albümde, Brad Mehldau, Matt Brewer, John Scofield, Christian McBride, Joe Lovano ve John Patitucci. Gerisini siz düşünün.

03 Tord Gustavsen; "Extended Circle" (ECM) (*)

Nordik müzikseverler için Tord Gustavsen`in yeri her zaman baştacıdır. Kuzey`in lirik şairi olarak bilinen Gustavsen merakla beklenen bu projesinde uzun süreli yol arkadaşı basçı Mats Eirletsen`le yapılan açıklamaya göre son kez bir albüm kaydediyor ve yine Oslo `daki Rainbow Stüdyo`larında Jan Erik Kongshaug`un tecrübeli ellerine kendilerini emanet etmişler. Sonuç; alışılagelmiş konseptiyle albüm kapağından, içeriğine, sunumundan, anlattıkları sakin hikayelerine tam bir ECM albümü ve Tord Gustavsen hayranları için arşivlerinde mutlaka bulunması gereken bir eser olarak hayata geçirilmiş.

04 Phronesis; "Life to Everything" (Edition Records)

Phronesis`i ilk dinlediğim anda çarpılmıştım. Basın domine ettiği triolar arasında yeri doldurulmaz bulmuşumdur her zaman. Bu canlı kayıt daha önce piyasaya çıkarttıkları yine canlı albüm kayıtları olan Alive`a oranla çok daha dinamik ve sıcak bir kayıt gerçekleştirmişler. Dinleyicinin sololar sonrası alkışları sizi performansın kalbindeymişsiniz gibi hissettiriyor. Onları gerçekten çok sevdiğim için objektif olamayabilirim ama bu albümü edinen bir müzikseverin kesinlikle memnun kalacağına bahse girebilirim.

05 Ulf Wakenius; "Momento Magico" (ACT)

İsveçli gitarist Ulf Wakenius`un kendisini kutsayan sihirli anlara saygı duruşu niteliğindeki albüm bir müzisyenin enstrümanıyla başbaşa kalıp dertleşmesi, aşırılıklardan uzak samimi notalarını içeriyor.

06 Neil Cowley Trio; "Touch and Flee" (Naim)

İngilizlerin geçtiğimiz albümleriyle büyük beğeni toplayan içlüsü piyanist Neil Cowley önderliğinde yine başarılı bir albüme imza atıyor bu sefer önceki albümlerine nazaran bariz bir sakinleşme eğilimi gösteriyor ama ingiliz asaletini dipdiri bir ruhla ayakta tutarak enerjiyi dengeliyorlar.

07 Jacob Karlzon 3; "Shine" (ACT)

İsmini Viktoria Tolstoy`la yaptığı çalışmalarıyla duyuran İsveç`li piyanist Türkiye`de Equinox müzik etiketiyle raflarda yerini alan bir önceki albümü MORE ile hatırı sayılan bir hayran kitlesine sahip oldu. Sahnedeki sıcaklığıyla müzikseverlerin "komşunun güler yüzlü oğlu" tabiriyle tanımladığı Karlzon bu albümde yaptıklarıyla en yenilikçi ve gelecek vaadeden davulculardan ve müzik adamlarından biri olan İsveçte yaşayan Türk davulcu Mehmet İkiz ile yollarını kesiştiriyor. Albüm pop caza yakın sularda yüzüyor ve Karlzon`un Steinway piyanosuna elektronik çeşnilerle lezzet katma serüvenini içeriyor.

08 The Bad Plus; "Inevitable Western" (OKeh Records)

Reid Anderson, Ethan Iverson ve David King`den oluşan grup 10. stüdyo albümleriyle karışımızda. 20. Yüzyılın en ilham verici sanatçısı Igor Stravinsky`nin işlerini yorumladıkları The Rite of Spring`in hemen ardından raflarda yerini alan albüm piyano trio`sunun sınırlarını zorlayan, bildiğimiz trio formlarının aksine bas davul piyano seslerini adeta bir orkestra kadar yoğun işleyen, ana melodiyi domine eden piyanonun el bombası gibi tehlikeli davulun fünyesini çektiği gümbür gümbür bir albüm.

09 Marcin Wasilewski Trio w/ Joakim Milder; "Spark of Life" (ECM)

Kendilerini bu seneki festivalde Polonyalı efsane Tomasz Stanko ile de izlediğimiz Marcin Wasilewski Trio Avrupa cazının sessiz sakin düzlüklerinde çıktıkları yolculuklarında bu sefer tenor saksafonda Joakim Milder`le yoldaşlık ediyorlar. Wasilewski`nin kırılgan buz üstünde dans edercesine çaldığı notalar, tuşlar üzerinde kaydırdığı parmakları albüm kapağındaki bulutlu gökyüzündeki kuşlar gibi hayal kurduruyor. Hem cazla yeni tanışanlar hemde eğitimli kulaklar için sakin bir yolculuk vaadediyor.

10 Helge Lien Trio; "Badgers and Other Beings" (Ozella)

Bu yılın bize verdiği güzel hediyelerden biride Norveçli piyanist Helge Lien`in son albümü. Lien bu albümde geçen sene Akbank Sanat`ta kendilerini birlikte izlediğimiz davulcu Per Oddvar Johansen`la birlikte çalışıyor ve kendisinin perküsif yeteneğinden sonuna kadar faydalanıyor, yine çekici bir konsept ve içten bir icra söz konusu...

Best of 2014 / Yerli:

01 Okay Temiz`s Oriental Wind feat. Aydın Esen; "Aurora Borealis" (Sony Music) (*)

02 Mozaik; "Külliyat" (Ada Müzik) (*)

03 Kerem Görsev Trio w/ Ernie Watts; "Emirgân" (Rec by Saatchi)

04 Ülkem Özsezen`s Newbury Quartet; "Milliday" (San Grafik) (*)

05 Sanem Kalfa; "Nehir" (Zennes)

06 Baki Duyarlar; "Time of Spring" (Ada Müzik) (*)

07 Cenk Erdoğan; "Kara Kutu" (Baykuş Müzik)

08 Çağıl Kaya; "Bir Parça Ay Biraz Kuş" (A.K. Müzik) (*)

09 WeeD; "Ghostwatch" (A.K. Müzik) (*)

10 Şenay Lambaoğlu; "Zarf Tümleci" (DMC) (*)

11 Sarp Maden; "Küçük Sır" (Kalan Müzik) (*)

---

Cazkolik.com / 15 Aralık 2014, Pazartesi

Kaydet

Kaydet

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN