Phil Woods

Amerikalı alto saksafoncu, klarnetçi, grup lideri ve bestecidir. Bop`un gerçek ustalarından biri olarak kabul edilen Woods, 1950`lerin ortalarından beri sahip olduğu özgün sound`u uzun ve üretken kariyeri boyunca korudu ve heyecanını ve yaratıcılığını hiç kaybetmedi.

Springfield, Massachusetts`te doğan Phil Woods Manhattan School of Music ve Juilliard`da Lennie Tristano`yla çalıştı ve kendisinden oldukça etkilendi. Charlie Parker`i taklit etmemesine rağmen Sonny Stitt ve Cannonball Adderley gibi altocuların kaderlerini paylaşarak kariyerinin henüz başlarında "New Bird" yaftasını yedi. Charlie Barnet (1954), Jimmy Raney (1955), George Wallington, the Dizzy Gillespie Orchestra, Buddy Rich (1958-1959), Quincy Jones (1959-1961) ve Benny Goodman`la (meşhur 1962 Sovyetler Birliği turnesinde) çalıştı; 1955 yılından itibaren daha ziyade kendi gruplarını yönetti. Bu gruplardan biri de altoist meslektaşı Gene Quill`le liderliğini paylaştığı "Phil Quill" combo`suydu. 1960`larda Benny Carter`in klasik "Further Definitions" kaydında yer aldı, kısa ömürlü Thelonious Monk Nonet`le Avrupa turnesine çıktı ve The Hustler ve Blow Up filmlerinin soundtrack`lerinde çaldı. 1964-1967 yılları arasında Pennsylvania`da yaz kamplarında eğitmenlik yaptıktan sonra Amerika`daki caz ortamından yılarak Fransa`ya göç etti (1968). Burada avant-garde caza meyilli the European Rhythm Machine grubunu kuran Woods, bugün bile canlılığını ve heyecan vericiliğini koruyan kayıtlar yaptı. 1972 yılında Amerika`ya döndükten sonra başarısız bir elektronik grup kurma girişiminde bulunan sanatçı, bir yıl sonra piyanoda Mike Melillo, basta Steve Gilmore, davulda Bill Goodwin ve gitarda Harry Leahey`den oluşan bir quintet kurarak daha büyük başarı elde etti. "Live at the Showboat" albümüyle kayıt kariyerine başlayan grup, yıllar içinde elemanlarını değiştirerek günümüze dek varlığını sürdürdü. Woods`un grupları sadece bebop repertuarına bağlı kalmayarak kendi repertuvarını oluşturdu ve straight-ahead yoldan ayrılmamakla birlikte değişik arayışlara girmekten de çekinmedi. Billy Joel`in hit parçası "Just the Way You Are"a hafızalarda yer etmiş alto solosuyla katkıda bulunan Phil Woods, Paul Simon`un 1975 hiti "Have a Good Time"da da çaldı. Aynı zamanda iyi bir klarnetçi olan Woods`un çeşitli kayıtlarında rastladığımız bu özelliğinin belki de en iyi örneği "Into The Woods" albümünden Misirlou parçasındaki klarnet solosudur. Michel Legrand`ın favori sanatçılarından biri olup onunla muhtelif vesilelerle birlikte çalışmıştır. Rick Chamberlain ve Ed Joubert`le birlikte Delaware Water Gap`in Deerhead Inn bölgesindeki bir barda gecenin geç bir vakti Celebration of the Arts (COTA) organizasyonunu oluşturan ve daha sonra bu organizasyona the Delaware Water Gap Celebration of the Arts adını veren Woods, caza olan ilgiyi teşvik etmek ve diğer sanatsal disiplinlerle köprü oluşturmak amacıyla çalışmalarda bulunmuştur. Bu çalışmalardan biri de her yıl Eylül ayında Delaware Water Gap`te düzenlenen Celebration of the Arts Festival`dir. Charlie Parker`in dul eşi Chan Parker`la evli olan Phil Woods, 2007 yılında the National Endowment of the Arts (NEA) tarafından "Jazz Master" ödülüne layık görülmüştür.

Albümleri 7 kez Grammy`ye aday gösterilen sanatçının kazandığı Grammy`lerse şunlardır: 1975 Images: "Best Large Jazz Ensemble Performance", 1977 Live from the Show Boat: "Best Instrumental Jazz Performance, Individual or Group", 1982 More Live: "Best Instrumental Jazz Performance, Individual or Group", 1983 At the Vanguard: "Best Instrumental Jazz Performance, Individual or Group".

Phil Woods diskografisi: Lider olarak: 1954: Pot Pie (Prestige), 1955: Woodlore (Prestige), 1956: Pairing Off (Prestige), 1956: The Young Bloods (Prestige), 1957: Four Altos (Prestige), 1957: Sugan (Status), 1961: Rights of Swing (Candid), 1967: Greek Cooking (Impulse!), 1969: Round Trip (Verve), 1971: Phil Woods and his European Rhythm Machine at the Frankfurt Jazz Festival (Embryo Records), 1974: Musique du Bois (Muse Records), 1975: Images, 1976: The New Phil Woods Album, 1976: Altology (Prestige), 1977: Live from the Show Boat, 1977: Summer Afternoon Jazz (Hindsight Records), 1978: `Song for Sisyphus` (Gryphon Records), 1979: Phil Woods Quartet Live (Clean Cuts), 1980: Phil Woods/Lew Tabackin (Evidence), 1982: Live from New York (Palo Alto Records), 1982: More Live, 1983: At the Vanguard, 1984: Integrity (Red), 1984: Heaven (Evidence), 1986: Dizzy Gillespie Meets Phil Woods Quintet (Timeless),1987: Bop Stew; Bouquet (Concord), 1988: Evolution; Here`s To My Lady (Concord), 1988: Embracable You (Philology), 1989: Flash (Concord), 1989: Here`s to My Lady (Chesky), 1990: All Bird Children; Real Life (Concord), 1990: Phil`s Mood (Philology), 1990: My Man Benny, My Man Phil (Musicmasters), 1991: Flowers For Hodges (Concord), 1991: Full House (Milestone), 1991: Real Life, The Little Big Band (Chesky), 1994: Just Friends; Our Monk (Philology), 1995: Plays The Music Of Jim McNeely (TCB), 1996: Mile High Jazz Live In Denver (Concord), 1996: Astor and Elis (Chesky), 1996: The Complete Concert (JMS), 1996: Into The Woods (Concord CCD-4699), 1997: Celebration! (Concord), 1998: The Rev And I (Blue Note Records), 2006: Pass the Bebop (Cowbell Music). Sideman olarak: Manny Albam ile, Jazz Goes to the Movies (Impulse!, 1962), Kenny Burrell ile, A Generation Ago Today (Verve, 1967), Gary Burton ile, Who is Gary Burton (RCA, 1962), The Groovy Sound of Music (RCA, 1963), Ron Carter ile, Anything Goes (Kudu, 1975), Eddie Costa ile, Eddie Costa Quintet (Interlude, 1957), Lou Donaldson ile, Rough House Blues (1964), Bill Evans ile, Symbiosis (1974), Gil Evans ile, The Individualism of Gil Evans (1964), Art Farmer ile, Listen to Art Farmer and the Orchestra (Mercury, 1962), Dizzy Gillespie ile, World Statesman (Norgran, 1956) Dizzy in Greece (Verve, 1957), The New Continent (Limelight, 1962), Rhythmstick (CTI, 1990), Stephane Grappelli ile, Classic Sessions: Stephane Grappelli (1987), Milt Jackson ile, Ray Brown / Milt Jackson with Ray Brown (Verve, 1965), Billy Joel ile, The Stranger (CBS, 1977) Just The Way You Are (1977), Quincy Jones ile, The Quintessence (1961), The Modern Jazz Quartet ile, Jazz Dialogue (Atlantic, 1965), MJQ Friends: A 40th Anniversary Celebration (Atlantic, 1994), Thelonious Monk ile, The Thelonious Monk Orchestra at Town Hall (1959), Big Band and Quartet in Concert (Columbia, 1963), Oliver Nelson ile, Full Nelson (Verve, 1963), More Blues and the Abstract Truth (Impulse!, 1964), Fantabulous (Argo, 1964), Leonard Feather`s Encyclopedia of Jazz (Verve, 1966), Leonard Feather Presents the Sound of Feeling and the Sound of Oliver Nelson (Verve, 1966), Oliver Nelson Plays Michelle (Impulse!, 1966), Happenings with Hank Jones (Impulse!, 1966), The Spirit of `67 with Pee Wee Russell (Impulse!, 1967), The Kennedy Dream (Impulse!, 1967), Jazzhattan Suite (Verve, 1968), Lalo Schifrin ile, Samba Para Dos with Bob Brookmeyer (Verve, 1963), Once a Thief and Other Themes (Verve, 1965), Shirley Scott ile, Roll `Em: Shirley Scott Plays the Big Bands (Impulse!, 1966), Billy Taylor ile, Kwamina (Mercury, 1961), Clark Terry ile, The Happy Horns of Clark Terry (Impulse!, 1964), Ben Webster ile, See You at the Fair (1964).

Arto Peştemalcıgil

Cazkolik.com / 02 Kasım 2012, Cuma

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN