Bu konser Thomas Mann`in "Venedik`te Ölüm"yle eşdeğer bir sanattı

İş Sanat sezon başı duyurduğu caz konserleri bakımından talihsiz bir yıl geçirdi. Dün akşam izlediğimiz Charles Lloyd Jason Moran Duo konserine kadar olan etkinlikler ya ilgili sanatçının rahatsızlığı ya da yaşanan acı olaylar nedeniyle ertelenmiş veya iptal edilmişti. Dün akşam ve yakınlarda izleyeceğimiz Avishai Cohen konserlerini teselli ikramiyesi olarak kabullenmeye hazırlanmışken Llyod ve Moran`ın sezonun en doyurucu müziklerine imza atabileceklerini gözardı etmişim.

Bir caz duo`sunun icra edebileceği en yetkin müzikler

Cümle iddialı gelebilir. Şöyle açıklıyım; bir Charles Lloyd konserinde sanatçının doğası gereği yüksek virtüöziteli performanslar, büyük sololar, dinleyiciyi çıldırtan pasajlar olmaz ama ne olur, özgül ağırlığı emsalsiz rafineliğe sahip konsantre bir müzik olur. Usta sanatçı 78 yaşında ama yaşlılığı üstüne bu kadar yakıştırmasından tutun, giyimine, değişmeyen ağır hareketli oluşundan başındaki bereye kadar gerçek bir tarz insanı. Charles Lloyd`un müziği cazın edebiyata en yakın olanıdır. Bir şairin mısraları için gösterdiği özeni Lloyd`un müziğinde hem duygusal hem de matematik olarak bulabilirsiniz. Bu sebepler yüzünden Lloyd ve Moran`ı dinlerken duo gibi zor bir sanatı nasıl hassas işleyebildiklerine hayran oluyorsunuz. Tabii bir de Jason Moran gibi bir partnenizin olması lazım.

Charles Lloyd müziğinin iç kapısı

Charles Lloyd`un -bence- en önemli özelliklerinin başında çoğu caz bile olmayan bestelere getirdiği yorum derinliği gelir. Kariyerinin değişik dönemlerinde imzasını attığı örneğin The Beach Boys`un "Caroline No", Chavela Vargas`ın sesinden ünlü olan "La Llorana", Silvio Rodriguez`in "Rabo De Nube", Bob Dylan`ın "Master of War"una ve başkalarına bakın, orijinaliyle Lloyd`unkileri ardı ardına dinleyin hangisi daha yoğun siz karar verin.

Dün gecenin diğer gerçeği Jason Moran

Dün gece elmanın diğer yarısı Jason Moran`ın Charles Lloyd`dan zaman içinde çok şey öğrendiği ve etkilendiği kuşkusuz ama onun kendi müziğine bakınca geniş bir perspektife meraklı olduğunu görürsünüz. Örneğin son albümünü caz ikonu Fats Waller için kaydetmişti. Adı gibi `joyful` bir albümdü ama bir önceki ödüllü albümü "Ten" orijinal bestelerle dolu post-bop müziklerdi, daha önceki albümü, Nasheet Waits`li "Equality" ise sanki dün dinlediğimizi andırırken mesela The Bandwagon grubu dönemi kaydettiği 2003 albümünde İstanbul`da sanatçılara asistanlık yapan rehber kızın telefon konuşmasıyla oynadığı müzikli oyun örneği az bulunur bir hinlik idi.

Dün konserde Lloyd`un son dönem albümlerinden müzikler dinledik. Özellikle Bill Frisell`sız duo formatı hiç de albümden aşağı kalmadı. "Last Night I Had The Strangest Dream", "La Llorona", "You Are So Beautiul", önceki kayıtlarından bir "Rabo De Nube" (ki "La Llorona" ile arka arkaya gelmesi konserin zirvesi anlardı) geceyi unutulması güç konserler arasına katmaya yetti de arttı bile. Darısı, gelecek sezonda caz konserlerinin sayısı daha fazla bir İş Sanat sezonuna diyelim sevgili yönetici dostlar kulak versin :)

(Fotoğraf: Leyla-Diana Gücük)

Feridun Ertaşkan

Cazkoik.com / 14 Mayıs 2016, Cumartesi

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN