Emre Kartarı ilk yazısıyla Cazkolik`te...

(Bu yazıya ait okunma rakamları 14 Şubat 2011 tarihinden sonrasına aittir.)

Değerli Cazkolik okurları,

Bu ilk yazıma öncelikle, bu harika sitede sizlerle buluşmamı sağlayan Feridun Ertaşkan ve Tuncel Gülsoy’a teşekkürlerimi sunarak başlamak istiyorum. Tüm cazseverlerin ve caz müzisyenlerinin severek ziyaret edip, hem yerel hem de dünyaca ünlü caz müzisyenlerinin performanslarından haberdar olup caz gündemini yakından takip edebileceği, kaynak niteliğinde bir site Cazkolik.

Bundan böyle bu köşede ongünde bir sizlerle buluşacak, konservatuarımızdaki gelişmelerin yanı sıra caza dair deneyimlerimi ve "Türkiye’de caz" çerçevesinde görüşlerimi paylaşacağım. Bu haftaki yazımın konusu, kuruluşu ve yapılanmasında  yer aldığım ve çalışmaları halen devam etmekte olan Hacettepe Üniversitesi Ankara Devlet Konservatuarı Caz Anasanat Dalı. Öncelikle, Amerika’nın iki başarılı caz okulu Virginia Commonwealth University ve New York University’de eğitim görme ve çalışma imkanı bulabilmiş şanslı bir müzisyen olarak, bu okulları başarılı kılan değerlerden bahsetmek istiyorum. VCU, Jazz Times dergisi tarafından Amerika’nın en iyi caz okulları arasında gösterilmekte. VCU’dan mezun olmuş ve günümüz caz dünyasının tepe noktalarında olarak gösterilen müzisyenlerden birkaçı:?

Steve Wilson (saksafon - Chick Corea’s Origin), James Genus (bas - Dave Douglas, Michael Brecker ve John Abercrombie ile kayıtları bulunmakta), Victor Goines (saksafon/klarnet - Lincoln Center Jazz Orchestra; yönetici - Juilliard Jazz Studies), Alvester Garnett (davul - Abbey Lincoln, Cyrus Chestnut), Mark Shim (saksafon - Blue Note’da kayıt sanatçılığı, Terence Blanchard Sextet üyesi), Al Waters (saksafon - Ray Charles), Clarence Penn (davul - Steps Ahead, Kenny Barron), Alvin Walker (trombon - Count Basie Orchestra) ve sınıf arkadaşlarımdan Nate Smith (davul - Dave Holland). Ayrıca şu an müzik hayatına İstanbul’da devam etmekte olan yakın arkadaşım, caz basçısı Matthew Hall da VCU’nun şeref derecesiyle mezun olmuş öğrencilerinden...

Peki neydi VCU’ya bu başarıyı getiren? Bana sorarsanız her biri birbirinden değerli hocalardan oluşan öğretim kadrosuydu. Doug Richards, Skip Gailes, Howard Curtis ve John D’Earth öğrencilik dönemimde birlikte çalışma imkanı bulduğum hocalarımdan beni en çok etkileyenleri... Bu isimlerin ortak özellikleri çaldıkları yer ister bir sınıf, otel lobisi ya da caz kulübü, isterse bir konser salonu olsun enerjilerinin ve samimiyetlerinin hep en üst seviyede kalabilmesi ve müziklerini büyük bir ciddiyetle icra etmeleriydi. Doug Richards’ın big bandle yaptığı çalışmalarda bulunabilmek, D’Earth ve Skip ikilisine eşlik edebilmek, Howard’ın caz perküsyon topluluğunda çalmak ve ondan bireysel dersler alabilmek adeta sihirli birşeydi benim için. Daha sonraları NYU’da meşhur basçı Mike Richmond ve davulcu Tony Moreno gibi değerli isimlerle de çalışma fırsatı buldum. Geriye dönüp baktığımda, bana böylesi ilham verici bir ortamda gelişme imkanı sunan hocalarımı minnetle anıyorum.

Bugün H.Ü. Devlet Konservatuarı’nda görevli bir akademisyen olarak öğrencilik günlerimi düşündüğümde, Doug Richards’ın (VCU Caz Bölüm Başkanı) öğrencileri için yarattığı eğitim ve öğretim ortamı geliyor aklıma. H.Ü. Ankara Devlet Konservatuarı inanılmaz derecede yetenekli öğrenci ve öğretmenleriyle, klasik müzik eğitimi disiplininde dünya standartlarında bir okul. Ancak belirtmek isterim ki nispeten yeni bir disiplin sayılsa da caz eğitimi, en az klasik müzik kadar zor ve ciddiye alınması gereken bir eğitim dalı. Bir caz eğitmeni olabilmek için klasik eğitim almış ve caz müziğini severek dinliyor olmak kesinlikle yeterli değil. Bunun için yıllar içinde edinilmiş performans deneyiminin yanı sıra dünya caz tarihinin de bütünüyle dinlenip, anlaşılmış ve icra edilmiş olması gerekiyor. Şahsi kanaatimce, bir caz eğitmeni ancak bu şekilde öğrencilerinin caz müziğinde sağlam temeller atmasına yardımcı olabilir ve onların kendi zevk ve estetik değerleri doğrultusunda gelişebilmeleri için özgürlük tanıyan, bilge bir anlayışa kavuşabilir. Bir eğitmenin bu bilince sahip olabilmesinin tek yolu ise aktif ve devamlı bir caz kariyerinden geçmekte.

Ne New York ne de Virginia Üniversiteleri’ndeki hocalarımın doktorluk unvanları vardı. Bir çoğunun master derecesi bile yoktu. Hatta hiç unvanı olmayan hocalar dahi mevcuttu. Ancak hepsi de saygı duyulan kariyerlere sahip, aktif olarak kayıt dolduran ve sahne alan sanatçılardı.

Özet olarak belirtmek isterim ki H.Ü. Ankara Devlet Konservatuarı’nda çalıştığım süre içerisindeki hayalim, böyle bir akademik kadroyla birlikte görev alabilmektir. Hem hocaları hem de istekli ve yetenekli öğrencileriyle ciddi bir potansiyel barındıran okulumuzda umarım ki Caz Anasanat Dalı’mız  aynı istek ve heyecana sahip, en önemlisi de eğitmen sıfatını hakeden akademisyenlere ev sahipliği yapar.Emre Kartari

Dear Cazkolik readers and listeners,

I want to thank Feridun Ertaskan and Tuncel Gulsoy’s generosity and for asking me to be a writer for this wonderful website. Cazkolik.com is a source where all of the jazz musicians and enthusiats can visit and get up to date information on visiting jazz artists and the performances of local musicians. I will try to write every week or two, and keep you informed on new developments at our conservatory as well as my own experiences and thoughts about the jazz scene in Turkey. This week I would like to write about one subject that is my main concern at the school, the future jazz faculty of Hacettepe.

I was lucky to have studied and worked with two successful jazz schools in USA, one being Virginia Commonwealth University, and the other, New York University. Some of the students who have graduated from VCU lists as some of the top jazz musicians in the world today: Steve Wilson (sax, Chick Corea’s Origin); James Genus (bass, recordings with Dave Douglas, Michael Brecker, John Abercrombie); Victor Goines (sax/clarinet, Lincoln Center Jazz Orchestra; director, Juilliard Jazz Studies); Alvester Garnett (drums, Abbey Lincoln, Cyrus Chestnut); Mark Shim (sax, Blue Note recording artist, member of Terence Blanchard sextet); Al Waters (sax, Ray Charles); Clarence Penn (drums, Steps Ahead, Kenny Barron); Alvin Walker (trombone, Count Basie Orchestra) as well as my classmate, Nate Smith (drums, Dave Holland). My close friend and a local Istanbul jazz bassist, Matt Hall, is also a VCU honors graduate. Jazz Times magazine rates VCU as one the best jazz schools in the Unites States.

The key ingredient that made VCU so successful was it’s faculty. The faculty that I got to study personally at VCU was Doug Richards, Skip Gailes, Howard Curtis, John D’earth. Whether they were performing in jazz club, a classroom, hotel lobby, or a concerthall,  their commitment, energy, and sincerity for the music was always at the absolute highest level. Being around Doug Richards as he worked with the big band, playing in D’earth’s and Skip’s combos, playing in Howard’s jazz percussion ensemble and studying with him privately was nothing short of magical. I am so grateful to have grown up around such an inspired energy. I later on got to study with other teachers with the same qualities at NYU, the great bassist Mike Richmond, and the drummer Tony Moreno.

As I am working with the H. U. Ankara State Conservatory, I can’t help but to think back to my college years, and remember the environment Doug Richards (then the head of the jazz department) had created for us. Ankara State Conservatory has incredibly talented teachers and students. In classical music, they are truly in the world class category. I would like my collagues at the conservatory know, that even though Jazz Education is young in years compared to the classical music education, it is just as Serious as what they do. To be a true jazz educator, having had classical education and being a fan of jazz music, is nowhere nearly enough. As a jazz educator, not only do you have to have years of experience as a jazz musician, but you also need to be aware, have listened, understood and played, it’s complete history.  Only then, the jazz teacher can give a solid foundation to a student, and later on give the student a room to pursue his or her own aesthetic taste. The only way for the jazz teacher have this level of awareness is to have a continuous career in jazz.

My teachers at the New York University, and at the Virginia Commonwealth University, did not have phds. Most of them did not have masters degrees, and few of them had any degrees at all. However, they did have a very active, respected playing and recording career.

My dream is to work together with such a faculty at the H.U. Ankara State Conservatory. I believe there is a serious potential here, in both the conservatory and the enthusiasm of the students. I hope that the incoming faculty will share this enthusiasm, and they will be coming here for the right reasons.

Emre Kartari
Cazkolik.com / 12 Mayıs 2010, Çarşamba

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN