Russell Malone (1963-2024)

Genç yaşta ölümler arasına Russell Malone da katıldı. 61 yaşındaydı.

Günümüz için çok genç bir yaş.

Ölümüne ilişkin bir neden açıklandı mı bilmiyorum ama daha yeni, 22 Ağustos akşamı Ron Carter'ın Golden Striker Trio ile verdiği Tokyo konserinde çaldığına göre kalp gibi ani bir ölüm olmalı.

Ron Carter'ın bu projesinde birlikte çok konser vermişlerdi. Türkiye'de de izledik onları. İzlediğimiz en eski hangi tarihe gidebilirim diye Cazkolik arşivine baktım, sanırım 2008-2010 civarlarına kadar geri gidebiliyoruz. Nardis'te de çalmıştı.

2011 yılında sevgili Sevin abla (Okyay)  8 Mayıs 2011'de bir yazı yayınlamıştı Cazkolik'te; "Konser nasıl çalınır" diye soruyordu. Sormuyor anlatıyordu zahir.

İş Sanat'ta o konseri hatırlıyorum. Dianne Reeves konseriydi, çift gitar-vokal trio. Gitarlarda, Reeves'in çok sevdiği iki usta; Brezilyalı Romero Lubambo ile Russell Malone. Reeves, Lubambo'dan vazgeçmezdi, gidenler hatırlayacaktır, son Açıkhava konserinde sahnede yine Lubambo ile yalnızdı ve inanılmaz vokal dersi vermişti.

Russell Malone büyük bir virtüöz olmasına karşın sakin bir ustaydı.

Sahnede öne çıktığını görmezdiniz.

Zaten Türkiye'de onu genellikle eşlikçi olarak izledik. Arşivi karıştırınca, dediğim gibi ya Dianne Reeves, ya Ron Carter... öyle isimlerle gelip gitmiş.

Hatıramdaki ilk albümü Playground'dur

Russell Malone ile aynı yaş grubundanız. Demek aynı yılları hatırlıyoruz, o ABD'de, ben burada. Tabi o dünyayı kimbilir kaç kez turladı, baksanıza, vefatı öncesinde bile Tokyo'da imiş. Uluslararası caz müzisyenlerinin kaderidir evde olmamak. Mutlaka özel hayatları bundan etkileniyordur. Gezgin gurbetçilerden biriydi Malone.

Hatırladığım ilk albümü Playground'dur. Doksanların başına giden albümleri de var ama o dönem albümleri bugünkü gibi keşfetme imkanı yoktu. Playground 2004 yılı albümü. Büyük ihtimalle o tarihlerden itibaren Türkiye'ye gelmeye başladı, biraz da aklımda öyle kalmış olabilir. Daha az bilinse de aynı yıl Benny Green ile Bluebird isimli bir albüm yayınlamıştı. Ama beni en meşgul eden albümü 2010 tarihli Tripleplay olmuştu, o albümü player'da daha çok çevirip durduğumu hatırlıyorum. Halbuki Live at Jazz Standard serisi de ayrıcalıklıdır. Meraklısı baksın derim.

Hem kendi kuşağının, hem önceki, hatta kurucu nesle kadar uzanan büyüklerle arası iyi idi Malone'un. Pat Martino gibi bir gitar ustasıyla da arası iyi idi, Christian McBride ile de.

Henüz yirmili yaşlarında caz efsanesi Jimmy Smith ile ilk kez çalmaya başlayan Malone sonraki yıllarda sektörün vazgeçemediği gitaristler arasına katıldı. Eğlenceli, nazik ve espritüel kişiliğini sahnede canlı olarak bizlerin görmesi zordu, dediğim gibi sakin biriydi ve genellikle başkaları konuşurdu ama demek kendi aralarında başka birine dönüyordu. Harry Connick Jr.'ın orkestrasında, Clarence Carter, Little Anthony, Peabo Bryson, Mulgrew Miller, Kenny Barron, Roy Hargrove, Branford ve Wynton Marsalis, The Winans, Eddie “Cleanhead” Vinson, Bucky Pizzarelli ve Jack McDuff'la da çaldı. Diğer isimler arasında Diana Krall, Gladys Knight, Aretha Franklin, B.B. King, Natalie Cole, David Sanborn, Shirley Horn, Christina Aguilera ve Sonny Rollins gibileri saymak mümkün.

Ben yine 2004 tarihli Benny Green'li albümden hatırlatarak yazımı tamamlıyayım. Benny Green kelimenin tam anlamıyla 'fırlama' bir piyanistir, blues'lu çalmada üstaddır, o albümü dinleyin, ikili nasıl fırtına koparıyor kulak verin, Green gibi biri piyanoda olunca Malone da kabiliyetinin zirvesine çıkmış.

Şimidi bu notalardan, bu performanslardan mahrum kalacağız. Şuna üzülürüm, keşke eşlikçi olarak değil de kendi projesiyle de izleme imkanı bulsaymışız.

Feridun Ertaşkan

Cazkolik.com / 24 Ağustos 2024, Cumartesi

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN