Günün Albümü: "And His Mother Called Him Bill"

Billy Strayhorn & Duke Ellington’ın 1967 yılında çıkan “And His Mother Called Him Bill” albümündeki anlatıdan büyülendiğimi söyleyebilirim. Her hikayenin bir başlangıcı ve gelişmesi olsa da, çoğumuzun zaman içerisinde öğrendiği gibi, gerçek bir sonu olmayabilir. Bu albüm, bu gerçeğin yaşayan bir mirasıdır. Bu çalışmaya duyduğum hayranlığı, ifade ettiği aşk hikayesinden ayırabilmem mümkün değil. Düşünün ki, hayatınızda birisine, hem yaratıcılık düzeyinde, hem de ruhsal anlamda öylesine güçlü bir bağ kuruyorsunuz ki, başka hiç bir yakın ilişki onu tehdit edemiyor ve onunla rekabet edemiyor.. Böyle bir ilişkiyi hayal edebiliyor musunuz? Bu konudaki söylentileri bir kenara bırakırsak, tarihçilerin ve biyografi yazarlarının yazdıklarından okuduğum kadarıyla, Duke Ellington ve Billy Strayhorn’un 30 yıl boyunca paylaştığı ve özenle besledikleri ilişikinin özü bu. Cinsiyetin ve cinselliğin ötesinde ve arkadaşlıktan bile derin bir bağ. Buna rağmen en meşhur besteleri, bu birbirinden tamamıyla farklı yaklaşımları olan ikilinin işbirliği ile ortaya çıkmış: biri karşıtlığı ve uyuşmazlığı seven bir alaylı, diğeri ise armoni ve melodiyi seven bir klasik eğitimli. Strayhorn, Duke Ellington’ı çalışırken ilk gördüğü anı şöyle anımsıyor: Ellington’ı sahnede gördüğümde içimde bir şeyler değişti, sanki o ana kadar yaşamıyormuş gibiydim ve daha sonra Ellington Strayhorn’u şöyle tanımlıyor: benim sağ kolum, benim sol kolum, kafamın arkasındaki tüm gözler, onun kafasındaki benim beyin dalgalarım ve benim kafamda onunkiler. İki yıllık bir mücadeleden sonra Billy Strayhorn 1967 yılında gırtlak kanserinden vefat etiği zaman Ellington o kadar perişan olmuş ki, haftalarca yatağından çıkmamış ve üç ay sonra da onun anısına çıkardığı bu albümü kaydetmek üzere arkadaşlarını stüdyoya çağırmış.

Çeviri: Serra Akkaya

Cazkolik.com / 20 Haziran 2016, Pazartesi

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN