Jessica Pratt fazla müziğin tam tersi gibi

Zorlu PSM'nin Anohni konseriyle başlattığı PSM Loves Summer by %100 Müzik konserleri aslında bir art pop festivali demiştik Anohni haberinde. Bir büyük kült figür olarak Anohni'yi Zorlu PSM sahnesinde hayranlıkla izledik 5 Temmuz Jessica Pratt konserini haber vererek. Nihayet o gün yaklaştı.

Zorlu PSM'de izleyeceğimiz Jessica Pratt'ın retro pop, retro bossa nova şarkıları dinleyende haberin başlığındaki hisleri bırakan bir şarkıcı

Yıllar önce, caz tarihinin en iyi piyanistlerinden Keith Jarrett bir röportajında şöyle demişti; "daha önce yazılmış gibi hissettiren bir şarkı yazmaya çalışıyorum".

Jarrett'ın sözünü ettiği şey dejavu'dan başkası değil!

Bu duyguyu yaklamaya çalışmak harika değil mi?

Bir şarkı duyarsın, aaa bu melodiyi tanıyorum dersin, diline takılır, aklını meşgul eder, çağrışımı çoktur ama bulamazsın çünkü o aslında yeni bir melodidir.

Pratt, retro pop şarkı malzemesini geniş müzikal bir havuzdan faydalanarak oluşturuyor. Bu havuzun içinde folk melodiler de var, zaten şarkıların tınısı ve melodik dizgesi geçmişin şarkılarını hatırlatır yansımalara sahip.

Bir örnek verelim.

Pratt'in 2019 albümü "Quiet Signs"ın açılış parçası "Opening Night" mesela. Vokalsiz bir piyano gezintisi ama eski bir film sahnesinden mi, bir bilim kurgu filmin hayal kırıklığı anını mı anlatıyor, bunların hangisi emin olamıyorsun, bu kısa parçanın arkasında epey derinden gelen bir ses işitiliyor, sanki eski bir sinema salonunun görmediğin karanlık uzak ucunda biri söylüyormuş gibi zamansız bir his.

Evet, belki de bir tür intro.

Ardından gelen "As the World Turns" intronun devamı gibi gelen, Japonların mırıldanmasını andıran belli belirsiz sözler, anlamlı mı değil mi belirsiz. Bu kez piyano değil gitar tıngırtısı zihni kurcalıyor, zaten ses de bir süre sonra mırıltıya dönüşüyor.

Bir yazar, Pratt'in bu albümündeki müzikler için 'hayaletimsi etkileri var' demişti. Havada asılı kalmış gibi duran melodile, sözler bu etkiyi yaratıyor doğru. Tüy kadar hafif de denebilir, eski bossa nova şarkıcılarının kelimeleri ağızlarının içinde evirip çevirdikleri bir tarz da denebilir.

Jessica Pratt'in fotoğrafları da benzer melânkolik hüzne sahip. Gölgede kalan yüz hatlarının zor seçilebildiği ters ışıkla dolu kareler. Mekânlar genellikle sahipsiz alanların parçası gibi. Pratt'in hem fotoğraflarına, hem şarkılarına bakınca yazacak çok detay var, bu yüzden, bir filmin asıl konusu içinde olmayan yan detaylara takılmak gibi onun verdiği işaretleri takip etmek.

Pratt fazla müziğin tam tersi gibi

Günümüz ana akım müziği dinleyeni anlamlı boşlukta bırakmadan zangırdatan bir sürate sahip. Bossa nova'nın sükûnetine ihtiyaç duyuyor insan. Az melodi, az vokal, mırıldanmalar/sızlanmalar/vızıldanmalar içine hapsedilen, ince sürülmüş tutkal tabakası gibi malzemeler birbirine bir şekilde bağlanıyor.

Kalabalık uğultunun içinden çıkıp geldiysen, adapte olmakta sıkıntı çekiyorsan, adrenaline bağımlı bir toplum olduğumuz için kesintisiz kargaşaya bünyemiz alıştı, Pratt'in şarkıları bizi bu bıktırıcı döngüden kurtamaya yemin etmiş gibi ama bunu bizim için yapmıyor. İlginç!

Cazkolik.com / 01 Temmuz 2025, Salı

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN