Şemsiyeli kadın... İnsan mutsuz olduğuna sevinir mi?

Paul Desmond’un müziği hep bir durum tasviri, yaşanmış ya da yaşanılan/yaşanılacak anlara dair hikâye anlatımı olmuştur. Dinleyenin içine işleyen alto saksofon duygusal gelgitlerimizle ilgilidir. Desmond’un 1964 yılında kaydettiği “Glad to be Unhappy” albümünün ismi bile bu tür duyusal dalgalanmaları anlatmaktaki başarısıyla eşsizdir. İnsan mutsuz olduğuna sevinir mi? Evet, öyle gün olur ki insan mutsuzluğu sever! Ali Kocatepe`nin şarkısındaki `hafif bir sızı olsun isterim` cümlesi gibi. Melankoli böyle bir şeydir. Nasıl hissettiğini başkasına pek anlatamazsın, işte o zaman, Desmond gibilerin müziği imdada yetişir. O dönem, yani, ellilerin sonu, altmışların ortası Desmond, Art Pepper gibi adamlar bu duygunun feriştahını yaşatmıştır müziksevere. Onların müziğindeki zamansızlık cazda kapladıkları yaratıcı alan ve önemleriyle ilgili değil, muazzam duygu aktarma kabiliyetleriyle ilgilidir. Ve hiçbir şey bu yetenekle yarışamaz.

Zaten Desmond ve arkadaşları dinleyeni kendi yalnızlığına kitleyen duyguları müzikle o kadar güzel anlatabiliyorken albüm kapağına bir de zekice yerleştirilen şemsiyeli güzel bir kadın resmi bütün olayı tamamlıyor. Kimdir bu gizemli güzel kadın? O an beklediği kişi gelmemiş midir yoksa az önce ondan ayrılmış mıdır? Hakikaten o an mutsuz olduğu için mutlu mudur? Bu soruların önemi var mı? Bunlar, bir fotoğrafın bize hissettirdikleri ama kapağın içindeki müzikle mükemmel uyum içinde olduğu kesin, ahh, hele o müzikler...

Feridun Ertaşkan

Cazkolik.com / 13 Eylül 2019, Cuma

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN