Arto Peştemalcıgil ile HAPPY BIRTHDAY JAZZ > Richard Davis > Walt Dickerson > Buster Williams > Leon Parker > Lionell Hampton > Mundell Love

Bu bölümün müzikleri her ismin altında ayrı ayrı video klipler olarak kayıtlıdır.

Happy Birthday Jazz!`a hoşgeldiniz, 20. İstanbul Caz Festivali programının açıklandığı günden herkese merhaba. Bu hafta da caz tarihine mal olmuş isimleri ağırlıyoruz.

Haftaya double bass`ın eğitimci isimlerinden Richard Davis ile başladık. Salının ismi ise ülkemizde az sayıda çalanı olan ama cazda önemli isimleri yetiştirmiş vibrafon ustası Walt Dickerson. Çarşambanın ismi yine bir bas sanatçı; Buster Williams, Perşembe günü perküsyonun usta ismi Leon Parker ağırlıyoruz... Bu hafta vibrafonistler haftası adeta, 19 ve 20 Nisan günlerini bir sefsaneye ayırdık Lionel Hampton. Haftayı bu kez bir gitar efsanesiyle kapatıyoruz; Mundell Love.

Değerli okurlarım, bana yazarak eleştirilerinizi, isteklerinizi, köşeyle ilgili beklentilerinizi iletin lütfen. Ne de olsa bu benim ilk köşe yazarlığı deneyimim ve dolayısıyle her türlü katkıya açığım.

Arto Peştemalcıgil
arto@cazkolik.com

21 Nisan 2013, Pazar

Mundell Lowe Mississippi doğumlu Amerikalı caz gitaristi ve bestecisidir. 1930`larda New Orleans`ta Dixieland ve Nashville`de country çalarak başladığı müzik kariyerinde 1940`lar boyunca sırasıyla Jan Savitt (1942), Ray McKinley (1945-1947), Mary Lou Williams (1947-1949), Red Norvo ve Ellis Larkins`le çalışmış, 1950 yılındaysa NBC`nin kadrolu müzisyeni olarak faaliyet göstermeye başlamıştır. 1960`ların ortalarına kadar basta George Duvivier ve davulda Ed Shaughnessy`yle birlikte Dave Garroway’in “Today Show” stüdyo grubunda yer alan Lowe 1952-1953 yıllarında the Sauter-Finegan Orchestra`da yer almış, aralıklarla Benny Goodman`la birlikte çalışmış ve RCA, Riverside, Camden ve Charlie Parker Records etiketleriyle kendi adına kayıtlar yapmıştır. 1960`lar boyunca New York ve Los Angeles`ta film müziği ve televizyon çalışmaları yapan sanatçının birlikte çaldığı ve / veya kayıtlar yaptığı isimlerden bazıları şunlardır: Billie Holiday, Lester Young, Charlie Parker, Helen Humes, Roy Buchanan, Charles Mingus, Stan Getz, Doc Severinsen, Kai Winding, Sarah Vaughan, Carmen McRae, Benny Carter, Herb Ellis, Tal Farlow, Barry Manilow, André Previn, Ray Brown, Kiri Te Kanawa, Tete Montoliu ve Harry Belafonte. Lowe ayrıca ünlü piyanist Bill Evans`ı prodüktör Orrin Keepnews`la tanıştırarak onun kendi adına ilk plak kaydını yapmasının yolunu açan kişidir.

1965 yılında yerleştiği Kaliforniya`da kariyerinin West Coast safhasını başlatan Mundell Lowe, TV ve film çalışmalarının yanısıra kendi adına plaklar kaydetmiş ve Sarah Vaughan (‘After Hours”) ve Carmen McRae (‘Bittersweet”) ile 2 başarılı projeye imza atmıştır. Sanatçı ayrıca 70`lerin sonlarıyla 80`lerin başlarında Dick Grove Music Workshop`ta (daha sonra the Grove School of Music), ki dünyanın profesyonel seviyedeki en iyi müzik okullarından biridir, eğitmenlik yaparak gitar ve film müziği dersleri vermiştir. Peggy Lee ile özel konserler veren, Benny Carter ile birkaç kez Japonya turnesine çıkan ve Monterey Caz Festivali`nde düzenli olarak sahne alan Lowe, tüm bu faaliyetlerine rağmen müzik yazmaya çalmaktan daha fazla zaman ayırdığını farkederek 1980`lerde stüdyo çalışmalarına son vermiş ve uzun ve zengin müzik kariyerinin ilk aşkı olan performans sanatçılığına geri dönmüştür. 1998 yılında Mississippi Music Hall of Fame`e kabul edilen Mundell Lowe`a, 71 yıl aradan sonra 17 Temmuz 2009`da döndüğü doğduğu şehir olan Laurel`de müzik alanındaki başarılarından ötürü şehrin anahtarı takdim edilmiş ve belediye başkanı Melvin Mack 18 Temmuz 2009`u Mundell Lowe Günü ilan ederek sanatçıyı onurlandırmıştır.

Mundell Lowe diskografisi: Lider olarak: 1953: The Mundell Lowe Quintet (RCA Victor), 1955: The Mundell Lowe Quartet (Riverside), 1956: Guitar Moods (Riverside), 1956: New Music of Alec Wilder (Riverside), 1957: A Grand Night for Swinging (Riverside)1958: Porgy & Bess (RCA Camden) 1959: TV Action Jazz! (RCA Camden), 1960: Themes from Mr. Lucky, the Untouchables and Other TV Action Jazz (RCA Camden), 1974: California Guitar (Famous Door) - with Roger Kellaway and Jimmy ,: Souvenirs (Jazz Alliance, 1977–92), 1978: The Incomparable (Dobre Records), 1989: Sweet ‘n’ Lovely (Fresh Sound Records) - with Tete Montoliu, 1996: The Return of the Great Guitars (Concord) - with Charlie Byrd and Herb Ellis, 2000: Mundell’s Moods (Nagel-Heyer). Film soundtrack`leri: 1961: Satan in High Heels (soundtrack) (Charlie Parker), 1971: Billy Jack (soundtrack) (Warner Bros.), 1972: Everything You Always Wanted to Know About Sex* (*But Were Afraid to Ask). TV müzikleri:  The Wild Wild WestLove on a Rooftop Hawaii Five-O, Starsky and Hutch Attack on Terror: The FBI vs. the Ku Klux Klan Tarantulas: The Deadly Cargo B.A.D. Cats. Sideman olarak: Tony Bennett ile, My Heart Sings (Columbia, 1961) Who Can I Turn To (Columbia, 1964), Benny Carter ile, Further Definitions (Impulse!, 1961–66), Live and Well in Japan (OJC, 1977), Rosemary Clooney ile, "On the First Warm Day" (Columbia, 1952), Sammy Davis Jr. ile, Mood to Be Wooed (Decca, 1957), Blossom Dearie ile, Once Upon a Summertime (Verve, 1959), Don Elliott ve Rusty Dedrick ile, Counterpoint for Six Valves (Riverside, 1955-56), Jimmy Forrest ile, Soul Street (New Jazz, 1962), Ella Fitzgerald ile, Rhythm Is My Business (Verve, 1962), Billie Holiday ile, "Weep No More" / "Girls Were Made to Take Care of Boys" (Decca, 1948)"My Man" / "Porgy" (Decca, 1948) "Ain`t Nobody`s Business If I Do" / "Baby Get Lost" (Decca, 1949), Barry Manilow ile, 2:00 AM Paradise Cafe (Arista, 1984), Carmen McRae ile, Carmen McRae (Bethlehem, 1954), A Foggy Day (Stardust, 1955), By Special Request (Decca, 1955), Blue Moon (Decca, 1956), Birds of a Feather (Decca, 1959)Carmen McRae sings Billie Holiday (Harmony, 1961)Bittersweet (Focus, 1964), Charlie Parker ile, The Legendary Rockland Palace Concert, Volume 1 (Jazz Classics, 1952), André Previn ile, Uptown (Telarc, 1990), Old Friends (Telarc, 1992) Kiri Sidetracks: The Jazz Album (Polygram, 1992) - with Kiri Te Kanawa, Lalo Schifrin ile, New Fantasy (Verve, 1964), Shirley Scott ile, For Members Only (Impulse!, 1963), Sarah Vaughan ile, Sarah Vaughan in Hi-Fi (Columbia, 1949-50) After Hours (Roulette, 1961) George Duvivier ve Ben Webster ile, The Soul of Ben Webster (Verve, 1957–58)

Happy Birthday Jazz! Happy Birthday Mr. Lowe!

18 Nisan 2013, Perşembe

Leo Parker Amerikalı bariton saksofoncudur. Büyük, dolgun bir tona ve akıcı bir tekniğe sahip bir baritoncu olan Parker, bebop`un gelişmiş armonileriyle R&B`yi birleştirmeyi başarmıştır.

Lise yıllarında alto saksofon eğitimi alan Leo Parker, 1944 yılında henüz 18 yaşındayken Coleman Hawkins`le yaptığı erken dönem bebop kaydında bu enstrümanı çalmıştır. Billy Eckstine`in efsanevi bop orkestrasına katılmasıyla birlikte bariton saksofona geçen Parker 1946 yılına kadar bu orkestrada çalarak dikkatleri çekmiştir; 1945 yılında Dexter Gordon, Sonny Stitt ve Gene Ammons`tan oluşan ve "Unholy Four" olarak anılan ünlü saksofon dörtlüsünün bir üyesidir. 1946 yılında Dizzy Gillespie`nin grubuyla birlikte 52.ci Cadde`de çalışan ve 1947-1948 yıllarında Illinois Jacquet`nin grubunda yer alan sanatçı daha sonra Fats Navarro, J.J. Johnson, Teddy Edwards, Wardell Gray ve Sir Charles Thompson`la plak kayıtları yapmış, hatta Thompson`un "Mad Lad" adlı parçasıyla bir hit`e de imza atmıştır. 1950`lerde uyuşturucu problemi yüzünden kariyeri kesintiye uğrayan ve nadiren stüdyoya girebilen Parker 1961 yılında geri dönerek Blue Note adına blues, gospel, ve bop geçmişini başarıyla birleştirdiği iki mükemmel albüm kaydetmiş, ancak birkaç ay sonra geçirdiği bir kalp krizi sonucu henüz 36 yaşında hayata veda etmiştir.

Leo Parker diskografisi: Let Me Tell You `Bout It (Blue Note, 1961), Rollin` with Leo (Blue Note, 1961).

Happy Birthday Jazz! Happy Birthday Mr. Parker!

17 Nisan 2013, Çarşamba

Camden, New Jersey doğumlu Amerikalı basçıdır. Cazın en değerli sideman`lerinden biri olup değişen akımlarla birlikte kendisi de muazzam bir gelişme göstermiştir. 1980`lerden itibaren akustik basta sağlam, koyu tonu ve son derece rafine tekniğiyle bilinirken jazz-rock kuşağı onu 1969-1973 yılları arasında Herbie Hancock`un deneysel tarzdaki Mwandishi Sextet`inin hareketli çapası olarak hatırlamaktadır. Williams grupta hem akustik, hem de elektronik bası aynı yetkinlikte çalmıştır.

Bas ve davul çalmayı babasından öğrenen Buster Williams, Oscar Pettiford`un plaklarından oldukça etkilenerek basa konsantre olmayı tercih etmiştir. 1959 yılında Philadelphia`daki Combs College of Music`te teori ve beste eğitimi aldıktan sonra ertesi yıl Jimmy Heath`in grubuna katılmış, 1960-1961 yıllarında Gene Ammons ve Sonny Stitt`le birlikte çalmış, daha sonra ise sırasıyla Dakota Staton (1961-1962), Betty Carter (1962-1963), Sarah Vaughan (1963), ve Nancy Wilson`a (1964-1968) eşlik etmiştir. Wilson`la çalışmak için Los Angeles`a yerleşen Williams burada 1967-1969 yılları arasında The Jazz Crusaders grubunun konser ve albüm kayıtlarında yer almış, yine 1967 yılında kısa bir süre Miles Davis`le birlikte çalmış ve The Bobby Hutcherson/Harold Land quintet`in üyesi olmuştur. 1969 yılında New York`a taşınan sanatçı sonraki üç yıl boyunca Hancock`un sextet`inin basçısı olarak grubun tüm Warner Bros. albümlerinin yanısıra The Prisoner (Blue Note) ve Sextant (Columbia) adlı çalışmalarda da yer almış ve ayrıca trompetçi Eddie Henderson`un Mwandishi`nin türevi niteliğindeki grubunda da çalmıştır. 1973-1975 yılları arasında piyanist Mary Lou Williams`la ve 1977-1978 döneminde Ron Carter`in quartet`inde çalışan Buster Williams 1980`lerden itibaren pek çok sanatçının kaydına sideman olarak katkı sağlamış, buna karşın nadiren kendi adına albüm kaydetmiştir. Yine 1980`lerde the Timeless All-Stars ve Sphere gruplarının üyesi olan ve Sphere grubu için beste çalışmaları da yapan Williams`ın birlikte çalıştığı isimlerden bazıları şunlardır: Chet Baker, Kenny Barron, Sathima Bea Benjamin, Larry Coryell, Stanley Cowell, Gil Evans, Frank Foster, Dexter Gordon, Joe Farrell, Shirley Horn, Illinois Jacquet, Rahsaan Roland Kirk, Harold Mabern, Branford Marsalis, Carmen McRae, Frank Morgan, Hilton Ruiz, Woody Shaw, Steve Turre, Emily Remler, McCoy Tyner, ve the Mel Lewis Jazz Orchestra. 2008 yılında kendi şirketi Buster Williams Productions`tan download edilebilir canlı albümler yayınlamaya başlayan Buster Williams`ın bu tarz ilk albümü Live Volume 1 Haziran 2008`de piyasaya çıkmıştır.

Buster Williams diskografisi: Lider olarak: Pinnacle (1975), Crystal Reflections (1976), Tokudo (1978) Heartbeat (1978), Dreams Come True (1978), Something More (1989), Lost in a Memory (1999), Houdini (2001), Griot Liberte (2004), Live Volume 1 (2008) Sideman olarak: Gene Ammons ile, Dig Him! (Argo, 1961) - with Sonny Stitt also released as We`ll Be Together Again (Prestige) Boss Tenors (Verve, 1961) - with Sonny StittThe Boss Is Back! (Prestige, 1969) Brother Jug! (Prestige, 1969), Walter Bishop, Jr. ile, Illumination (1977), Chico Freeman ile, Peaceful Heart, Gentle Spirit (Contemporary, 1980), Dexter Gordon ile, The Tower of Power! (Prestige, 1969)More Power! (Prestige, 1969), Herbie Hancock ile, Fat Albert Rotunda (1969) Mwandishi (1969), Prisoner (1969) Sextant (1973)VSOP (1977), The Jazztet ile, Voices All (1982), Harold Mabern ile, Workin` & Wailin` (Prestige, 1969)Greasy Kid Stuff! (Prestige, 1970) Ve diğerleri: Compact Jazz: Sarah Vaughan (1957)Way Back Home - The Crusaders (1961), Miles Davis Quintet (1965)Jazz Profile - McCoy Tyner (1967) Lush Life - Nancy Wilson (1968)Easy - Grant Green (1978) Another Story - Stanley Turrentine (1969) Art of the Ballad - Dexter Gordon (1969), Frank Foster - Frank Foster (1969), McPherson`s Mood - Charles McPherson (Prestige, 1969) The Blues; That`s Me! - Illinois Jacquet (Prestige, 1969), Asante - McCoy Tyner (Blue Note, 1970) Ms. Magic - Carmen McRae (1971)Outback - Joe Farrell (1971), The Essence of Mystery - Alphonse Mouzon (1972) Sunburst - Eddie Henderson Piano Man - Hilton Ruiz (1975), The Return of the 5000 Lb. Man - Rahsaan Roland Kirk (1975) The Betty Carter Album - Betty Carter (1976)Dune - Sam Morrison (1976), Innocence - Kenny Barron (1978), Lazy Afternoon - Shirley Horn (1978), Woody Shaw III - Woody Shaw (1978), Ballads for Two - Chet Baker with W. Lackerschmid (1979), Renaissance - Branford Marsalis (1986), Toku Do - Larry Coryell (1987) African River - Abdullah Ibrahim (1989), Right There - Steve Turre (1991), Acoustic Masters I - Charles Lloyd (1994), Lunar Eclypse - Gil Evans (2000), Pick `Em/Super Strings - Ron Carter (2001), SongSpirit - Sathima Bea Benjamin (2006)

Happy Birthday Jazz! Happy Birthday Mr. Williams!

16 Nisan 2013, Salı

Walter Roland Dickerson Amerikalı vibrafoncudur. 1960`ların başlarında ilk ortaya çıktığında oldukça dikkat çekmiş ve hatta 1962 yılında Down Beat eleştirmenlerince Yılın Yeni Yıldızı seçilmiş, ancak yıllar geçtikçe ortadan kaybolmuştur. Gençlik yıllarında yapmış olduğu kayıtlar gözönüne alındığında sebebi belirsiz bu erken kayboluşa hayıflanmamak mümkün değildir.

Dickerson`un ortaya çıkışından önce cazda vibrafonu domine eden iki isim Lionel Hampton ve Milt Jackson`dur; Bobby Hutcherson`un devrimci nitelikteki yeniliklerineyse henüz birkaç yıl vardır. 1953 yılında Morgan State College`den mezun olan ve 1953-1955 yılları arasında orduda görev yapan Walt Dickerson, terhis olduktan sonra California`ya yerleşerek Andrew Cyrille ve Andrew Hill`in de yer aldıkları bir grubun başına geçer. 1960`ların başlarında New York kulüplerinde sahne alarak dikkat çeken Dickerson, Prestige plak şirketi adına kaydettiği 4 albümle (This is Walt Dickerson! - 1961, A Sense of Direction - 1961, Relativity - 1962, To My Queen - 1962) caz dünyasına yeni bir yıldızın doğuşunu müjdeleyecektir. 1965 yılında Sun Ra`yla birlikte Impressions of a Patch of Blue albümünü kaydeden sanatçı, 10 yıllık bir aradan sonra 1975 yılında müziğe geri döner ve 1977-1978 yıllarında Steeplechase adına kayıtlar yapar, ki bunlar arasında Sun Ra, gitarist Pierre Dørge, ve basçı Richard Davis`le yaptığı duolar da yer almaktadır. Yine 1978 yılında piyanist Albert Dailey`nin de yer aldığı bir quartet kaydı yapan Dickerson free jazz tekniklerine vakıf az sayıdaki vibrafoncudan biridir, ancak post-bop tarzındaki çalışıyla bilinegelmiştir. Son kaydını 1982 yılında yaptıktan sonra doğduğu şehir olan Philadelphia`da performanslarını sürdüren Walt Dickerson, 15 Mayıs 2008`de geçirdiği bir kalp krizi sonucu hayata veda etmiştir. Walt Dickerson, JazzTimes dergisiyle yapmış olduğu bir röportajda müzikal anlamda kimlerden etkilendiği sorulduğunda şu cevabı vermiştir: "Başlangıçta benim de modellerim vardı, ancak bu yöndeki araştırmalarınız nihayete erdiğinde yaratıcılığın sınırsız sahasına geçiş yaparsınız. Şimdi ara sıra dinlenme anlarımda iki John`ları (piyanist John Dennis ve John Coltrane) dinliyorum, onun dışında asıl dinlediğim havadaki ses dalgaları. Atmosfere salınan sesler asla kaybolmazlar ve çevremizde daima sound`lar mevcuttur." Ve aynı röportajdan sanatçının müzikal sınıflandırmalarla ilgili görüşleri: "Müziğin kategorizasyonunu anlamakla birlikte kendimi hiçbir kategoriye bağlı görmüyorum. Ben herşeyi total olarak değerlendirmekten yanayım, insanların parçalara ayırdıkları şekliyle değil. Müzikten hoşlanıyor musunuz? Güzel, esas önemli olan da budur."

Walt Dickerson diskografisi: 1961 This Is Walt Dickerson! Original Jazz Classics / OJC, 1961 A Sense of Direction New Jazz / OJC, 1962 Relativity Original Jazz Classics / New Jazz, 1962 To My Queen Original Jazz Classics, 1963 Jazz Impressions of "Lawrence of Arabia" Dauntless Records, 1964 Impressions of a Patch of Blue Universal Distribution / Verve, 1964 Unity Audio Fidelity, 1975 Peace Steeplechase, 1975 Tell Us Only The Beautiful Things Candid, 1976 Serendipity, 1977 Dialogue Steeplechase, 1977 Tenderness Steeplechase, 1977 Shades of Love SteepleChase, 1977 Divine Gemini Steeplechase, 1978 To My Queen Revisited Steeplechase, 1978 Visions Steeplechase, 1978 Landscape with Open Door Steeplechase, 1978 To My Son Steeplechase, 1978 I Hear You John Steeplechase, 1982 Life Rays Soul Note (Italy).

Happy Birthday Jazz! Happy Birthday Mr. Dickerson!

15 Nisan 2013, Pazartesi

Richard Davis Chicago doğumlu Amerikalı double bassist`tir. Tüm zamanların en çok kayıt yapan (genellikle sideman olarak) basçılarından biri olan Davis free, bebop, ve hard bop tarzlarında çalmış, dünya çapındaki senfoni orkestralarında vazife yapmış, vokalistlere eşlik etmiş ve diğer basçı meslektaşlarıyla mükemmel düet performansları sergilemiş çok yönlü bir müzisyendir. Sanatçının Van Morrison`un Astral Weeks albümündeki çalışıyla ilgili olarak eleştirmen Greil Marcus (The Rolling Stone Illustrated History of Rock and Roll kitabında), "Richard Davis bir rock albümünde duyulmuş en mükemmel bas performansını sergilemiştir" değerlendirmesinde bulunmuştur.

Müzik kariyerine kardeşleriyle birlikte şarkıcı olarak başlayan Davis lise yıllarında double bass eğitimi almaya başlar ve daha sonra Vandercook College`e devam ettiği yıllarda Chicago Senfoni Orkestrası`ndan Rudolf Fahsbender`le eğitimini sürdürür. Üniversiteden sonra dans gruplarında çalan Davis, performansları esnasında kurduğu bağlantılar sayesinde piyanist Don Shirley`yle tanışır ve ikili 1954 yılında New York`a hareket ederek 1956 yılına dek birlikte çalışırlar. Bu ortaklık sona erdikten sonra the Sauter-Finegan Orchestra`da çalmaya başlayan Davis, 50`lerin sonlarıyla 60`ların başlarında Sarah Vaughan ve Kenny Burrell`a eşlik eder. 1960`lar boyunca bir yandan caz müzisyenleriyle kayıt ve performans çalışmaları yapan sanatçı, öte yandan Leonard Bernstein ve Igor Stravinsky yönetimindeki senfoni orkestralarında serbest müzisyen olarak faaliyet gösterir. Richard Davis`in bu dönem birlikte çalıştığı isimlerden bazıları şunlardır: Eric Dolphy (ki unutulmaz Five Spot kayıtlarını da içermektedir), Booker Ervin, Andrew Hill, Ben Webster, Stan Getz, Earl Hines ve the Creative Construction Company. Yine yukarda bahsettiğimiz Van Morrison kaydı da bu döneme aittir (1968). 70`li yıllarda Hank Jones ve Billy Cobham`la çalışan Richard Davis ayrıca 60`lar ve 70`ler boyunca the Thad Jones/Mel Lewis Orchestra`nın elemanlarından biri olmuştur.1977 yılında New York`tan ayrılarak the University of Wisconsin-Madison`da bas, caz tarihi ve emprovizasyon dersleri vermeye başlayan Davis, bu görevini profesör ünvanıyla günümüzde de sürdürmektedir. Eğitmen olarak çalıştığı yıllarda aralıklı olarak performanslarını da sürdüren sanatçı 1982 yılında Tokyo`daki Aurex Caz Festivali`nde J.J. Johnson ve Kai Winding liderliğindeki bir jam session`da yer almış, 1984 yılında da Chicago Caz Festivali`nde çalmıştır. 1993`te the Richard Davis Foundation for Young Bassists, Inc.`i kuran Davis, her yıl önemli bas eğitmenleri ve sanatçılarını davet ederek 3-18 yaşları arasındaki genç basçılara ders verdirmektedir. Richard Davis`in elde ettiği çok sayıdaki ödülden bazıları şunlardır: The Manfred E. Swarsensky Humanitarian Award (2000), The Governor’s of Wisconsin Arts Award (2001), The Reverend Dr. Martin Luther King, Jr. Humanitarian Award (2003), Madison Area Music Award, Michael St. John Lifetime Achievement Award, Human Rights Award (2008), The Exceptional Service Award University of Wisconsin-Madison, The Spencer Tracy Award for Distinction in the Performing Arts (2009). Spectrum dergisinden Neil Heinen`in sözleriyle Richard Davis`e ayırdığımız bölümü noktalayalım: "Dünyanın en iyi basçılarından biri olan Davis müziğiyle sayısız hayranının hayatında iz bırakırken, eğitmenlik yönüyle de genç kuşaklara ilham verdi. Ayrıca kurmuş olduğu the Richard Davis Foundation for Young Bassists, Inc., finansal açıdan zor durumdaki gençleri müzik eğitimiyle donattı. Tüm bunların yanısıra sosyal adalet ve ırkçılığın aşılması yönünde taşıdığı güçlü tutkuyla ırkçılık patolojisinden izler taşıyan pekçok kişiye kalplerini, akıllarını ve duygularını açmaları tavsiyesinde bulundu ve bu daveti kabul edenlerin hayatlarını değiştirdi." Richard Davis halen otobiyografisi üzerinde çalışmaktadır.

Richard Davis diskografisi: Lider olarak: 1969: Muses For Richard Davis (MPS Records), 1972: Now`s the Time with Joe Bonner, Freddie Waits, Clifford Jordan, Marvin Peterson, 1976: As One with Jill McManus, 1987: Persia My Dear with Freddie Waits, Roland Hanna, 1990: Live at Sweet Basil, 2000: Forest Flowers, 2001: The Bassist: Homage to Diversity with John Hicks. Sideman olarak: Kenny Burrell ile, A Night at the Vanguard (Argo, 1959), Jaki Byard ile, Freedom Together! (Prestige, 1966), Jaki Byard with Strings! (Prestige, 1968), The Jaki Byard Experience (Prestige, 1968), Eric Dolphy ile, Iron Man (Douglas, 1963), Out to Lunch! (Blue Note, 1964), Lou Donaldson ile, Rough House Blues (Argo, 1964), Sophisticated Lou (Blue Note, 1973), Trompeta Toccata (Blue Note, 1964), Booker Ervin ile, The Song Book (Prestige, 1964), The Blues Book (Prestige, 1964), Groovin` High (Prestige, 1963-64), Heavy!!! (Prestige, 1966), Art Farmer ile, New York Jazz Sextet: Group Therapy (Scepter, 1966), Frank Foster ile, Soul Outing! (Prestige, 1966), Don Friedman ile, Metamorphosis (Prestige, 1966), Dizzy Gillespie ile, Cornucopia (Solid State, 1969), Chico Hamilton ile, The Further Adventures of El Chico (Impulse!, 1966), Eddie Harris ile, Silver Cycles (Atlantic, 1968), Johnny Hartman ile, The Voice That Is! (Impulse!, 1964), Roy Haynes ile, Togyu (RCA, 1975), Joe Henderson ile, In `N OutRelaxin` at Camarillo, Andrew Hill ile, Black Fire (Blue Note, 1963), Smokestack (Blue Note, 1963), Judgment! (Blue Note, 1964), Point of Departure (Blue Note, 1964), Andrew!!! (Blue Note, 1964), Pax (Blue Note, 1965), Lift Every Voice (Blue Note, 1969), Nefertiti (East Wind, 1976), Freddie Hubbard ile, The Hub of Hubbard (1970), Milt Jackson ile, Statements (Impulse!, 1962), For Someone I Love (Riverside, 1963), Jazz `n` Samba (Impulse!, 1964), J. J. Johnson ve Kai Winding ile, Israel (CTI, 1968), Elvin Jones ile, Dear John C. (Impulse!, 1965), Heavy Sounds (Impulse! Records, 1967), Very R.A.R.E. (Trio Records, 1979), Heart to Heart (Denon, 1980), Love & Peace (Trio Records, 1982), Elvin Jones Jazz Machine Live at Pit Inn (Polydor (Japan), 1984), Jones ile, Ain`t Misbehavin` Arigato, Roland Kirk ile, Reeds & Deeds (1963) Rip, Rig and Panic (1965), John Lewis ile, P.O.V. (1975), Charles Lloyd ile, Discovery! (1965), Brother Jack McDuff ile, Prelude (Prestige, 1963), Moon Rappin` (Blue Note, 1969), Check This Out (Cadet, 1972), Gary McFarland ile, The Gary McFarland Orchestra with Bill Evans (1963), Simpático with Gábor Szabó (Impulse!, 1966), Charles Mingus ile, Let My Children Hear Music (Columbia, 1972), James Moody ile, Great Day (Argo, 1963), Van Morrison ile, Astral Weeks (1968), David Murray ile, The Hill (1987), Seasons (1999), Oliver Nelson ile, More Blues and the Abstract Truth (Impulse!, 1964), Oliver Nelson Plays Michelle (Impulse!, 1966), Sam Rivers ile, Hues (Impulse!, 1973), Shirley Scott ile, Latin Shadows (Impulse!, 1965), Roll `Em: Shirley Scott Plays the Big Bands (Impulse!, 1966), Mystical Lady (Cadet, 1971), Paul Simon ile, There Goes Rhymin` Simon (1973), Bruce Springsteen ile, Greetings from Asbury Park, N.J. (Columbia, 1973), Born to Run (Columbia, 1975), Sonny Stitt ile, Mr. Bojangles (Cadet, 1973), Satan (Cadet, 1974), Mickey Tucker ve Roland Hanna ile, The New Heritage Keyboard Quartet (Blue Note Records, 1973), Sarah Vaughan ile, Swingin` Easy (EmArcy, 1957), Mal Waldron ile, Sweet Love, Bitter (Impulse!, 1967), Cedar Walton ile, Cedar Walton Plays Cedar Walton Spectrum, Ben Webster ile, Soulmates (Riverside, 1963), Joe Zawinul ile, See You at the Fair (Impulse!, 1964), Phil Woods ile, Musique du Bois (Muse, 1974), Joe Zawinul ile, The Rise and Fall of the Third Stream (1968).

Happy Birthday Jazz! Happy Birthday Mr. Davis!

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN