'The King Of The Blues' B.B. King'in çalımındaki incelikli detaylar her tür gitarist için değerli dersler içeriyor. King'in 89 yaşında ölmesinin üzerinden beş yıl geçti. Gitarist olarak tek notayla dahi tanınan ender gitar ustalarından biriydi ve bu, enstrümana tamamen kendine özgü yaklaşımın sonucu olan kişisel bir başarıydı.

Peki, kendine özgü bu tarz nasıl ortaya çıktı?

King için ES-345 tarzı gitar ve standart bir kombo amfi müziği için yeterli araçlardı. Diyotlara ve boyun profillerine kafayı takmak yerine sevdiği müzisyenleri yakından dinledi, iletişimin önceliğine dayalı lirik bir gitar stili geliştirdi. Lonnie Johnson, Blind Lemon Jefferson, Charlie Christian, T-Bone Walker, Django Reinhardt ve kuzeni Bukka White'tan ilham almakla birlikte gitar tarzıyla ilgili röportajlarına bakarsanız diğer enstrümantalistlere, özellikle saksafonculara ve vokalistlere atıfta bulunduğunu görürsünüz. Gitarı, kıvrımlar, boşluklar ve duygusal dinamiklerle yürüyen karşılıklı sohbetin yarısı olarak düşündü. Tüm gitaristler için bıraktığı en önemli ders muhtemelen budur. Onun sololarını dinlemek gitaristler için iyi bir derstir. Bu haberde King'in yaklaşımını şarkının bağlamına veya çaldığı mekâna uyacak şekilde sonsuzca değiştirebildiğini gösteren 5 parça seçtik.

1 Three O’Clock Blues (Singin’ The Blues, 1957)

1951 yılı King'in 70 yıllık kariyerini başlatmak için iyi bir seneydi ve daha önce yayınladığı yedi single'dan hiçbiri listelere girmemişti. Hayaletimsi bir blues ağıtı olan "Three O’Clock Blues"da Ike Turner piyanoyu göze batmadan tıngırdatırken gitarın ve sesinin etkileşimini sonuna kadar sergilemek için BB'ye alan bırakıyor. BB'nin erken dönemini etkileyen stile sahip bir parça. İlk single'larını bir araya getiren 1957 albümü "Singin 'The Blues" henüz markasını tam olarak geliştirmemiş olmasına rağmen hızlı tek parmak vibratosuyla onu yaratıcı bir gitarist olarak gösteriyor.

2. Chains And Things (Indianola Mississippi Seeds, 1970)

BB King, farklı duyguları iletmek için aynı cümleleri ve notaları sihirli bir şekilde biçimlendirebiliyordu. Bunu nasıl yaptığı bir gizem ve bu gizem onu anlamlı içerik üretmek yerine gösterişli tekniğe odaklanan blues gitaristlerinin üzerine çıkaran özelliklerinden biridir. "Chains And Things"de onu bir şarkının uzayında duyabilirsiniz: giriş ve vokalin farklı ve kederli açılış notaları şarkı boyunca daha sert ve agresif bir sese dönüşüyor. Şarkı, “sanatsal olarak yaptığım en iyi albüm” olarak dediği 1970 albümü "Indianola Mississippi Seeds"den. Albüm, King'in saf blues'dan uzaklaştığını gösterse de yeni yaratıcılık alanlarına yöneliyor. "Chains And Things", bu yeni yaratıcı açıklığı yakalayan bir âna sahiptir. O ân, şarkının ikinci solo bölümü BB'nin "hata" olarak tanımladığı şeyle başlıyor: "Yanlış nota çaldım ve elimden geldiğince takip ettim". Bu durum, tıpkı Brian Eno’nun dediği gibi, bazen, "Hatanızı gizli bir niyet olarak onurlandırın" sözüne çok uygun bir durumdur.

3. Gambler’s Blues (Blues Is King, 1967)

1966'da Chicago'da International Club'da kaydedilen bu canlı kayıt BB'ye sadık bir dinleyici önünde sergilendi. King'in şovmen yanını beslemek için heyecanlı kalabalığın etkileşimi yeterlidir ve olağanüstü blues çığlıkları duyguları açığa çıkarır. Set boyunca pek çok çeşitlilik var. Isıran gitarın yüksek temposu cesaret verici. "Gambler's Blues'da King'in karşıtı olan org ise izleyicinin enerjisini ateşlemek için nasıl kullanılacağına çarpıcı bir örnek.

4. The Thrill Is Gone (Completely Well, 1969)

BB King’in milyon satan ilk single çalışması 1970’de Billboard Hot 100’de 15. sıraya ulaştı. The Thrill Is Gone, Bert de Coteaux'nun kederli düzenlemesi sayesinde hem tür hem BB için çığır açtı. Şarkı ilk olarak 1951'de Roy Hawkins ve Rick Darnell tarafından yazılmıştı ama King'in versiyonu orijinali baştan aşağı yeniden düzenledi. King'in bilinen melankolisini Wurlitzer elektrikli piyano ile süsleyen keman enstrümantasyonuyla birleştirme fikri ünlü yapımcı Bill Szymczyk'e aitti. Şarkının gitar bölümleri için King, stüdyoda bir Fender Twin Reverb aracılığıyla devreye giren Varitone'lu bir Gibson ES-355 kullanarak çalıştı. Parça, fazla tekrar gerektirmeden yalnızca üç çekimde alındı.

5. Worry Worry Worry (Live In Cook County Jail, 1971)

King 70'li yaşlarına kadar her yıl 200'den fazla şov yaptı ve bunlar arasında hapishanelerde yaptığı yaklaşık 70 performans da vardı. Hapishane koşullarının iyileştirilmesinin önemli bir savunucusuydu. 1972 yılında Mahkumların Dinlenme ve Rehabilitasyonunu Geliştirme Vakfı FAIRR'ı kurdu. Johnny Cash’in 60’ların sonundaki hapishane albümlerinin başarısının ardından 1971’de Chicago Cook County Hapishanesinden gelen daveti kabul etti. Burası, Amerika’nın kötü şöhretli hapisanelerinden biriydi ve King çoğu erkek 2 binden fazla mahkumun önünde küçük bir sahnede çaldı. Konserde King ve altı kişilik grubu için ekstra güvenlik sağlandı. Kayıtlar, kiralık mobil stüdyo ile yapıldı ve olayı heyecanla aktaran basın sayesinde bir süre sonra hapishane reformu gerçekleşti. Biyografi yazarı Sebastian Danchin'in sözleriyle: "Mahkumlar, King'in ziyaretini insanlıklarının ender rastlanan bir ânı olarak gördü". King mahkumlarla temas kurmak için elindeki her imkânı kullanmıştı.

Bu seçki, musicradar isimli web sitesinde Owen Bailey imzasıyla yayınlanmıştır.

Cazkolik.com / 11 Ocak 2021, Pazartesi

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN