Bir gerçek var ki Joe Bonamassa'nın gitarı, özellikle de vokali hiçbir zaman orijinal Bluescular kadar hakiki değil

Joe Bonamassa blues/rock dünyasının fenomenlerinden biri. 44 yaşındaki gitarist blues rock gitarda listeleri zorlayan albümler yayınlıyor. Özellikle Beth Hart ile verdiği konserler izlenme rekorları kırıyor.

Bonamassa 2020'de çıkardığı son stüdyo albümü "Royal Tea"nin ilk 'live' versiyonunu yeni bir albüm olarak çıkardı, adı "New Serving: Royal Tea Live from the Ryman". Stüdyo albümünün haberini yapmamıştık, seyirci karşısındaki canlı sınavın haberini yapmakta fayda var.

Amazon gibi portalların hayran sayfalarında hemen 5 yıldızlar yapıştırılmış. Bu yıldızların kaçı aşırı hayran kontenjanından kaçı albümdeki müzikten bunu anlamak kolay değil. Mesela biri; 'bu albümü yeterince değerlendirebilmek için yeni bir sisteme ihtiyacımız var' diyerek SpaceX roketi gibi bir öneride bulunuyor, epey abartılı bir ergen yorumu olmuş. Vokallerde Bonamassa ile Kevin Shirley var.

Konser albümü çıktığı günlerde Amerikan basınından yansıyanlara bakalım.

Guitarworld dergisi 'bu albüm şüphesiz New York'lu virtüzün son on yılda çıkardığı en iyi albüm' diyor.

Albüm 8 dakikalık epik havalı bir parça olan "When One Door" ile açılıyor. Konserde böyle bir gitar soundunun iş yapmaması düşünülemez elbette. Hem eski usul rock hatta yer yer senfonik rock havası olan sololar var ilk parçada. Sevenleri 8 dakikalık parçanın iki yerinde gitar solo manyağı olabilir. Etkisi iyi.

Guitarworld haklı olarak bu albüm blues sınırlarının ötesine gözünü dikmiş diyor. Bu bakımdan bluescular için haber yarım kalmış bir keyif olabilir tabi.

Gitarın zengin ve renkli ulumaları, kükreyen sololar dinleyiciye metal konserine mi geldik hayırdır dedirtebilir. İlk parçanın açılışmadık orkestral ilhamlı soundu dikkat çekmişti, zaten parçanın sonundaki şiddetle alkışla dinleyiciden arzuladığı ödülü alıyor Bonamassa.

Bir gerçek var ki Joe Bonamassa'nın gitarı, özellikle de vokali hiçbir zaman orijinal Bluescular kadar hakiki değil. Kendimizi kandırmayalım.

Bonamassa şarkı sözlerini eski Whitesnake gitaristi Bernie Marsden ve Cream'ın söz yazarı Pete Brown ile beraber ayrıca Jools Holland ve Dave Stewart'ın katkılarıyla kaleme almış.

İlk parçada Kevin Shirley sesiyle katılmış ama onun esas işi Bonamassa albümlerinin yapımcılığını üstlenmek.

Loudersound mesela 'Bonamassa'nın gitarı bilinçsizce Jeff Beck ile Jimmy Page arasında gidip geliyor' demiş.

Albümdeki birkaç şarkıda sözler ne anlatıyor diye baktık... Sen, ben, o, bu, şu, kızlar, hayat, yollar, haçlar filan falan... Açıkçası çok umutsuz. Bu şarkıları -dinlemediklerimiz vardır elbette onlar için kem söz demeyelim ama- sözleri için dinlemek gerekmiyor diyebiliriz.

Lafın özü: Joe Bonamassa'nın gitarı ve konseri örneğin bizim Açıkhava'da çok iyi iş yapar. Açıkhava'nın merdivenlerini kovboy şapkalı kızlar doldurur, oğlanlar elleriyle gitar solosu atarmış gibi yapar vs ama bir cazkolik için ikinci şarkıdan sonrası sıkıcılaşmaya başlar. New York'lu beyaz bir gitarist eğer Steve Ray Vaughn ya da Eric Clapton değilse daha orijinal şeyler yapmalı.

Cazkolik.com / 11 Haziran 2021, Cuma

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN