Brad Mehldau Trio konser izlenimlerini Feridun Ertaşkan yazdı

34. Akbank Caz Festivali bu akşam son konserle veda edecek. Fırtına gibi bir festival oldu. Birbirinden güzel konserler izledik. Dün akşam Brad Mehldau Trio konseri ise belki üçlü sahneye çıktığında bu denli etkileneceğimiz bir gecenin ipuçlarını farketmekte zorlanırdık ama dakikalar geçtikçe sona ermesin isteği bir dakika daha, bir saniye daha uzasın isteklerine döndü. İki sefer bis üç de olsa, dört, beş de olsa dinleyici hazırdı.

Peki nasıl oldu?

Dün akşamki konseri tipik bir piyano triosu konserinden öteye taşıyan şey ne idi?

Hatta, daha ileri gideyim, gününde bir Keith Jarrett Trio konserinden aldığımız haz kadar etkileyici bir gece nasıl oldu?

Brad Mehldau, davulda yakından tanıdığımız etkileyici bir isim olan Jorge Rossi ve kontrbasta genç Felix Hoseholm ile sahneye çıktı. 27 yaşındaki genç basçı New York'ta yaşayan, Wynton Marsalis orkestrasında çalan, Mehldau kadar farklı sanatçılarla da sahne alan, genç ama uluslararası tecrübesi olan Danimarkalı bir sanatçı.

Mehldau'dan cazın kristal hali

Konserin sırrı Mehldau'nun piyanosunda saklı olsa da Rossi'nin alışıldık piyanolu trio davullarının aksine kontrastlı, tipik swing ve/veya groove çalıma mesafeli Avrupaî tekniği piyanodan sonra sırrın ikinci perdesi gibiydi. Bir de Moseholm'ün kulağa Mehldau için biçilmiş kaftan gibi gelen zamanlaması mükemmele yakın espaslı çalımı CRR'nin tavanında uzun süreli asılı kalacak gibi görünüyor.

Konserin ilk dört-beş parçası Mehldau'nun "Blues and Ballads" albümündeki gibi Blueslu çalımlarla geçti, ta ki Cole Porter'in yine aynı albümde yer alan "I Concentrate on You" parçasına gelene kadar. Bu Porter klasiğini hem çok severim hem sayısız versiyonunu dinlemişliğim vardır ama dün akşam Brad Mahldau'nun ki kadar berrak olanına denk gelmemiştim. Parçanın ilk dakikasından itibaren Mehldau melodideki her notayı tek tek atomlarına ayırarak doğaçlama varyasyonlar üretti, dakikalar süren bu kristalleşme adeta görünmez bir elin havaya atarak oynadığı notaları zamanı geldiğinde yeniden melodinin aslına emanet etti. Bir an zihnimde hepsi büyük ustaların icralarından oluşan versiyonların yankıları canlandı ama hiç biri Mehldau'nun dün geceki performansı gibi değildi, zihnimdeki mukayese beni haklı çıkardı, daha doğrusu, Mehldau'nun ne denli önemli bir müzisyen olduğunu bir kez daha teyid etti.

Mehldau, konserin zirve anını Cole Porter ile sınırlı tutmadı, ardından gelen Bolero'da öyle idi

Mehldau melodiyle oynamayı seven, büyük sanatçıların yaratıcı kapasitesinin ötesinde biri. Eline geçen melodi malzemesini dilediği gibi ve dilediği kadar eğip bükebiliyor ve bu anlar genellikle bir diğerine benzemeyen, benzemesi mümkün olmayan benzersiz anlar oluyor.

Dün akşam 34 yıllık Akbank Caz Festival tarihinin en güzel konserlerinden birine tanık olduk. Her konserin kendi akışkanlığı vardır şüphesiz ama Mehldau'nun birbirini 'doğru' tamamlayan davul ve kontrbasıyla ilişkisinde çıkan sonuç festivalin uzun geçmişinin altın gecelerinden birine dönüştü.

Gecenin dinleyicisi için de özel not iletmem gerek. Dün gece salonda harika bir dinleyici vardı. Üçlüden çıkan her sesi havadayken kapan, iyi müziğin ne olduğunu bilen, caz sevgisini esirgemeyen bir dinleyici idi.

(*) V.S.O.P. Very Superior Old Pale veya Very Special Old Product kelimelerinin baş harflerinden oluşan ve iyi kalite konyak için kullanılan bir tabirdir, aynı zamanda, Herbie Hancock'un 1977 tarihli albümünün adıdır.

Feridun Ertaşkan

Cazkolik.com / 13 Ekim 2024, Pazar

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN