Cedar Walton

Dallas, Texas`ta doğup büyüyen Cedar Walton`un annesi Ruth bir konser piyanisti ve Walton`un ilk piyano öğretmeniydi. Kendisi ayrıca oğlunu Dallas civarındaki caz performanslarını izlemeye götürürdü. Walton kendisini en çok etkileyen piyanistler olarak Nat King Cole, Bud Powell, Thelonious Monk ve Art Tatum`un isimlerini sayar. Erken yaşta plaklarını dinlediği bu sanatçıları taklit etmeye başlayan Walton, 1951-1954 yılları arasında Denver Üniversitesi`nin müzik eğitimi programını tamamladıktan sonra diğer birçok meslektaşı gibi New York`un cazibesine kapılarak bir arkadaşıyla birlikte arabaya atladı ve şehrin yolunu tuttu. Burada kendine bir yer edinmeyi umuyordu, ancak orduya alınarak Almanya`ya yollanması bu hevesini kursağında bıraktı. Henüz yola çıkmadan Fort Dix, New Jersey`de yaşadığı bir tecrübe kendisini derinden etkiledi. Walton`dan dinleyelim: "Duke Ellington ve orkestrası şehirdeydi ve ordu üssünde bir konser veriyorlardı. Şarkıcı bir arkadaşımla birlikte kendisini dinlemeye gittik ve grupla birlikte sahne almak istediğimizi söyleme cüretini gösterdik. Duke kabul etti ve hatta `kolay gelsin, delikanlı` diye beni yüreklendirdi. `What Is This Thing Called Love?` parçasını çaldım, arkadaşım söyledi ve sonunda da bütün grup bize katıldı. Bitirip sahneden indiğimizde Duke kendine has tavrıyla, `kolay geleceğini söylemiştim!` dedi. Böyle bir tecrübe insanın bünyesinde her zaman canlılığını koruyor."

Almanya`da Leo Wright, Don Ellis ve Eddie Harris gibi müzisyenlerle birlikte çalan Cedar Walton, iki yıl süren askerlik görevinden sonra New York`a dönerek bıraktığı yerden devam etti. 1958-1961 yılları arasında Kenny Dorham, J.J. Johnson ve Art Farmer`s Jazztet`le çalıştı; bu arada Nisan 1959`da bir başka unutulmaz tecrübe yaşayarak John Coltrane tarafından "Giant Steps" albümünün kaydına davet edildi ve "Naima" ve "Giant Steps" parçalarında piyano çaldı. Ancak parçaların Walton`lu versiyonları 40 yıl sonraki bir yıldönümü baskısında yer aldılar ve onyıllar boyunca Cedar Walton`un orijinal "Giant Steps" kaydında çaldığından kimsenin haberi olmadı. Ancak kendisi bu durumu pek umursamadı ve 1999 yılındaki bir röportajında şöyle konuştu: "Bu düz mantıktır: Bir filmin nihai halinde yer almayan sanatçı takdir görmez." 1961 yılında Art Blakey`s Jazz Messengers grubuna piyanist-aranjör olarak dahil olan (Freddie Hubbard`la aynı gün) Walton, 3 yıl kaldığı bu gruba piyanistliğinin yanısıra yazdığı "Mosaic," "Ugetsu," ve "The Promised Land" gibi parçalarla da katkıda bulundu. 1964 yılında gruptan ayrılarak çeşitli New York kulüplerinde ve çoğunlukla da trio formatında çalıştı; bu arada Abbey Lincoln (1965-66) ve Lee Morgan`a (1966-68) eşlik etti. Walton bu dönemde ayrıca Sonny Criss, Pat Martino, Eric Kloss, ve Charles McPherson gibi müzisyenlerin kayıtlarında sideman olarak yer aldı. 1970`lerin başında Hank Mobley`le birlikte çaldı ve 1973 yılındaki bir Japonya turnesi için yeniden Art Blakey`yle bir araya geldi. 1974 yılında basçı Sam Jones, davulcu Billy Higgins, ve saksofoncu Clifford Jordan`la birlikte Eastern Rebellion grubunu kuran Walton, daha sonraki 20 yıl boyunca kayıt ve performans çalışmaları için belli aralıklarla bu grupla çalışmayı sürdürdü. Grup zaman içerisinde George Coleman, Bob Berg, Ralph Moore, David Williams, Curtis Fuller, ve Alfredo "Chocolate" Armenteros gibi müzisyenleri de bünyesinde barındırdı. Özellikle davulcu Billy Higgins 1980`ler boyunca Walton`un düzenli eşlikçisi oldu -- Ron Carter, Bobby Hutcherson, Harold Land, ve Buster Williams gibi yıldız isimler de bu statüyü paylaştılar. İlaveten Milt Jackson, Frank Morgan, ve Dexter Gordon`un ritm gruplarında performanslarını sürdüren sanatçı, Ernestine Anderson ve Freddy Cole gibi vokalistlere de eşlik etti. 1970`lerin ortalarında Soundscapes grubunun lideri olarak funk ritmleri ve elektrikli piyanoyla deneyler de yapan Cedar Walton, 1981 yılından itibaren Curtis Fuller (trombon), Bobby Hutcherson (vibrafon), Harold Land (tenor) ve Billy Higgins`le (davul) birlikte Timeless All Stars adı altında post-MJQ bir müzik icra etti. 1995 yılında Marciac Caz Festivali`nin özel bir projesi olarak start alan the Trumpet Summit Band`in backup trio`sunu da yöneten Walton, hayatının sonuna dek çeşitli formatlar altında dünya çapında performans ve kayıt çalışmaları yapmayı sürdürdü. "Bolivia," "Clockwise," "Firm Roots" ve "Cedar`s Blues" gibi bestelerinin her biri birer caz standartı haline gelen Cedar Walton, 2010 yılı Ocak ayında the National Endowment for the Arts Jazz Masters üyeliğine kabul edildi. Ödül töreninde, "Bu olağanüstü ödül için seçilmiş olmaktan ötürü onur ve şükran duyuyorum. Bu benim için büyük bir mutluluk, ve bu ödüle layık olabilmeyi umuyorum" şeklinde bir konuşma yapan Walton, müzik kariyeri boyunca sergilediği değerli eşlikçiliği, caz repertuarına değerli standartlar hediye eden besteciliği ve birinci sınıf icracılığıyla bu ödülü sonuna dek hakettiğini gösterdi.

Cedar Walton diskografisi: Lider olarak: 1967: Cedar! (Prestige), 1968: Spectrum (Prestige), 1969: The Electric Boogaloo Song (Prestige), 1969: Soul Cycle (Prestige), 1972: Breakthrough! with Hank Mobley (Cobblestone), 1973: A Night at Boomer`s (Muse), 1974: Firm Roots (Muse), 1975: Mobius (RCA), 1976: The Pentagon (East Wind), 1977: First Set (SteepleChase), 1977: Second Set (SteepleChase), 1977: Third Set (SteepleChase), 1978: Animation (Columbia), 1980: Soundscapes (CBS Records), 1980: The Maestro (Muse), 1981: Piano Solos (Clean Cuts), 1982: Among Friends (Theresa Records), 1985: The Trio, Vol. 1 (Red), 1985: The Trio, Vol. 2 (Red), 1985: The Trio, Vol. 3 (Red), 1985: Cedar`s Blues (Red), 1985: Bluesville Time (Criss Cross), 1986: Up Front (Timeless), 1986: Cedar Walton Plays (Delos), 1987: This Is For You, John (Timeless), 1992: Live at Maybeck (Concord Jazz), 1992: Manhattan Afternoon (Criss Cross), 1996: Composer (Astor Place), 1999: Roots (Astor Place), 2001: The Promise Land (Highnote Records), 2002: Latin Tinge (Highnote), 2005: Naima (Savoy Jazz), 2005: Midnight Waltz (Venus Records), 2005: Underground Memoirs (Highnote), 2006: One Flight Down (Highnote), 2008: Seasoned Wood (Highnote), 2009: Voices Deep Within (Highnote), 2010: Cedar Chest (Highnote), 2011: The Bouncer (Highnote), Eastern Rebellion ile, 1975: Eastern Rebellion, Vol. 1 (Timeless Muse), 1977: Eastern Rebellion, Vol. 2 (Timeless Muse), 1990: Mosaic (Musicmasters), 1992: Simple Pleasure (Musicmasters), 1994: Just One of Those... Nights At The Village Vanguard (Musicmasters), Timeless All Stars ile, 1982: It`s Timelss (Timeless), 1983: Timeless Heart (Timeless), 1986: Essence (Delos), 1991: Time For The Timeless All Stars (Early Bird Records). Sideman olarak: Gene Ammons ve Sonny Stitt ile, God Bless Jug and Sonny (Prestige, 1973 [2001])Left Bank Encores (Prestige, 1973 [2001]), Art Blakey ile, Mosaic (Blue Note, 1961) Three Blind Mice (Blue Note, 1962)Free For All (Blue Note, 1964) Kyoto (Riverside, 1964), Indestructible (Blue Note, 1964) Golden Boy (Colpix, 1964)Buhaina (Prestige, 1973) Anthenagin (Prestige, 1973), Donald Byrd ile, Slow Drag (Blue Note, 1967), Ornette Coleman ile, Broken Shadows (Columbia, 1972 [1982]), John Coltrane ile, Giant Steps (Atlantic, 1959), Sonny Criss ile, Up, Up and Away (Prestige, 1967), The Beat Goes On! (Prestige, 1968), Kenny Dorham ve Cannonball Adderley ile, Blue Spring (Riverside, 1959), Teddy Edwards ile, It`s All Right! (Prestige, 1967), Art Farmer ve Benny Golson ile, Big City Sounds (Argo, 1960), The Jazztet and John Lewis (Argo, 1961) The Jazztet at Birdhouse (Argo, 1961), Curtis Fuller ile, Soul Trombone (Impulse!, 1961), Smokin` (Mainstream, 1972), Benny Golson ile, Take a Number from 1 to 10 (Argo, 1961), Dexter Gordon ile, Tangerine (Prestige, 1972 [1975]), Generation (Prestige, 1972), Steve Grossman ile, Love is the Thing (Red Record, 1985), Eddie Harris ile, Cool Sax from Hollywood to Broadway (Columbia, 1964), The In Sound (Atlantic, 1965), Mean Greens (Atlantic, 1966) The Tender Storm (Atlantic, 1966), Excursions (Atlantic, 1966-73) How Can You Live Like That? (Atlantic, 1976), Jimmy Heath ile, The Quota (Riverside, 1961), Triple Threat (Riverside, 1962), Joe Henderson ile, Mode for Joe (Blue Note, 1966), Freddie Hubbard ile, Here To Stay (Blue Note, 1962, [1979]), Bobby Hutcherson ile, Highway One (Columbia, 1978), Milt Jackson ile, Milt Jackson at the Museum of Modern Art (Limelight, 1965), Born Free (Limelight, 1966), Milt Jackson and the Hip String Quartet (Verve, 1968) Goodbye (CTI, 1973), Olinga (CTI, 1974), J. J. Johnson ile, J.J. Inc. (Columbia, 1961), Sam Jones ile, Seven Minds (East Wind Records, 1974), Clifford Jordan ile, Spellbound (Riverside, 1960), Starting Time (Jazzland, 1961), Bearcat (Jazzland, 1962), Eric Kloss ile, First Class Kloss! (Prestige, 1967), Abbey Lincoln ile, Abbey Is Blue (Riverside, 1959), Pat Martino ile, Strings! (Prestige, 1967), Christian McBride ile, New York Time (Chesky, 2006), Charles McPherson ile, From This Moment On! (Prestige, 1968), Horizons (Prestige, 1968), Lee Morgan ile, The Sixth Sense (Blue Note, 1968), Blue Mitchell ile, The Cup Bearers (Riverside, 1962), Boss Horn (1966) Summer Soft (Impulse!, 1977), Houston Person ile, Chocomotive (Prestige, 1967), Trust in Me (Prestige, 1967), Blue Odyssey (Prestige, 1968), Broken Windows, Empty Hallways (Prestige, 1972), Sonny Red ile, The Mode (Jazzland, 1961), Sonny Red (Mainstream, 1971), Stanley Turrentine ile, Another Story (Blue Note, 1969), Woody Shaw ile, Setting Standards (Muse, 1983).

Arto Peştemalcıgil

Cazkolik.com / 19 Ağustos 2012, Pazar

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN