Gary Bartz

Gary Bartz 26 Eylül 1940 Baltimore, Maryland doğumlu Amerikalı alto/soprano saksofoncu ve klarnetçidir. 1958`de New York`a gelerek Julliard Müzik Konservatuarı`na kaydolan Bartz, çalmaya ve öğrenmeye aç olduğu o dönemi şöyle anlatır: "Müzik açısından çok iyi bir zamandı. Be-bop dönemi sona ermiş ve Charlie Parker üç yıl önce hayata veda etmişti ancak Miles`ın grubu altın çağını yaşıyordu, Five Spot`ta Monk çalıyordu ve Ornette Coleman da şehre gelmek üzereydi. Canlılık ve hareket vardı." 1962-1964 yılları arasında Eric Dolphy ile birlikte Charles Mingus` Jazz Workshop`ta çalışan Bartz, 60`ların ortalarına doğru henüz 20`li yaşlarının başındayken Max Roach/Abbey Lincoln grubuyla çalmaya başlar ve kısa sürede Cannonball Adderley`den beri en umut vaad eden alto saksofoncu olarak yerini sağlamlaştırır. Daha sonra Art Blakey`s Jazz Messengers topluluğuna katılır ve grubun 1965 albümü "Soulfinger"la ilk plak kaydını gerçekleştirir. 1968`de McCoy Tyner`la başlattığı birliktelik, sanatçının John Coltrane`le olan güçlü bağları nedeniyle kendisi için özel bir önem taşır. "Expansions" ve "Extensions" gibi iki klasik Tyner albümüyle başlayan bu süreç günümüzde de canlı performanslar ve albüm kayıtlarıyla devam etmektedir. Tyner`la birlikteliğinin ilk iki yılında Max Roach`la turne çalışmalarını sürdüren Bartz, sanatçının Atlantic albümü "Members Don`t Get Weary"de de yer alır. "Max sayesinde Charlie Parker`la bağlantı kuruyorum," der Bartz. "Charlie Parker alto saksofon çalmamın nedenidir." 1970 yılında Miles Davis`ten aldığı bir çağrıyla onun grubuna katılır ve elektrik müzik alanında ilk tecrübesini elde eder. Miles Davis Bartz`ı "Live-Evil" albümünde solist olarak ön plana çıkarır. Yine grubun Ağustos 1970`teki tarihi Isle of Wight Festivali konserindeki performansı da Gary Bartz`ın müzik kariyerindeki en önemli işlerden biridir. Aynı yıl soul ve funk, Afrika halk müziği, hard bop ve öncü cazı hareketli bir bütüne tamamlayan bir tür fusion müziği icra eden Ntu Troop topluluğunu kuran Bartz, 1970-1973 yılları arasında çıkardığı Harlem Bush Music: Taifa, Harlem Bush Music: Uhuru ve Juju Street Songs albümleriyle soul jazz`da olduğu kadar hip-hop ve DJ çevrelerinde de etkili bir isim haline gelir. 1973-1975 yılları arasındaysa I`ve Known Rivers and Other Bodies, Music Is My Sanctuary, Home, ve Another Earth adlı birbirinden mükemmel çalışmalara imza atar. 80`lerin büyük bölümünde ortalarda görünmeyen Bartz 1988`de Reflections on Monk albümüyle geri döner. Daha sonra yaptığı MONSOON, WEST 42ND STREET, THERE GOES THE NEIGHBORHOOD, ve SHADOWS albümlerinin her biri müzik yazarı Gene Kalbacher`e göre "canlı ve kulak açıcı çalışmalar"dır. 1994 yılında Dave Holland, Mulgrew Miller ve Eddie Henderson`la birlikte ilk Atlantic albümü Red & Orange Poems`i yayınlayan Bartz için aynı albüm notlarında caz eleştirmeni Stanley Crouch "bu enstrümanı eline alanların en iyilerinden biri" övgüsünde bulunur. 2005 yılında McCoy Tyner`in "Illuminations" albümündeki performansıyla Grammy ödülü kazanan sanatçı, turnelerinden arta kalan zamanda Oberlin Müzik Konservatuarı`nda ders vermektedir.

Arto Peştemalcıgil

Cazkolik.com / 26 Eylül 2012, Çarşamba

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN