Soft Machine Legacy üzerine; Cenk Akyol kült plâk şirketi MoonJune Rocords`tan çıkan yeni albümü Burden Of Proff`u anlatıyor

Müzik tarihinde küçük, benim için büyük bir yer kaplayan Canterburry mirasını sabırla günümüze taşıyan Soft Machine Legacy, (albümlerini yayınlamak için en uygun plâk şirketi olan) Moonjune Records`tan çıkardığı albüm Burden Of Proof ile yeni nesile de kendini kanıtladı.

Soft Machine tarihine bakıldığında gitarist John Etheridge bir miras yedi değil tam tersine, bayrağı devralan bir vefakâr. Gruba katıldığı 1975 yılında gruba bir önceki albümde katılan Allan Holdsworth referansıyla girmişti. Issız ada albümlerimden biri olan Softs`ta payı çok büyük olan John Etheridge o albümün kadrosundaki isimler olan basçı Roy Babbington ve davulcu John Marshall`ın yanına nispeten genç (1964) bir isim olan, son dönemde bir çok başarılı grup ve albümde çalışan saksofoncu Theo Travis`i de (King Crimson, Steven Wilson, Gong, Jade Warrior) ekleyerek, iyi bir takım çalışmasına ön ayak olmuş. 13 parçalık albümde Etheridge`e ait 3 beste`nin yanında Travis`in de 3 bestesi var. Dörtlü, orijinal grubun kurucu kadrosunda yeralan Hugh Hopper`ın bestesi Kings Queens (1971 albümü Fourth`da yeralmıştı) ile 2009`da buralardan göç eden ustayı hakkını vererek anmış. diğer parçalar farklı kombinasyonlardaki ortak çalışmalar.

Albümün kayıtları caz-rock janrının bir diğer önemli ismi olan Beppe Crovella`nin (Arti E Mestieri) stüdyosu Electromantic`te, Torino yakınlarındaki San Sebastiano da Po`da kaydedilmiş. Theo Travis albümün açılışında ve sonunda çaldığı Fender Rhodes`un harika tonunu Beppe Crovella`ya borçlu.

Albüm taze kan Theo Travis ile John Etheridge`in ortak çalışması gibi gözükse de albümlere ve konserlere aktif destek veren emekli caz-rocker ritm ikilisi Marshall ve Babbington`ın da performansları takdire şayan.

Albümde ayrıksı olan parçalardan olan, Etheridge tarafından yazılan, Pie Chart`ın havası bana nedense Harlem Nocturne`u anımsattı. Temposunun, Etheridge`in tonunun (Danny Gatton versiyonunu anımsattı) ve ardından gelen Theo Travis`in akıcı ve Hardbop damarlı tenor saksofon solosu bunun en büyük sebebi sanırım.

Bu mirası dinleyebilmemizdeki en önemli destek de tek kişilik caz-rock ordusu Leonardo Pavkovic. Bu albüm ve son yıllardaki bir çok harika albümün hamisi olan Moonjune Records`un herşeyi olan dostum Leonardo`yu biraz daha iyi tanımak için daha önce karaladıklarımı okumanızı talep ediyorum :)

Cenk Akyol

Cazkolik.com / 21 Nisan 2013, Pazar

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN