Duke Pearson

Columbus Calvin "Duke" Pearson, Jr. Amerikalı piyanist, besteci ve aranjördür. Mükemmel, lirik ve aynı zamanda ihtiyatlı bir piyanist olan Pearson, Blue Note şirketinin 1960`larda hard bop istikametine yönelmesinde prodüktör olarak önemli rol oynamıştır. "Duke" lakabını Duke Ellington hayranı olan amcasından alan Pearson 6 yaşından önce annesinden piyano dersleri almaya başlamış ve bu eğitimi 12 yaşına dek sürdürmüştür. Daha sonra bakırlılara yönelen Pearson mellophone, baritone horn ve nihayetinde trompet çalmış, özellikle trompeti çok sevmesi nedeniyle lise ve üniversite yılları boyunca piyanoyu ihmal etmiştir. 1953-1954 yıllarında orduda görev yaparken trompet çalmayı sürdürmüş, bu arada piyanist Wynton Kelly`yle tanışmıştır. 1959`daki bir röportajında şöyle der Pearson: "Kelly`nin mükemmel piyanistliği beni o derece etkiledi ki, tekrar piyanoya dönmeye karar verdim." Bu dönüşün bir diğer sebebi de o dönem yaşadığı dental problemlerdir kuşkusuz. Georgia ve Florida`da aralarında Tab Smith ve Little Willie John`un da yer aldığı çeşitli müzisyenlerle çalmayı sürdüren Duke Pearson, Ocak 1959`da New York`a taşınmıştır. New York`ta Art Farmer/Benny Golson Sextet`iyle (the Jazztet olarak bilinir) çalışırken trompetçi Donald Byrd`ün dikkatini çeken Pearson, sanatçıdan aldığı teklif üzerine yeni kurulan the Donald Byrd-Pepper Adams Quintet`e katılmış, 1961 yılında da Nancy Wilson`a turnesinde eşlik etmiştir. Aynı yıl bir Byrd-Adams şovundan önce hastalanan Pearson yerini Herbie Hancock adındaki bir yeni yetmeye terk etmek zorunda kalacak ve Hancock daha sonra bu pozisyonu temelli devralacaktır.

Donald Byrd`ün 1963 yılı albümü "A New Perspective"de 4 parçanın aranjmanını yapan Pearson, "Cristo Redentor" ile büyük bir hite imza atmıştır. Sanatçı daha sonra parçanın ilham kaynağının Nancy Wilson`la çıktığı Brezilya turnesi olduğunu söylemiştir. Yine aynı yıl Ike Quebec`in ölümünün ardından Blue Note`un A&R bölümünün başına getirilen Duke Pearson, 1970 yılına dek geçen sürede bir yandan grup lideri olarak kendi albümlerini kaydederken bir yandan da sayısız Blue Note albümünün prodüktörlüğünü yapmıştır. İlginç olan, Pearson`un aynı dönemde Byrd`le birlikte yönettiği bir big band`le Atlantic Records adına da kayıtlar yapmış olmasıdır. Byrd-Pearson orkestrası Chick Corea, Lew Tabackin, Pepper Adams, Randy Brecker ve Garnett Brown gibi müzisyenlere sahip kalburüstü bir topluluktur ve Adams, Brecker ve Brown aynı zamanda Thad Jones-Mel Lewis orkestrasının da üyeleridir. Her iki orkestra da Village Vanguard kulübünde, fakat ayrı gecelerde sahne almışlardır. Pearson`un bilinen besteleri arasında kendisi ve Lee Morgan için yazdığı "Sweet Honey Bee" ve Cannonball Adderley`nin 1960 albümü "Them Dirty Blues"da da yer alan "Jeannine" bulunmaktadır. 1971 yılında Blue Note`taki pozisyonundan ayrılan Pearson Clark College`de eğitmenlik yapmayı tercih etmiş, Carmen McRae ve Joe Williams`la turnelere katılmış ve nihayetinde big band`ini yeniden bir araya getirmiştir. 1970`lerde MS tanısı konan Duke Pearson 4 Ağustos 1980 tarihinde Atlanta Veterans Hospital`da son nefesini vermiştir.

Duke Pearson diskografisi: Lider olarak: 1959: Profile (Blue Note), 1959: Tender Feelin`s (Blue Note), 1961: Angel Eyes (Polydor, also released as Bags Groove on Black Lion with 3 alternate takes), 1961: Dedication! (Prestige), 1962: Hush! (Jazztime), 1964: Wahoo! (Blue Note), 1965: Honeybuns (Atlantic), 1966: Prairie Dog (Atlantic), 1966: Sweet Honey Bee (Blue Note), 1967: The Right Touch (Blue Note), 1967: Introducing Duke Pearson`s Big Band (Blue Note), 1968: The Phantom (Blue Note), 1968: Now Hear This (Blue Note), 1969: How Insensitive (Blue Note), 1969: Merry Ole Soul (Blue Note), 1968-70: I Don`t Care Who Knows It (Blue Note) - released 1996, 1970: It Could Only Happen with You (Blue Note) - released 1974. Sideman olarak: Donald Byrd ile, Fuego (1959), Byrd in Flight (1960), At the Half Note Cafe (1960), The Cat Walk (1960), Fancy Free (1970), Kofi (1969–70), Electric Byrd (1970), Johnny Coles ile, Little Johnny C (1963), Grant Green ile, Idle Moments (1963), Bobby Hutcherson ile, The Kicker (1963), Thad Jones / Pepper Adams ile, Mean What You Say (1966), Carmen McRae ile, Carmen (1972). Aranjör olarak: Donald Byrd - A New Perspective (1963), I`m Tryin` to Get Home (1964), Grant Green - Am I Blue (1963), Antonio Diaz Mena - Eso Es Latin Jazz...Man! (1963), Hank Mobley - A Slice of the Top (1966), Stanley Turrentine - Rough `n` Tumble (1966), The Spoiler (1966), A Bluish Bag (1967), The Return of the Prodigal Son (1967), The Look of Love (1968), Blue Mitchell - Boss Horn (1966), Heads Up! (1967), Lee Morgan - Standards (1967), Lou Donaldson - Lush Life (1967).

Arto Peştemalcıgil

Cazkolik.com / 19 Ağustos 2012

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN