Bunk Johnson

Willie Gary "Bunk" Johnson 20. yüzyılın ilk yıllarının önde gelen New Orleans caz trompetçilerinden biridir. Mükemmel bir stilist olduğunu iddia eden takipçileriyle değersiz bir müzisyen olduğu düşüncesindeki aleyhtarları arasındaki derin fikir ayrılığından dolayı daima tartışılan bir figür olmuştur, gerçeğinse bu iki uç fikir arasında bir yerde yattığı söylenebilir. Sanatçının doğum tarihini 1879 olarak bildirmesine karşın en az bir on yıl kadar daha genç olduğu konusunda spekülasyonlar da mevcuttur.

Adam Olivier`den ders alan ve profesyonel olarak Olivier`in orkestrasında çalışmaya başlayan Johnson muhtemelen efsanevi Buddy Bolden`la da birkaç kere birlikte çalmıştır, ancak kendi iddialarının aksine Bolden`in grubunun sürekli üyesi olduğu doğru değildir. Güzel bir tona sahip bir müzisyen olan Johnson, yine sıklıkla iddia ettiği gibi Louis Armstrong`u etkilemiş olmasa da 1910 civarında Frankie Dusen`s Eagle Band`e katıldığı sırada New Orleans`ın önde gelen müzisyenlerinden biridir. The Superior Orchestra`da ve Clarence Williams`la birlikte de çalan Bunk Johnson 1915 yılında New Orleans`ı terkederek minstrel show`larda, tiyatro orkestralarında ve sirk gruplarında çalışır, nihayetinde de the Black Eagle Band`de iş bulur. 1930`da Black Eagles`la çalıştığı sırada grubun diğer trompetçisi olan Evan Thomas sahnede bıçaklanarak öldürülür. Çıkan kavgada Bunk`ın enstrümanı da ciddi şekilde zarar görür. Bu olaydan sonra ödünç bir trompetle seyrek olarak sahne alan sanatçının hevesi de iyice kaçmıştır. Dişlerinin yarattığı sorun da buna eklenince 1931 yılında emekliye ayrılmaya karar verir ve kamyon şoförlüğü, rençperlik ve müzik öğretmenliği gibi çeşitli işlerde çalışır. 1938 ve 1939 yıllarında caz tarihi üzerine yazılmış ilk kitap olan "Jazzmen"in yazarları Bill Russell ve Fredric Ramsey aralarında Louis Armstrong, Sidney Bechet ve Clarence Williams`ın da yer aldıkları dönemin önde gelen müzisyenleriyle röportajlar yaparlarken Johnson`un ismi sıklıkla ve New Orleans`ın ilk etkili müzisyenlerinden biri olarak gündeme gelir. Bunun sonucunda yazarlar Bunk`ın peşine düşerek adresini bulurlar ve onunla mektuplaşmaya başlarlar. Yeni dişleri ve bir trompeti olması halinde tekrar çalabileceğini iddia eden sanatçının kitapla ilgili olarak kendisiyle yapılan röportajda söylediklerinin çoğuysa, doğum tarihi de dahil olmak üzere, yalandan ibarettir ve diğer bazı tarihçilerin yıllar süren araştırmalarından elde ettikleri sonuç Bunk`ın "full of bunk" (bunk = zırvalık) olduğudur. Bununla birlikte Sidney Bechet`nin diş hekimi olan ağabeyi Leonard`ın yardımıyla yeni bir protez yapılarak bir de trompet temin edilir ve 1942 yılında kariyerinin ilk kayıtlarını yapmasına olanak tanınır. Bir sonraki yıl San Francisco`da the Yerba Buena Jazz Band`le çalan Bunk Johnson ne yazık ki aynı zamanda alkoliktir ve çalışı dengesizdir; 1945`te Sidney Bechet tarafından işe alınmasına rağmen bu sorunu yüzünden gruptan atılır. 1946 yılında liderliğini yaptığı grup George Lewis`in birkaç yıl sonra meşhur edeceği topluluğun çekirdek kadrosundan oluşmaktadır, ancak Johnson primitif New Orleans müzisyenlerinin çalışından hoşlanmaz. Ertesi yıl başında olduğu yetenekli swing müzisyenlerinden oluşan grup kendisine daha uygundur ve son albümü olan The Last Testament of a Great Jazzman şimdiye dek yaptıklarının en iyilerinden biridir. 1948 yılında emekliye ayrılarak Louisiana`ya dönen Bunk Johnson, aynı yıl bir kalp krizi geçirir ve ertesi yıl New Iberia`da hayata veda eder.

Sanatçının CD formatında piyasaya çıkan kayıtlarından bazıları şunlardır: Last Testament of a Great Jazzman (1948) Hallmark Recordings, Bunk Johnson Talking (1952) American Recordings, Saints Go Marching In (2002), Past Perfect Bunk`s Blues United States of Distribution / Upbeat Minneapolis Concert 1947 With Doc Evans` Band American Music.

Arto Peştemalcıgil

Cazkolik.com / 27 Aralık 2012, Perşembe

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN