"Evde Çalamadıklarım" da bu hafta, Meri İzrail ile Eğitim Gönüllüleri Vakfı’nın çalışmaları üzerine bir sohbet gerçekleştirdik...

Sevgili müzik dostlarım,

Yaz geçiyor, havalar sıcak ama yağmur kapıda, her şey değişiyor, zaman akıp gidiyor.

Geçen gün Cihangir’den Topkapı Sarayı’nı izlerken 100 yıl öncesini düşündüm, kim bilir 1909 yılında benim durduğum yerde ne vardı, oradan saraya bakan bir insan neler düşünüyordu. 100 yıl önce bir imparatorluğun parçasıydık, Çanakkale Savaşı henüz yaşanmamış, İstiklal Harbi daha savaşılmamıştı. O günlerin Cihangir insanı acaba neler düşünüyordu? Bir adım gidelim 2109 yılında acaba Cihangir nasıl bir yer olacak, daha da ileri gidelim acaba Cihangir diye bir semt olacak mı?

2009 yılının Cihangir’inden kendi ülkeme bakarken ise içim rahat değil, geçtiğimiz günlerde açıklanan ÖSS sonuçları akademik açıdan gerçekten feci. Meslek seçimi için kendisine koçluk yaptığım genç çocuklar şaşkınlık içerisinde, kimse neler olup bittiğini anlamıyor, hangi mesleği seçmeli ve hangi üniversiteye gitmeli sorusuna net bir cevap bulamıyor. Şu sırada ülkem Ergenekon, Deniz Feneri, milletvekili dokunulmazlıkların kaldırılması, askere sivil mahkeme kapılarının açılması, türban meselesi, Ayşe Arman’ın “sosyete kızının haşema maceraları”, yeni sivil anayasa gibi konuları tartışıyor. Aynı zamanda ölü doğduğu iddia edilen bir Nabucco projesi Verdi’nin ölümsüz müziği çalınmadan imzalanıyor, bu arada tedbirsizlik ve ihmalden gencecik fidan gibi askerlerimiz üçer beşer ölüyor; şehit oluyorlar ama acaba yaşasalardı kendileri ve ülkeleri için daha güzel bir gelecek olmaz mıydı?

ÖSS tüm ülkemin insanlarının ortak derdi, sağcısı solcusu, dindarı ateisti herkes çocukları için daha güzel bir eğitim sistemi istiyor. Ama bir ay sonra ÖSS hakkında söylenecek her şey unutulacak ve Türkiye’nin çocuklarını canlıcanlı öğütmesi kaldığı yerden sürecek. Gençlerimizin önünü açabilmekyukarıda saydığım bir dolu şeyden acaba daha mı az önemli, bu sorununcevabını ararken lütfen 2109 yılınını Türkiye’sini düşünün.

"Evde Çalamadıklarım" 7 yıldan beri süren yolculuğunun sonuna geliyor, bu hafta 366. ve gelecek hafta da 367. programı yayınladıktan sonra bitecek.  Önümüzdeki haftalarda programı bir müddetten beri yazı yazdığım www.cazkolik.com sitesinde sürdürmeyi planlıyorum. Burada kayıtlar sürekli olarak duracak, istenildiği zaman dinleyiciler tarafından açılarak dinlenebilecek. Zaman açısından da 19 dakika +19 dakika sıkışıklığından etkilenmeyeceğiz. Ancak en azından şimdilik, artık otomobil radyolarında bu programı dinleyemeyeceksiniz.

Bu haftaki konuğum çok sevdiğim ve çalışmalarını takdir ettiğim sevgili ağabeyim İbrahim Betil’in kurmuş olduğu Toplum Gönüllüleri Vakfı (TOG)Meri İzrail ile vakfın çalışmaları üzerine güzel bir sohbet açacağız. Müzik her zaman olduğu gibi güzelliğiyle bu sohbeti süsleyecek:

1- Le enfants de Django / CD: Live at Meridien/ What is this thing called love

2- Rebecca Piedgon / CD: Chesky Recors, the ultimate demonstration disc / Spanish Harlem

3- Louis Armstrong / CD: Masters of jazz-sampler / When it is sleepy time down south

4- Ute Lemper / CD: Blood and Fathers / It’s only a paper moon

5- Steve Kuhn Trio / CD: Pavane for a dead princess / Swan Lake

6- Carol Saboya / CD: Nova Bossa / Amazonas

Bu program 18 Temmuz Cumartesi günü yeni yayın saati olan 14:10 dan itibaren dinleyebilirsiniz.

Bu hafta ne öğrendiğim değil, kendime ne sorduğuma gelince, www.tog.org.tr de şöyle diyor:

"Eleştirmek için değil değiştirmek için gönüllüyüz."

Kendime soruyorum, değişmesinin gerekli olduğunu düşündüğüm şeylerin değişmesi için acaba ben ne yapıyorum?

Lütfen siz de kendinize sorun.

Sevgiyle kalın, Hepinize güzellikler ve müzik dolu bir hafta sonu diliyorum.

Tunçel Gülsoy


Her türlü eleştirileriniz ve önerileriniz için lütfen bizi arayın;                                                           

selami.bilgic@ntv.com.tr
tuncelgulsoy@gmail.com

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN