George Wallington

George Wallington Amerikalı bop piyanisti ve bestecidir. Giacinto Figlia adıyla Palermo, Sicilya`da doğdu. Müzik hayatına atıldığında ilk işlerinden biri bir süpermarket açılışında çalmak ve ücret olarak aldığı da bir sosisli sandviçti. Ancak ilerki dönemde talihi daha yaver gitti ve 1940`lardan 1950`lerin sonuna kadar New York`un en aranan piyanistlerinden biri oldu.

Sicilyalı olan ailesi tarafından küçük yaşta opera ve klasik müzikle tanıştırılan ve klasik piyano dersleri alan Wallington, cazla ilk olarak New York radyosunda Count Basie, Teddy Wilson ve Jess Stacy gibi büyük piyanistleri dinleyerek tanıştı. `Ancak, Lester Young`ı Count Basie`yle birlikte dinledikten sonra caza ilgi duydum ve bu tarzı öğrenmek istedim. Kulüplerde ve arkadaş toplantılarında piyano çaldım. Daha sonraysa Greenwich Village civarında çalmaya başladım ve George`s adlı bir mekanda iş bularak Billie Holiday`e eşlik ettim.` Charlie Parker Kansas City`den ilk geldiği zaman New York`ta olan George Wallington, Al Haig ve Dodo Marmarosa`yla birlikte aslında siyahlara ait bir müzik olan bebop`a derhal uyum sağlayabilen birkaç yetenekli beyaz müzisyenden biri oldu ve 1944 yılında Dizzy Gillespie`nin 52. Cadde`de çalan ilk bebop grubunda yer aldı. `Dizzy beni evine götürür ve şarkılarını gösterirdi. Daha sonra Oscar Pettiford`la birlikte Onyx kulübünde çalmak için bir grup kurdular. Charlie Parker da grupta yer alacaktı, ancak çalışma izni iptal edilmişti. Don Byas ve daha sonra Lester Young bizimle çaldılar, Billie Holiday ve Sarah Vaughan da zaman zaman bize eşlik ettiler. Onyx`te yaptığımızın tarihi bir şey olduğunu düşündüğümüzü zannetmiyorum, ancak yeni birşey yaptığımızı ve başka kimsenin bunu çalamadığını biliyorduk.` 1953 yılına kadar geçen dönemde Joe Marsala, Charlie Parker, Serge Chaloff, Allan Eager, Kai Winding, Terry Gibbs, Brew Moore, Al Cohn, Gerry Mulligan, Zoot Sims, Red Rodney ve Lionel Hampton`la birlikte çalan Wallington, Savoy ve Blue Note adına lider olarak kayıtlar da yaptı. Bu arada "Lemon Drop" ve "Godchild" gibi iki unutulmaz standart besteledi, ki bunlardan ilki Woody Herman ve Gene Krupa tarafından kaydedilip 1 milyonluk bir satış rakamına ulaşırken ikincisi 1949 yılında Miles Davis`in klasik `Birth of the Cool` grubu tarafından kaydedildi. 1953 yılında Lionel Hampton orkestrasıyla kısa bir Avrupa turnesine çıkan George Wallington (ki bu onun yegane big band tecrübesi olmuştur), 1954-1960 yılları arasında Donald Byrd, Jackie McLean ve Phil Woods gibi yeni yetenekler içeren gruplar yönetti ve bu müzisyenlerle Prestige ve Atlantic adına kayıtlar yaptı. 1960 yılında sürekli turnelerden ve iş stresinden bunaldığını gerekçe göstererek emekliye ayrıldı, ancak 1984 yılında yeniden müziğe dönerek üç albüm daha kaydetti. Her zamanki gibi mükemmel çalıyordu ve 1985 yılındaki Kool Caz Festivali`nde sahne alması için davet de aldı, ancak bu onun müziğe döndükten sonraki son performansı oldu. Son bir not da sanatçının adı üzerine: Kardeşi Peter Wallington adının sanatçıya Stan Getz`ten miras kaldığını ve Getz`in şık giyiminden dolayı onu Lord Wallington olarak çağırdığını söyler.

George Wallington diskografisi: Lider olarak: The George Wallington Trio (Savoy, 1949–51), with Kai Winding, Gerry Mulligan, Max Roach The George Wallingon Trios (OJC, 192-53), with Charles Mingus, Oscar Pettiford, Max Roach, Curly Russell Trios (RCA Vogue, 1954), with Pierre MichelotLive at the Café Bohemia (OJC, 1955), with Donald Byrd, Jackie McLean Jazz for the Carriage Trade (OJC, 1956), with Phil WoodsThe New York Scene (OJC, 1957), Jazz at Hotchkiss (Savoy, 1957), with Donald Byrd, Phil WoodsThe Prestidigitator (East-West Records, 1958), with J. R. Monterose The Pleasure of a Jazz Inspiration (VSOP, 1985), piano soloThe Workshop of the George Wallington Trio (Clef MG N-24), with Arthur Taylor and Curly Russell. Sideman olarak: Serge Chaloff: We the People Bop (Cool Blue, 1946–49), Al Cohn: Cohn`s Tones (Savoy, 1950, 1954), Stan Getz: Early Getz (OJC, 1949–53), Gerry Mulligan: Mulligan Plays Mulligan (OJC, 1951), Annie Ross: Annie Ross Sings (OJC, 1952), Lionel Hampton: Oh! Rock (Natasha, 1953), Bobby Jaspar: Bobby Jaspar with George Walligton, Idrees Sulieman (OJC, 1957).

Arto Peştemalcıgil

Cazkolik.com / 27 Ekim 2012, Cumartesi

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN