John Scofield

John Scofield, Ohio doğumlu Amerikalı jazz-rock gitaristi ve bestecidir. Günümüzde "big three" olarak anılan (Pat Metheny ve Bill Frisell ile birlikte) üç gitaristten biri olan ve kısaca "Sco" olarak da adlandırılan Scofield`in doksanlarda başlayan etkisi 21. yüzyılda da kendini göstermeye devam etmektedir. Usta bir caz emprovizasyoncusu olan sanatçının yaptığı müzik genellikle post-bop, fusion ve soul-jazz arası bir yerdedir. Scofield`in birlikte çalıştığı sanatçılar arasında Miles Davis, Dave Liebman, Joe Henderson, Charles Mingus, Joey Defrancesco, Herbie Hancock, Pat Metheny, Bill Frisell, Pat Martino, Mavis Staples, Phil Lesh, Billy Cobham, Medeski Martin Wood, George Duke, Jaco Pastorius ve John Mayer gibi isimler yer almaktadır.

Connecticut`ta liseye devam ederken gitar çalmaya başlayan Scofield, 1970-1973 yılları arasında Berklee`de eğitim alırken bir yandan da Boston civarında çalmayı sürdürür. Gerry Mulligan ve Chet Baker`la Carnegie Hall`da çalıp kayıt yaptıktan sonra iki yıl boyunca Billy Cobham-George Duke grubunun üyesi olur. 1977`de Charles Mingus`la kayda girer, daha sonra ise Gary Burton Quartet ve Dave Liebman Quintet`te çalar. Kendi adına yaptığı ilk kayıtlar funk yönelimlidir, ki 1977`de yaptığı "John Scofield" albümü bunların birincisidir. 1979`da kurduğu mentörü Steve Swallow ve Adam Nussbaum`dan, ki daha sonra yerini Bill Stewart almıştır, oluşan trio kariyerinde bir kilometre taşıdır. 1982 yılında Miles Davis`in grubuna katılan Scofield, üçbuçuk yıl süren bu birliktelik boyunca Miles`la dünyayı dolaşır ve sanatçının Star People, You`re Under Arrest ve Decoy albümlerinde yer alır. Miles`dan ayrıldıktan sonra davulda Dennis Chambers, basta Gary Grainger ve keyboard`larda değişik zamanlarda Mitchel Forman, Robert Aries ya da Jim Beard`ün yer aldıkları Blue Matter Band`i kurarak "Blue Matter", "Loud Jazz" ve "Pick Hits Live" albümlerini kaydeder. 1980`lerin ortalarında Marc Johnson`un kurduğu Bass Desires grubunda davulcu Peter Erskine ve yine kendine has bir stili olan diğer bir gitarist Bill Frisell`le birlikte yer alarak Bass Desires ve Second Sight (1986 ve `87) albümlerini kaydeder. 1990`ların başında tenor saksofoncu Joe Lovano`nun da yer aldığı kendi quartet`ini kurarak Blue Note Records adına önemli kayıtlar yapan Scofield`in "Time on My Hands" (1990) albümünde Lovano`yla birlikte Charlie Haden ve Jack DeJohnette yer alırlarken, grubun "Meant to Be" (1991) ve "What We Do" (1993) adlı çalışmalarında davulu Bill Stewart devralır. Stewart sanatçının 1994 yılında Pat Metheny ile birlikte yaptığı "I Can See Your House from Here" adlı çalışmada da yer almıştır. Blue Note döneminin sonuna doğru daha funk ve soul jazz yönelimli bir sound`a dönen Scofield, müteakip çalışmalarının çoğunda da bu yönü izlemeyi sürdürecektir. 1994 ve 1995 yıllarında organist/piyanist Larry Goldings, basist Dennis Irwin ve değişimli davulcular Bill Stewart ve Idris Muhammad`dan oluşan çekirdek bir grup kuran sanatçı yoğun bir turne programı izler ve "Hand Jive" ve "Groove Elation" albümlerini kaydeder. Bu albümlerde gruba tenor saksofoncu Eddie Harris, perküsyoncu Don Alias ve trompetçi Randy Brecker gibi isimler de katılmışlardır. 1996 yılında kaydettiği "Quiet" adındaki akustik albümle birlikte Verve plak şirketiyle uzun soluklu bir birlikteliğe imza atan Scofield 1997 yılında avant-garde caz triosu Medeski, Martin Wood ile birlikte "A Go Go" adlı funky çalışmayı, 2000 yılındaysa Sex Mob, Soul Coughing ve Deep Banana Blackout üyeleriyle birlikte "Bump" albümünü kaydeder. 2001 yılında çıkardığı "Works for Me" ile daha geleneksel bir caz sound`una dönüş yapar, ancak daha sonraki "Uberjam" (2002) ve "Up All Night" (2003) albümlerinde tarzı yine fusion`dur. 2004 yılında çıkan "EnRoute: John Scofield Trio LIVE" albümü Aralık 2003`te New York`un ünlü The Blue Note kulübünde canlı kaydedilmiştir ve bu albümde basta Steve Swallow ve davulda Bill Stewart yer almaktadır. 2005 yılındaki "That`s What I Say - JS plays the music of Ray Charles" çalışmasıyla efsanevi soul sanatçısı Ray Charles`a saygılarını sunarken Dr. John, Warren Haynes ve Mavis Staples ibi ünlü konuk müzisyenlerin katkılarından da faydalanır. 2006 yılında Medeski Martin Wood`la "Out Louder" adlı albüm çalışmasında yeniden bir araya gelir ve bu çalışmayı 2006 ve 2007 yıllarını kapsayan dünya çapındaki yoğun turne programı takip eder. 18 Eylül 2007`de piyasaya çıkan "This Meets That" albümü EmArcy Records etiketini taşımaktadır ve bu çalışmada Scofield Steve Swallow ve Bill Stewart`tan oluşan trio`sunun sound`unu nefeslileri katmak suretiyle zenginleştirmiştir. Daima yeni ilham kaynakları arayışında olan sanatçı 2009 yılı çalışması "Piety Street"te de Jon Cleary (keyboard), George Porter (bas) ve Ricky Fataar (davul)`dan oluşan bir grupla ilahi ve gospel parçalarından oluşan bir repertuvar icra eder. 2010 yılında The Metropole Orchestra`nın "54" adlı Emarcy etiketli albümünde solist olarak yer alır. 2011 yılındaki "A Moment`s Peace" çalışmasıyla da Scofieldesque "straight ahead" caza geri döner. Albümde kendisine piyanist/organist Larry Goldings, basist Scott Colley ve davulcu Brian Blade eşlik etmektedirler. 1998 yılında Montreal Uluslararası Caz Festivali tarafından Miles Davis Ödülü`ne layık görülen Scofield, hal-i hazırda New York Üniversitesi`nin Steinhardt School of Education bölümünün caz departmanında yardımcı öğretim görevlisi olarak görev almaktadır. John Scofield`in kendi adına yapmış olduğu belli başlı kayıtları yukarda sıraladık.

Son olarak sanatçının sideman olarak katkı sunduğu albümlerden örnekler verelim: Live at Montmartre (Timeless, 1985) - The George Adams-Don Pullen Quartet ile Movies (Enja, 1987) - Franco Ambrosetti ile, You Can`t Go Home Again (AM, 1977) ve The Best Thing for You (AM, 1977) - Chet Baker ile, Hot (Soul Note, 1985) - Paul Bley ile Times Like, These (GRP, 1988); Six Pack (GRP, 1992); Departure (Concord, 1997) - Gary Burton ile, A Funky Thide of Sings (Atlantic, 1975) ve Life Times (Atlantic, 1976) - Billy Cobham ile, Tributaries (RCA/Novus, 1978) - Lary Coryell ile, Star People (Columbia, 1983); Decoy (Columbia, 1984); You`re Under Arrest (Columbia, 1985) - Miles Davis ile, Music for the Fifth World (Capitol, 1992) - Jack DeJohnette ile, Sweet Soul (Arista Novus, 1991) - Peter Erskine ile, Ivory Forest (Enja, 1979) - Hal Galper ile, Rhythmstick (CTI, 1990) - Benny Golson ile, Señor Blues (CTI, 1977) - Urbie Green ile, The New Standard (Verve, 1995) - Herbie Hancock ile, Stories (Contemporary, 1988) - Tom Harrell ile, Love Letters (Columbia, 2003) - Roy Haynes ile, So Near, So Far (Musings for Miles) (Verve, 1993); Porgy Bess (Verve, 1997); Quiet Now: Lovesome Thing (Verve, 1999) JS (iki parçada) - Joe Henderson ile, Bass Desires (ECM, 1986); Second Sight (ECM, 1987); Shades of Jade (ECM, 2005) - Marc Johnson ile, Rhapsody II (Evidence, 1993) - Lee Konitz ile, Don`t Do It Again (Timeless, 1979); If They Only Knew (Timeless, 1980); What It Is (Columbia, 1980) - Dave Liebman ile, Descendants (Ken, 1980); Home Base (ODE, 1987) - Ron McClure ile, The Plot Thickens (Muse, 1979) - Jim McNeely ile, Big Apple Bash (New World, 1971) - Jay McShann ile, Three or Four Shades of Blues (Atlantic, 1977) - Charles Mingus ile, Carnegie Hall Concert (CTI, 1974) - Gerry Mulligan ve Chet Baker ile, Dancing on the Tables (Steeple Chase, 1979) - Niels-Henning Ørsted Pedersen ile, Now (Concord Jazz, 1998) - John Patitucci ile, Comin` and Goin` (Antilles, 1974) - Jim Pepper ile, Firefly (CTI, 1977) - Jeremy Steig ile, Swallow (XtraWATT, 1991) - Steve Swallow ile, Things Ain`t What They Used to Be (Blue Note, 1989) - McCoy Tyner ile, Guardian Angels (Trio, 1978) - Miroslav Vitous ile, Sweeping Through the City (Enja, 1984); Twilight Time (Blue Note, 1985); Border Town (Blue Note, 1987) - Bennie Wallace ile, New Conception of Jazz Live (Jazzland, 2003) - Bugge Wesseltoft ile, Present Tense (Hip Bop, 1995) - Lenny White ile.

Arto Peştemalcıgil

Cazkolik.com / 26 Aralık 2012, Çarşamba

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN