Steve Lacy

Soprano saksofonun en önemli icracılarından biri olan Amerikalı saksofoncu ve bestecidir. Kariyer gelişimi heyecan verici bir seyir izler. Sidney Bechet`den aldığı ilhamla klarnet ve soprano saksofonu birlikte kullanarak 1952-1955 yılları arasında New York`ta Rex Stewart, Cecil Scott, Red Allen gibi kendisinde daha yaşlı müzisyenlerle Dixieland tarzında çalmaya başlar. Modernize edilmiş Dixieland formatındaki ilk kaydını 1954 yılında trompetçi Dick Sutton`la yapar. Sonrasında farklı stillerden geçerek 1955-1957 yılları arasında Cecil Taylor`la free jazz tarzında çalar, hatta sanatçıyla birlikte 1957 Newport Caz Festivali`ne katılır. 1957`de Gil Evans`la kayda giren Lacy 1960`ta 4 aylık bir süre için Thelonious Monk Quintet`in üyesi olduktan sonra tromboncu Roswell Rudd`la bir dörtlü oluşturur (1961-1964) ve bu dörtlüyle Monk`un müziğini icra eder. Soprano saksofonda uzmanlaşmış ilk "modern" müzisyen olarak kabul edilen Steve Lacy 1965`te avant-garde caza yönelmeye başlar. İtalyan trompetçi Enrico Rava ve Güney Afrikalı müzisyenler Johnny Dyani ve Louis Moholo ile bir dörtlü oluşturur ve sekiz ayını Güney Amerika`da geçirir. Dörtlünün "The Forest and the Zoo" kaydı (ESP, 1967) Buenos Aires`te gerçekleştirilir. Üç yılını İtalya`da geçirdikten sonra 1970 yılında Paris`e yerleşen sanatçı hayatının son iki yılına kadar burada kalır. Yetmişlerlerden altmışlara kadar uzanan dönemde ana aktivitesi eşi şarkıcı / kemancı Irene Aebi, saksofoncu (soprano & alto) Steve Potts, piyanist Bobby Few, basçı Kent Carter (1970-1981, sonrasında Jean-Jacques Avenel) ve davulcu Oliver Johnson`dan (sonraki dönemde John Betsch) oluşan altılısıyla verdiği konserler ve yaptığı kayıtlardır. Ayrıca Gil Evans, Mal Waldron ve Misha Mengelberg`le özel projelerde çalışır, piyanist Eric Watson`la duo olarak çalar ve yetmişlerden başlayarak solo saksofonda da uzmanlaşır. Bu dalın Anthony Braxton ve Evan Parker`la birlikte en yetkin isimlerinde biri kabul edilir. Lacy sanatın diğer dallarıyla da ilgili olup müziğine şiiri ve görsel sanatları da katar, ayrıca ressamlarla ve dansçılarla multimedia projelerinde yer alır ve favori yazarları olan Robert Creeley, Samuel Beckett, Tom Raworth, Taslima Nasrin, Herman Melville, Brion Gysin ve diğer Beat kuşağı yazarları için müzikal ortamlar kurar. 2002 yılında tekrar Amerika`ya dönen Steve Lacy Boston`daki New England Conservatory of Music`te ders vermeye başlar. Son konserlerinden birini Amerika`nın Irak`ı işgalinden kısa bir süre önce Mart 2003`te 25.000 seyirci önünde Boston`da verir ve Haziran 2004`te birkaç yıldır mücadele verdiği kansere yenik düşerek aramızdan ayrılır.

Steve Lacy`yi son olarak kendisini en çok etkileyen meslektaşlarıyla ilgili söyledikleriyle analım: "Sidney Bechet`yi bir Duke Ellington parçası çalarken duydum ve bu sayede soprano saksofona aşık oldum.", "Monk`un müziği beni mahvetti, o kadar iyi ve "tam"dı ki...", "1929 yılının Louis Armstrong`unu dinleyin: Bundan daha iyi, daha serbest bir şey duyamazsınız."

Arto Peştemalcıgil

Cazkolik.com / 23 Temmuz 2012, Pazartesi

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN