Mickey Roker

"...müzik müziktir, hangi tarz olursa olsun swingli olmak zorundadır, gospel ve country ve western için bile geçerlidir bu. Eğer profesyonelsen her tarz müziği çalabilmelisin. Cazı bunun için severim, blues`dan Latin`e ve Brezilya`ya her çeşit ritmi kullanır."

1932`de Miami`de doğan ve Philadelphia`da büyüyen Mickey Roker davul çalmaya RB gruplarında başlar, ancak Philadelphia`nın canlı caz sahnesiyle tanışmasıyla birlikte bu tarza gönül verir. Philly Joe Jones en büyük idolüdür. Hızla öğrenen ve durmaksızın çalan Roker 1950`lerin başlarında duygusal ve aynı zamanda atak bir big band davulcusu olarak ünlenir. Özellikle Dizzy Gillespie`nin favori davulcusudur, ki Dizzy Roker`la ilgili olarak, "bir kere groove`u oturttu mu, istersen Paris`e gidip dön o hala oradadır. Asla endişelenmen gerekmez" şeklinde konuşmuştur. Kısa sürede hem big band, hem de küçük grup ortamında üstün eşlikçilik yeteneğiyle parlayıp talep gören sanatçı henüz Philadelphia`dayken Jimmy Oliver, Jimmy Heath, Jimmy Divine, King James, Lee Morgan, Kenny Barron ve McCoy Tyner`la çalar; 1959`da New York`a yerleştikten sonra ilk çalışmaları Gigi Gryce, Ray Bryant, Joe Williams, Junior Mance, Duke Pearson, Art Farmer, Sonny Rollins, Milt Jackson ve Clifford Jordan`ladır. Özellikle Ray Nance Trio`nun bir üyesi olarak Joe Williams`a eşlik ettiği sırada Coleman Hawkins, Benny Carter ve Ben Webster gibi swing döneminin dev isimleriyle çalma fırsatı yakalar. Yine Williams`la birlikteliği sayesinde şarkıcı eşlikçisi olarak isim yapacak ve Ella Fitzgerald ve Nancy Wilson`la da çalışma olanağı bulacaktır. Mickey Roker`in 1971 yılında Dizzy Gillespie`yle başlattığı müzikal ortaklık 70`lerin sonuna dek sürer. Onunla geçirdiği zamanı daima minnetle anmakla birlikte Roker Dizzy`yle ilgili farklı bir perspektif ortaya koyar: "Dizzy conga davullarıyla beni deli ederdi. Çalardı ancak davulcu değildi; ritmleri beni duvara toslatırdı. Trompet çalmanın haricinde herşeyi yapardı: Dans ederdi, şarkı söylerdi, conga çalardı, aleti ağzında tutmasını engelleyen herşeyle uğraşırdı. Uzun süre sahnelerde kalmak istediğini söylerdi, ki yaşlandıkça trompet çalmanın zorlaştığı bilinen bir şeydir." 1980`ler boyunca serbest çalışarak Oscar Peterson, Ray Bryant, Zoot Sims, Milt Jackson ve Ray Brown gibi isimlere eşlik eden Roker, 1992 yılında Modern Jazz Quartet`te Connie Kay`in yerini alır. Burada bir kez daha Milt Jackson`la yan yana çalma olanağı bulan sanatçının Jackson`la ilgili görüşüyse şöyledir: "Bags caz çalmayı, swing yapmayı seven müthiş bir müzisyendi. Modern Jazz Quartet`te çaldığım yıllarda John Lewis`le sürekli didişirlerdi, çünkü Bags o klasik zımbırtısını çalmak istemezdi; swing yapmak, caz çalmak isterdi." 21. yüzyılda da Philadelphia caz sahnesindeki aktivitesini sürdüren Mickey Roker, genç davulcuların rol modeli olmayı sürdüren bir davul efsanesidir.

Mickey Roker diskografisi: Sideman olarak: Gene Ammons ile, Got My Own (Prestige, 1972), Big Bad Jug (Prestige, 1972), Together Again for the Last Time (Prestige, 1973 [1976]), Sonny Stitt-Frank Foster ile, Manhattan Fever (Blue Note, 1968), Dizzy Gillespie ile, Dizzy Gillespie`s Big 4 (Pablo, 1974), Afro-Cuban Jazz Moods (Pablo, 1975) with Machito The Dizzy Gillespie Big 7 (Pablo, 1975), Bahiana (Pablo, 1975) Carter, Gillespie Inc. (Pablo, 1976) with Benny Carter Dizzy`s Party (Pablo, 1976), Gigi Gryce ile, Saying Somethin`! (New Jazz, 1960), The Hap`nin`s (New Jazz, 1960), The Rat Race Blues (New Jazz, 1960), Reminiscin` (Mercury, 1960), Herbie Hancock ile, Speak Like a Child (Blue Note, 1968), Bobby Hutcherson ile, San Francisco (Blue Note, 1970), Milt Jackson ile, Born Free (Limelight, 1966), Milt Jackson and the Hip String Quartet (Verve, 1968), Olinga (CTI, 1974), The Milt Jackson Big 4 (Pablo, 1975), Willis Jackson ile, Really Groovin` (Prestige, 1961), In My Solitude (Moodsville, 1961), Charles Kynard ile, The Soul Brotherhood (Prestige, 1969), Junior Mance ile, Junior`s Blues (Riverside, 1962), Happy Time (Jazzland, 1962), Blue Mitchell ile, Boss Horn (Blue Note, 1966), The Modern Jazz Quartet ile, MJQ Friends: A 40th Anniversary Celebration (Atlantic, 1994), Lee Morgan ile, Standards (Blue Note, 1967), Live at the Lighthouse (Blue Note, 1970), Sonic Boom (Blue Note, released 1979), Duke Pearson ile, Wahoo! (1964), Honeybuns (1965), Prairie Dog (1966), Sweet Honey Bee (Blue Note, 1966), Introducing Duke Pearson`s Big Band (Blue Note, 1967), The Phantom (Blue Note, 1968), Now Hear This (Blue Note, 1968), How Insensitive (Blue Note, 1969), It Could Only Happen with You (1970), Sonny Rollins ile, There Will Never Be Another You (Impulse!, 1965), Sonny Rollins on Impulse! (Impulse!, 1965), Shirley Scott ile, Oasis (Muse, 1989), Great Scott! (Muse, 1991) Blues Everywhere (Candid, 1991), Skylark (Candid, 1991), Horace Silver ile, All (Blue Note, 1972) In Pursuit of the 27th Man (Blue Note, 1973), Stanley Turrentine ile, Rough `n` Tumble (Blue Note, 1966), The Spoiler (Blue Note, 1966), Cedar Walton ile, The Electric Boogaloo Song (Prestige, 1969). Mickey Roker`in üst seviye iş çıkardığı tavsiye edilenler listesiyse şu albümlerden oluşmaktadır: Gigi Gryce "The Hap`nin`s" (1960), Duke Pearson "Wahoo" (Blue Note, 1964), Lee Morgan "Live at the Lighthouse" (Blue Note, 1970), Mary Lou Williams "Zoning" (Mary-Smithsonian Folkways, 1974), Milt Jackson "Memories of Thelonious Sphere Monk" (Pablo-OJC, 1982), Odean Pope "Ninety-Six" (Enja, 1995).

Arto Peştemalcıgil

Cazkolik.com / 03 Eylül 2012, Pazartesi

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN