Tunçel Gülsoy?un bu haftaki konuğu yeni albümü "Answers" ile Selen Gülün.

Sevgili müzik dostlarım,
 
Ülkemiz çok sıkıntılı günler geçiriyor, dün bir kere daha 11 gencecik evladımızı toprağa verdik, ben bu satırları yazarken telefonuma gelen SMS mesajından yeni bir karakol saldırısı ve ölüm haberi aldım.

Herkes gergin, Türk-Kürt düşmanlığı alabildiğine tırmanıyor, Kürt milletvekilleri bu yangının üstüne benzin dökmeye devam ediyorlar. Merak edenler bakabilir, Hindistan tarihinde Türkiye’nin nereye gittiği çok açık olarak yazılı. Bu toz duman arasında kimse ne dediğini duymuyor, hiç kimseden sağ duyulu bir ses çıkmıyor.

Neden koruyamadığımız derme çatma karakollar kuruyoruz ve askerlerimize kıyıyoruz?

Neden “Kak-ağabey" diye ağırladığımız Barzani misafir olarak geldiği zaman “gelin bizim bölgeye yatırım yapın” diyip teröre karşı Türkiye’nin ardında durmuyor?

Neden olayları ve gelişmeleri ver yansın eleştirirken elle tutulur bir öneri getiremiyoruz?

Neden ateş sadece belli bir sosyal kesimin ailelerini yakıyor, neden gerçekler insanların anlayabileceği bir dil ve mantıkla anlatılamıyor?
 
"Şehitler Ölmez" deniyor ama şehitler ne yazık ki ölüyor. Kanları da ne yazık ki yerde kalıyor, sonra kervan yürüyor.

Mavi Marmara gemisinde şehit olan gencecik Furkan yaşasaydı ve mühendis, doktor, sosyolog, biyolog, sanatçı veya hukuk adamı olsa idi kötü mü olurdu? Neden annesi babası ve hocaları onun ölümünden mutluluk duyuyor?

Ölüm Allah’ın emri ama borcumuz yaşamak değil mi?

Neden ölme ve öldürme güdüsü toplumumuzda bu kadar egemen?

Neden insan yaşamına bu kadar az değer veriyoruz, neden ölüme bu kadar duyarsızız?

Dün akşam, gencecik askerlerimizin toprağa verildiği günün akşamı Boğazda gezi teknelerinde insanlar “eller havaya, vur patlasın çal oynasın” dans etmeye devam etti, havai fişekler patlamaya devam etti. Teker teker kanalları gezdim, televizyonlarda futbol geyikleri ve diziler sürüyordu. Ancak kimse neden bunca maddi ve manevi enerjimizi emen futbolumuzun

Afrika’ya gidemediğini sorgulamıyordu.

Acaba futbola olan derin ilgimiz ile evlatlarımızın ölümlerine olan duyarsızlığımız arasında farkında olmadığımız bir bağ var mı?

* * * * *

Bu hafta "Evde Çalamadıklarım" da geçtiğimiz günlerde yeni bir albümle müzikseverlerin karşısına çıkan besteci, piyanist Selen Gülün ile yaptığımız programı sizlerle paylaşacağız.

Onun yeni albümü "Answers" üzerine açtığımız sohbet ile Selen’in dünyasına ulaşmaya çalıştık ama ulaşabildik mi siz karar vereceksiniz.

Sitede tüm arşiv radyo programlarına da ulaşabilirsiniz, sizler için güzel bir müzik kütüphanesi kurmaya devam ediyoruz.

Bakın sizler için hangi müzikleri seçmişiz:
 
01 / Selen Gülün / CD: Answers / Answers
02 / Selen Gülün / CD: Answers / Busy Lady
03 / Selen Gülün / CD: Answers / We are the same
04 / Selen Gülün / CD: Answers / Journey into nothingness
05 / Selen Gülün / CD: Answers / Twillight
06 / Selen Gülün / CD: Just About Jazz / Pearls and Eyes
07 / Selen Gülün / CD: Sürprizler / Sen ve Ben
 
Bu hafta ne öğrendim?

Geçtiğimiz 19 Haziran Cumartesi günü Robert Academy 1970 mezunu sınıf arkadaşlarımız ile bu güzel okuldan mezun oluşumuzun 40. yılını kutladık. Ne güzel bir gündü anlatamam, hep birlikte gençliğimize gittik, aramızda olmayan arkadaşlarımızı andık, anılarımızı ve hayallerimizin kalanlarını paylaştık. Gördük ki 40 yıllık bir dostluğu satın alabilecek hiçbir maddi değer yok, ne mutlu eski arkadaşı olabilenlere, meğer onlar dünyanın en zengin insanları imiş.

Nice yıllara 1970 mezunları, hepinize hayranım cesur yürek kardeşlerim.
 
Tunçel Gülsoy
22 Haziran 2010, Salı

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN