Volkan Ergen PÜR albümüyle bize bir çıkış yolu gösteriyor

Volkan Ergen'in bu sene yayınladığı 39 dakika süren tek parçalık albümü PÜR müzikal muhteva ve yapısal istif bakımından dinlediğim en boğuşmalı yaratıcı müzikal girişimler listesinin başında geliyor.

Karmaşık seslerle büyüyoruz. Kulaktan zihne boca edilen sesler kaotik olduğu kadar yaratıcı potansiyellere sahiptir ama genellikle işin kaos kısmına takılıp kaldığımız için içinden çıkamıyoruz. Volkan Ergen PÜR albümüyle bize bir çıkış yolu gösteriyor.

Doksanlardan bu yana müziğe arka pencereden baktığını düşündüğüm Volkan Ergen müzisyen olarak zaman içinde bir çok albümde yer alsa da müzikal anlatısını kendi albümleriyle biçimlendirmeyi tercih etti. Yıllar önce "Islak Köpek" albümü birçok müzikseverin Ergen'in adını ilk kez duyduğu albüm olabilir ama 2007'deki "Rulo" benim onun sesle uğraşısını tanıdığım ilk çalışmasıdır. 2019'daki "Hoşnutluk Vadisi Orkestrası", aynı yıl çıkardığı "Biz"deki trio müziği hep sonraki işleridir. Sesin sunduğu fırsatları sadece 'şarkı' üzerinden düşünürsek çok şeyi ıskalarız. Volkan gibi müzisyenler bu nedenle arka pencereden bakmayı tercih ediyor.

Ergen'in bu sene yayınladığı "PÜR" (yanlış bilmiyorsam) ilk uzun format ses kompozisyonu. Kalabalık müzisyen kadrosu bildiğimiz isimlerle dolu. Yaylı çalgıları İstanbul Strings çalmış. Nefesliler arasında soprano saksofonla Özgün Tuncer, bas klarnetle Nedim Ulusoy dikkat çekerken, elektrik gitarı Şevket Akıncı, elektrik bası Atakan Kotiloğlu çalmış. Tolga Tüzün'e piyano ve klavye seslerinde büyük iş düşmüş. Davulda Öner Karaçuha var. 39 dakikalık kaydın miks ve mastering çalışmasını Gökhan Deneç üstlenmiş.

PÜR, müzikal kimliğimizi kaotik ses kompozisyonu üzerinden konumlandırma işlevi görüyor

Elimizde neler var bakalım?

Ergen PÜR'ün ilk yirmi dakikasında arabesk bir yaylı çalgı grubuyla en az üç kez iç titreten bir başlangıç ve devamında köprülü geri dönüşler kurgulamış. Benim gençliğim, 1970'lerden 1990'ların ortasına yoğun arabesk müzikle (bu döneme özgün müzik ve sol görünümlü arabeski de katıyorum) şekillendiği için bana anlamlı gelen kısa yaylı pasajlardan oluşan bu bölümleri (Volkan öyle güzel çaldırmış ki) bazen boş ver gerisini keşke kesmese dediğim oldu. Bu sound ne zihnimden, ne hayatımdan hiç çıkmadı, kuşağımın küçümsemeli tiksintisini hiç bir zaman paylaşmadım, benim açımdan bu çağrışımlar oldukça kıymetli. PÜR'deki bu arabesk yaylılar fikrinin benim üzerimde işe yaradığını görüyorum. Ayrıca, Ergen'in 39 dakikalık müzikal perdeyi yine yaylılarla kapatmasını da anlamlı buluyorum.

Arabesk yaylıların tezatı elektrikli gitar mı?

PÜR'de bu iki müzikal fikir karşıt değil bence. Geriye bakınca, hayatımızda böyle bir karşıtlık algılaması/gerçeği var evet, ama ben şahsen PÜR'deki versiyonu böyle düşünmüyorum. Birbirini tamamlıyor mu? Hayır, öyle de diyemem ama ikisinin bir arada olabildiği hakikatini kültürel karşıtlık üzerinden düşünmezsek eğer birbirini tamamlayıcı tezat unsurlara dönüştüğünü görebiliriz. Ağdalı arabesk yaylılarla cayırtılı elektrik gitar benim/bizim iki yarımız gibi gayet işe yarıyor.

İki büyük tezat güç arasında kurnaz bir sound olarak NEY

Ney baskın bir ruh hali üretir ve geçmişten bugüne ağır peşin hükümle yüklü gelse de Volkan Ergen'in bu enstrümanın mütedeyyin fikrine teğet geçen kullanma şeklinde açık bir kurnazlık var. PÜR albümünde kendini gizlemeyen tek enstrümantal/kültürel katman ney gibi duruyor. Hayattaki yerini bu ses kompozisyonunda da koruyor. Fazla dokunamıyorsun çünkü Mercan Dede saçmalıklarına dahi tahammül edebilmiş çelik gibi bir çekirdeğe sahip.

Başta dediğim gibi, yılın son günlerinde yayınlanan albümlere kulak verirken bu sene en boğuşmalı maceram Volkan Ergen'in PÜR albümü oldu. Bundan dolayı mutluyum. Müziği anlama maceram devam ettikçe bu albümleri arayıp bulmaya devam edeceğim.

Feridun Ertaşkan

Cazkolik.com / 04 Aralık 2022, Pazar

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN