Wall Street Journal`in ünlü caz yazarı Marc Myers, Sonny Rollins ile Coleman Hawkins`in "Body and Soul" yorumunu konuştu.

Dilerseniz Coleman Hawkins`in "Supreme" isimli albümünü bu satıra tıklayarak Cazkolik Shop`tan satın alabilirsiniz.

Coleman Hawkins 1939 yılında "Body and Soul"u yorumladığında bunun Harlem jukebox`larında çalarken kulaklarda nasıl farklı bir etki bıraktığını bugünden geriye bakarak anlatması, tarif etmesi zor. Hawkins, o üç dakikalık parçayı alıp melodinin orijinaline dokunmadan, parçanın izini kaybetmeden tamamen yeni ve kişisel bir şey yapmanın yolunu bulmuştu. İşte bu beni tamamen değiştiren şey oldu.

* * *

"Body and Soul"u ilk kez 10 yaşındayken duymuştum. 135. Cadde ile 7. Avenue`nun köşesi, Small`s Paradise`ın çaprazındaki the Big Apple Bar`ın jukebox`ından dışarıya, sokağa yansıyan bir melodiydi.

* * *

Geriye dönersek eğer; alto saksofon çaldığım yıllarda idolüm Louis Jordan`dı (ki hala öyledir) ama Coleman`ın yorumunu duyunca kafamda bir ışık yandı, o şarkı sözleriyle ünlü olmuş bir parçaydı ve sözler olmadan böylesine popüler bir parçayı kişiselleştirerek yorumlamak için insanda sıradışı bir entelektüel kapasite olması lazımdı.

* * *

Harlem`de yaşayan insanlar müziği bilirdi, Hawkins`in o yorumunun o zaman kaç kişiyi etkileyip hayran bıraktığını gayet iyi biliyorum. Coleman Hawkins`in yaptığı yeni harmonik buluşlar geliştirerek kendi zamanının müzisyenlerinin ötesine geçmeyi başarması olmuştu. Hawkins`in çalışı hayatımı değiştirmişti. Kaydı dinledikten sonra bir tenor saksofon kamışı satın alarak benim alto ağızlıkta kullanmaya başladım, sırf o sesi yakalamak istiyordum, ancak bir kaç yıl sonra anneme sayısız yalvarmamın ardından bana bir tenor saksofon aldırmayı başardım, o, artık benim de yolum olmuştu.

* * *

1966 yılında, Coleman ile aynı sahneyi paylaşmayı başarmıştım. Lincoln Center`daki "Titans of Tenor" konseri. Konserde ayrıca John Coltrane, Yusef Lateef gibi büyükler de vardı. Coleman sahneye doğru yönelmişti, bir an bana doğru baktı, sanki yüzünde bir korku ya da rahatsızlık varmış gibi hissetmiştim ama aslında rahatsızlığı hisseden o değil bizzat bendim. Kendimi Coleman ile karşılaştırmam söz konusu olamazdı. Benim sahnede yapabileceklerimin herhangi bir önemi yoktu, onun çaldığı "Body and Soul" üzerine yapacağım farklı bir şey olamazdı.

Bu yazı caz yazarı Marc Myers tarafından Mayıs 2014 tarihinde the Wall Street Journal gazetesinde yayınlanmıştır.

Cazkolik.com / 11 Mayıs 2014, Pazar

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN