Gregory Porter dün akşam Harbiye Açıkhava Tiyatrosu'ndaydı

Gregory Porter ile dün akşam nihayet tanıştım. İki Grammy sahibi caz şarkıcısının şehre bir çok kez geldiğini biliyorum. Konser afişlerini gördüğümde cüssesi ve sakalı yüzünden aklıma hemen Barry White gelirdi. Bu da Bay Porter ile tanışmaya niye gönülsüz olduğumu açıklıyor. R'n'B olarak tek çatı altında toplayabileceğimiz vokal ağırlıklı soul, gospel, funk müzikler ilgimin dışında kaldı hep, işte o yüzden, o çok sevilen "Mavi Ay" dizisinin jenerik müziğini de sevememiştim. Al Jarreau, Tom Scott, Michael Franks, Grover Washington Jr., Diane Schuur, Dione Warwick, Chaka Khan, Randy Crawford, Spyro Gyra gibi isimler yerine Ray Charles, Aretha Franklin, Koko Taylor, Sam Cooke, Less McCann, Nina Simone gibi isimlere meyyal oldum hep.

Gregory Porter’ın konser grubu son yıllarda albümlerinde çalan beşli. Piyanoda, neredeyse müzikal kariyerinin başından beri yer alan Chip Crawford, Hammond org’da Çek müzisyen Ondřej Pivec, davulda Emanuel Harrold, basta Aaron James, tenor saksofonda Tivon Pennicott.

Fotoğraf: Cem Gültepe

Başkasının söyleyip de Gregory Porter’ın söyleyemeyeceği bir şarkı yok

Adamın sesinden etkilenmemek için ölü olmak lazım. Konserin ilk yarısı "No Love Dying", "Take Me to the Alley" gibi gospel tarzı Porter klasiği uzun balladlardan oluşuyordu. Sonradan el çırpmalı, ayak vurmalı, Jake and Elwood’a (*) vahiy gelen sahneyi hatırlatan bir diğer Porter klasiği hareketli "Liquid Spirit" ile ruhumuzu kutsadı. Marvin Gaye, Sam Cooke, James Brown, Nat King Cole’un ruhlarına mesajlar gönderildi, "Musical Genocide" parçasında "Papa was a Rolling Stone" gibi klasikler konsere başarıyla monte edildi ve ayinden hepimiz memnun ayrıldık.

Kendisiyle bundan sonra da pek sık karşılaşmayacağım ama onu iyi hatırlayacağım.

(*) "Cazcı Kardeşler" filminin karakterleri.

31. İstanbul Caz Festivali kapsamında yayınlanan yazılara bu linkten erişebilirsiniz.

Cenk Akyol

Cazkolik.com / 09 Temmuz 2024, Salı

Fotoğraf: Cem Gültepe

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN