Caz, bazen sizi bir albüm kapağındaki fotoğraftan yakalar

Caz bazen sizi bir albüm kapağında yakalar, isimleri iyi tanıyıp onlardan kötü bir iş çıkmayacağına peşinen güvenseniz de fotoğrafta bir şeyler içinizdeki caz `restart` tuşuna basmanızı sağlar. Bu albüm de benim için böyle oldu. Bilmediğim, dinlemediğim bir albümdü. İnternette Larry Goldings ile ilgili başka bir yeni çalışma ararken daha isimlerini görmeden bu kapak fotoğrafı karşıma çıktı. Harika bir fotoğraf. İçindeki müziği böyle güzel tarif etmesi ayrı güzel.

Aslen elektrikli piyano & hammond`cu Larry Goldings`in akustik piyanoda ne kadar iyi olduğunu görmek hiç şaşırtıcı değil, zaten, albümün ikinci yarısında yine elektrikli & hammondlu işlere geri dönüyor.

Harry Allen ise nedense bizde ismi az telaffuz edilen ustalardan ama o, `avant` işlere girmeyen, Stan Getz, Gene Ammons, Ben Webster gibi büyüklerin ekolünden bir günümüz büyük ustası. Gerçek bir caz lezzeti ustası. Onun tenor saksofonu bugün ancak Scott Hamilton gibi isimlerle mukayese edilebilir. Geleneksel `star` tenor saksofon soundunun en iyileriyle.

2009 yılında Brooklyn`de kaydedilen albümde ikilinin yanında süper tecrübeli harika bir kadro mevcut, basta Chris Potter, Al Foster ile çalan Doug Weiss ve Jane Monheit, Stacey Kent gibi solistlerle çalan Neal Miner`ın yanında davulda geçen sene ölen Jon Hendricks`le yıllarca beraber çalmış Andy Watson mükemmel bir ritm ekibi olmuş. Bir parçadaysa Metropole Orchestra`nın yaylılarını dinliyoruz ki ömre bedel bir icra ve bir diğer büyük usta Vince Mendoza, Goldings`in bestesi "Benny`s Dream" de orkestrayı yönetmiş. Bir çocuk şarkısı (Benny acaba Goldins`in oğlu mu?) olarak başlayan piyanonun ardından Allen`ın tenoru inanın sizi birkaç dakikalığına alıp sürüklüyor. Böyle hayal alemine sürüklenmek filan gibi laflara pek itibar etmem aslında ama bazen oluyormuş. Bunun sorumlusu da yaylılar olsa gerek.

"When Larry Met Harry" tam bir caz standartları albümü gibi dursa da, içlerinde hakikaten bu cümleyi kurdurtacak Burt Bacharach bestesi "The Look of Love" gibi ölümsüz bir klasik, Hubert Giraud & Jean Drejac bestesi mükemmel melodi "Sous Le Ciel De Paris" gibi iki parça olsa da bir Allen hariç albümün kalanı Goldins bestelerinden oluşuyor ama tam burada dikkatimizi çeken ise Goldings bestelerinin diğer çok tanınmış bestelerin afrodizyak etkisinden hiç de geride kalmaması.

* * *

Açık söylemem gerekirse, bu albümü dinleyince hemen şimdi yazmam gerek diye düşündüm, biz Cazkolik`i niye kurduk? İşte, benim gibi cazseverlerin bu zevke ortak olması, beğendiğini hemen paylaşması, bunu yaparken harika bir albümün kuru bir twit, bir facebook hissizliğinde ziyan olup gitmeden Larry ile Harry`nin ustalığına layık olmayacaksa da yamacına değebilecek birkaç cümleyle beraber hissedilebilmesi için. Umarım beğenirsiniz.

Feridun Ertaşkan

Cazkolik.com / 28 Nisan 2018, Cumartesi

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN