David Liebman çağdaş cazın (NEA) Jazz Master-Highest Honor in Jazz from U.S. Government dahil en prestijli ödüllerini almış 500'den fazla albüm lider olarak, 200'den fazla albümde ise lider yada eş-lider pozisyonunda çalmış öncü bir müzisyen, besteci ve eğitimcilerdendir. Miles Davis, Elvin Jones, Chick Corea, John McLaughlin, McCoy Tyner başta olmak üzere pek çok önemli isimle çalmış, müziğin sınırlarını uç noktalara taşımış bir müzisyenle röportaj yapma imkanını yakaladığım için çok şanslıyım. Liebman’ın ürettiği iş sayısından ziyade içeriklerin kalitesi anlamında çığır açan bir müzisyen oluşu nedeniyle bu röportaj yazın hayatımın doruk noktalarından biri ve benim için bir şeref madalyası oldu.

 

Bu röportajın hazırlık süreci başta olmak üzere yazılarımın hemen hepsinde desteğini hissettiğim radyo programcısı dostum Turgay Yalçın’a teşekkür ederim. Ayrıca, röportajın gerçekleşmesine ilk noktasından son noktasına kadar emekleri olan Lydia Liebman’a çok teşekkür ederim. O olmasa bu röportaj mümkün olmazdı. Röportajdan keyif alırsanız veya farklı görüşte olduğunuz bir bölüm varsa bu bilgilerin geleceğe aktarılabilmesi için lütfen paylaşarak destek olun. Keyifli okumalar.

 

---

 

 

John Coltrane öylesine etkileyici çalıyordu ki

 

 

Burak Sülünbaz: Koyu bir John Coltrane hayranı olduğunuzu biliyorum. Pek çok farklı yönüyle kendisini takdir ediyorsunuz. Onu henüz 15 yaşındayken Şubat 1962’de ilk defa izlemiştiniz. O zamandan hafızanızda kalan en güçlü anı ne oldu? Enstrümanınızı seçmenize yada icra stilinize etken olan bir zaman mıydı?

 

Dave Liebman: Aslında ilk dinlediğimde onun kim olduğu hakkında hiç bir fikrim yoktu. Eric Dolphy, Jimmy Garrison, Elvin Jones ve McCoy Tyner’la beraber izlediğim bir gruptu. İlk hatırladığım şey bu adamın çaldığı enstrümanın benim Brooklyn’de evimde çaldığım enstrümanla aynı şey olmadığını hissettiğimdi. Çünkü öylesine etkileyici çalıyordu ki bu tip bir şeyin çalınabileceğine inanamamıştım. Diğer bir şey ise, grup bir araya geldiğinde dürüstlük ve doğruluk vardı. Bu adamların birlikte yaptıkları bu harika enerjiyi hissedebiliyordum.

 

Hiç konuşmadılar. Bilirsiniz, sahneye çıktılar, bir buçuk saat kadar çaldılar ve harika şeyler yaptılar ve sonra moladan geri dönüp tekrar başladılar. Bu yüzden oldukça güzel bir geceydi. Coltrane’i takip ettim, Onu 1960'larda sık sık New York'ta çalarken izledim.

 

 

Elvin Jones hakkında ne düşünüyor?

 

 

Burak Sülünbaz: İkonik John Coltrane Quartet'in üyesi Elvin Jones ile beraber çaldınız. Elvin ile ilgili paylaşmak istediğiniz bir anınız var mı

 

Dave Liebman: Açık ara caz tarihinin en iyi davulcusudur. O jenerasyon müzik hakkında çok konuşmaz. Kendi formunu almasına izin verir. Bazı zamanlarda biz balad çalarken yüksek sesle “melodi, melodi” diye seslendiğini hatırlıyorum. Olması gereken zaten buydu, doğasına uygundu. Bunun dışında harika bir insandı. Çok sever ve takdir ederdim.

 

Burak Sülünbaz: 2005 yılında Aydın Esen ile kaydettiğiniz Flashpoint kaydı benim için çok özeldir. Aydın Esen’i Türk caz hayatı içerisindeki en yenilikçi figür olarak kabul ederim. O kayıtta Aydın Esen ile uçuşa geçmiştiniz. Aydın ile çalışmak nasıldı?

 

 

Aydın Esen tam bir dahidir

 

 

Dave Liebman: Ben 90 larda Amerikada Aydın Colombia kayıtlarındaydım. Aramızda güzel bir bağ vardı. Bu kayıt gerçektende muhteşemdir. Aydın tam bir dahidir. Saf ve yalındır. Görebildiğim kadarıyla elektroniklerle inanılmaz şeyler üretirdi. Evine de gitmiştim benim için güzel şeyler yapmıştı.

 

Burak Sülünbaz: Dönemimizin ikonik caz figürü olarak Expansions grubunuz ile Selflessness isimli bir kaydınız yakında yayınlanmış olacak. Bu ekiple 4 albüm daha kaydetmiştiniz. Bu yeni albümünüz hakkında neler söylemek istersiniz?

 

 

Genç müzisyenlerle çalarak genç neslin müziğe nasıl hitap ettiğini öğrenmek istedim

 

Dave Liebman: Yeni kayıt yine John Coltrane ile ilgili. Bazı parçalarının farklı düzenlemeleri. Bence müzik kendini anlatıyor. 20 yıl boyunca Richie Beirach ile bir grubum Quest ve ardından The Dave Liebman Group olduktan sonra Expansions'ı kurdum. Genç müzisyenlerle çalmak istedim. Ve ben sadece yeni neslin, genç neslin müziğe nasıl hitap ettiğini öğrenmek istedim. Neredeyse her on yılda bir, müzik değişir. Örnek olarak blues’u verelim. 1920'de herkes Blues çalardı ve 2020'de herkes blues çalıyor. Ve kesinlikle farklılıkları görürsünüz. Ve bunun bir parçası olmak istedim. Expansions’ın nedeni buydu, yani daha fazla, daha fazla bilgi, daha fazla ruh, başka bir şeyden daha fazla değil, sadece çok fazla.

 

Burak Sülünbaz: Bildiğim kadarıyla kataloğunuzda 4 adet Coltrane’e övgü albümünüz var ve çeşitli Coltrane anmalarına katıldınız, peki “Selflessness” albümü diğerlerinden farklı ne sunuyor? Bu kayıt için nasıl beklentilerimiz olmalı?

 

Dave Liebman: Bahsettiğim gibi, Expansions grubu, müziğe farklı bir gözle bakıyorlar. Müziğe ucuz ya da bunun gibi şeylere bakmaktan bahsetmiyorum. Ama müziklerini ve çalma tarzlarını benim ya da bir başkasının çalacağından çok farklı görebiliyorlardı. Grubun sesi kesinlikle parlayacak. Bunun bir yolculuk olduğuna eminim.

 

“Selflessness” adlı bu yeni kayıtta bu konuda diğerlerinden daha soyut ezgiler var. Coltrane’in tüm harika müziklerini gerçekten sevebilirsiniz. Çok farklı şekillerde yapabilirsiniz. Ve biraz daha elektronik, biraz daha belirsiz tonaliteler seçtim, Çalmaktan ve çaldığımız müzikte gruba dahil etmekten hoşlandığım şeyler seçtim.

 

Burak Sülünbaz: Çağımızın en yaratıcı ve çalışkan müzik adamlarından birisin. Birçok grup lideriyle, özellikle Elvin Jones ve ayrıca Miles ile elektrik grubu zamanlarında çalıştınız. Ve çoğunlukla akustik gruplarda olmayı tercih ediyorsunuz. Bu düşünce tarzımla seni Coltrane'in meşale taşıyıcısı (bayraktarı) olarak görüyorum. Geleneği onurlandırırken (Coltrane'in daha önce yaptığı gibi) cazı bir üst seviyeye taşıyorsun. Benimle aynı fikirde misin? Eğer öyleyse, bu şekilde sizin için en önemli şey nedir?

 

Dave Liebman: Çünkü Coltrane cazda çok önemli bir güçtü. Müziğini çaldığınızda, otomatik olarak başka bir yere gider. Herkes Naima'yı bilir ( sanırım bu kayıtta değildi) ve bu onun hakkında değil Herkes Selflessness’i ve Mr.Day’i bilir ve bu ezgileri sever. Ve bunu 2018'de kaydettik. Ve o müziği rafa kaldırdım ve zamanı geldiğinde başka bir Coltrane kaydıyla ilgilenecek bir şirket bulmaya karar verdim. Ve o zamandı. Ve bu müziği Dot Time şirketinin yayınlamama yardım etme çabalarını takdir ediyorum.

 

Burak Sülünbaz: Bir sanatçının yaşamı için yaratım sürecinde çevrenin önemli olduğunu düşünürüm hep. Bildiğim kadarıyla 35 yıl Pennsylvania'da yaşadınız ve pandemi sonrası Manhattan'a taşındınız. Yaratım ve çalışma hayatınızda neler değişti ve en önemlisi yeni ortamınızdan memnun musunuz?

 

 

Caz müzisyenleri eşyalarını yanlarında taşır

 

 

Dave Liebman: Alışmaya başladım. Ve elbette, pandemi nedeniyle, insanlar bir sonraki güne geçmekte sorun yaşarken mutlu demek zor. 35 yıldır dağlık bir bölgede yaşamıştım. Daha doğrusu ormanlık bir alanda yaşamaktaydım. Ve şimdi binadayım, dar mahallerdeyim, karım ve kendim. Ama burada sahip olduğunuz şey müzisyenlerin dolaysızlığı. Yani dışarı çıkmazsam bana gelebilirler ve ders verebilirim. Pensilvanya'dakinden daha fazla temas var burada. Ama gerçek şu ki müzisyenler ve özellikle caz müzisyenleri eşyalarını yanlarında taşıyorlar. Her yerde olabilirler çünkü tüm müziklerini ve inançlarını, Expansions gibi bir grubu dinlediğinizde duyacağınız şeyin bu olduğuna dinleyicileri ikna etmeye yetecek kadar getiriyorlar.

 

Burak Sülünbaz: Bu felaket durumlarından sonra (bu durumda pandemiden bahsediyorum) insanlar genellikle sanata, zevke ve eğitime yönelirler. Tüm bu pandemiden sonra cazda yaratım, eğitim ve gelişimin eskisinden daha iyi olacağını düşünüyor musunuz?

 

Dave Liebman: Pekala, bu çok iyi bir resim değil, pratikle ilgili bir şey. Aslında herhangi bir etkileşimle çalamıyorsanız. Bu kötü bir şey. Öğrenciler üniversitelere, konservatuarlara gittiklerinde gerçekten ihtiyaç duydukları diğer müzisyenler birlikte çalarak geleceği şekillendirmektir. Aslında en az bir buçuk yıldır “streaming” “online iletişim” ana unsur haline geldi. Çünkü bunu kendi başınıza yapabilirsiniz. Bu üzücü, çünkü caz etkileşim, güven ve sadakatle ilgilidir. Müzisyenler işin tüm gövdesini yerine getirir. Çalışacak küçük bir yerim var. Eskiden bütün bir stüdyom vardı. Bu yüzden bazı yolları zorlaştırıyor. Eski arkadaşlarımdan bazılarıyla bir araya gelmekten zevk alıyorum, umduğumuz gibi olursa işler biraz daha güvenli hale geldikçe bu daha fazla olmaya başlayacak.

 

Burak Sülünbaz: “Quest” ile yapılan kayıtlar açıkçası benim en sevdiğim kayıtlar. Yakın gelecekte (özellikle Richie Beirach ile) bir albüm yapmayı düşünür müsünüz?

 

Dave Liebman: Richie ve benim 5 CD’lik bir kaydımız yolda. Birkaç ay içinde “Empathy” adında Avrupa'da piyasaya çıkıyor. Tamamen doğaçlama müzik. 5 kayıttan birinde Jack DeJohnette, ben ve Richie olacak. Gelecek yılın sonunda Quest ile yapabilirsek turneye çıkmayı umuyorum. Bir araya getirmeye çalışıyoruz. Kesinlikle kaydedeceğimizi düşünüyorum. Er ya da geç yapmayı düşünüyorum. Umarım bunu kaldırabiliriz.

 

Burak Sülünbaz: Bu röportaj için teşekkürler yeni kayıt “Selflessness” ile bir gün Türkiye'de sahnede görüşmek dileğiyle.

 

Dave Liebman: Thank you!

 

Burak Sülünbaz

 

Cazkolik.com / 07 Eylül 2021, Salı

 

 

 

The music changes almost every decade

 

 

David Liebman is one of the pioneer, composer and educator of jazz, who has received the most prestigious awards including (NEA) JAZZ MASTER-HIGHEST HONOR IN JAZZ FROM U.S. GOVERNMENT, and has played in more than 500 albums and more than 200 albums as leader or co-leader. I m so lucky i had the opportunity to interview with a musician who has worked with important figures such as Miles Davis, Elvin Jones, Chick Corea, John McLaughlin, McCoy Tyner and straighten the boundaries of jazz. This interview, which I have been honored by the fact that Liebman is a groundbreaking musician in terms of the quality of his content rather than the number of works he produces, will be most probably one of  the highest points of my review life and a medal of honor for me.

 

I would like to thank my friend Turgay Yalçın, a radio programmer whose support I felt in almost all of my writings, especially during the preparation process of this interview. I would also like to thank Lydia Liebman, who contributed to the realization of the interview from the first point to the last point. Without he tremendous help, this work would not have been possible. If you enjoyed the interview, or if there is a section where you have a different opinion, please support by sharing it so that this information can be transferred to the future. Happy reading.

 

Burak Sülünbaz: Mr. Liebman i know you like John Coltrane in many different ways you admire him a lot. You have seen him when you are just 15 years old in February 1962. Whats the most important memory in your mind from this days? Is that the time you have chosen your instrument or the way you playing?

 

Dave Liebman: Well, first of all, the night that I saw Coltrane and I had no idea who he was. It was the group with Eric Dolphy, Jimmy Garrison and Elvin Jones and McCoy Tyner. And all I remember is that the first thought I had was that the saxophone that guy is playing is not the same instrument I have home in Brooklyn, which, of course, it was. Because he was playing such amazing stuff on it that I couldn't believe that somebody playing that. And the other thing was there was an honesty and truthfulness that just came from the band that I could feel this great energy that these guys were doing together.

 

They didn't talk and, you know, they just got on stage, played for an hour and a half. And did amazing stuff and then went back after his break and started again. So it was quite a night and it led me to follow Coltrane, and of course, to see him when he played in New York, which was quite often in the 60s.

 

Burak Sülünbaz: You have played with Elvin Jones the member of the iconic John Coltrane Quartet. Is there a memory or something you’d like to share with Elvin?

 

Dave Liebman: By far the greatest drummer in jazz history, as far as I'm concerned. And that generation didn't speak too much about the music. They let it speak for itself. I will say that sometimes every once in a while, when we played a ballad, he would yell, I mean, pretty loudly, he said “Melody, Melody” which of course, it is a ballad. It is what you should be doing. He was a great human being and I loved him and I I admire him very much.

 

Burak Sülünbaz: “Flashpoint” recording in 2005 with Aydın Esen is so special for me as Aydın Esen is one of the most innovative Turkish jazz figure. You were flying with Esen so high in that recording. What would you like to say about this recording? How was working with Aydın?

 

Dave Liebman: Well, I was on Aydın’s record for Columbia in the 90s in the United States. And we had a nice relationship. This record was, of course, really a great one. He's a genius, pure and simple. I mean, as far as I can see, he can do amazing stuff with electronics. I went up to his house and he did some stuff for me. It was just magnificent. He's a nice guy. He's got a great family and a very powerful influence for music and Turkey, for sure. And worldwide.

 

Burak Sülünbaz: As an iconic jazz giant of our times a brand new recording Selflessness is coming out very soon with your band  Expansions. With your band “Expansions” you have recorded 4 more records together. What would you like to say about this band? What would you like to say about this brand new recording Selflessness?

 

Dave Liebman: Well, the new recording is about John Coltrane again. Different arrangements of some of his tunes. I think the music speaks for itself.

 

I formed Expansions after I had a band with Richie Beirach for 20 years. Well, no, about 10-15 years, which was called Quest, followed by The Dave Liebman Group. I wanted to play with the younger musicians. And I just wanted to learn how the new generation at that time, the younger generation addressed the music because every ten years this would be a history lesson if we had time. But almost every ten years, the music has changed and it could be seen if you play a Blues. Everybody played Blues in 1920 and everybody plays blues in 2020. And you will definitely see the differences. And I wanted to be part of that. So that was the reason for Expansions, meaning more, more knowledge, more spirit, not more than something else, but just a lot of it.

 

Burak Sülünbaz: As far as i know you have 4 Coltrane-tribute albums in your catalogue and you have participated in various Coltrane tributes so what “Selflessness” offers different from the others? What should we expect from this recording?

 

Dave Liebman: As I mentioned, this, is the band Expansions. And as I said, they look at music in a different way. I don't mean look at music and kind of like cheap or like that, but they could see their music and the way they play very different from what I would play or somebody else. I think that on this record because it's Coltrane and it's a known quantity, the sound of the band will definitely shine on this journey.

 

In this new recording called “Selflessness” there are some more abstract tunes on this than the other ones. Coltrane. You can really like all great music. You can make it a lot of different ways. And I chose a little more electronic, a little more ambiguous tonalities things like that that I enjoy playing and bringing into the band in the music that we play.

 

Burak Sülünbaz: You are one of the most creative and hardworking musical figure of our times. You have worked with lots of band leaders, especially Elvin Jones and also Miles in his electrical band times. And you mostly prefer to be in acoustic bands. In this way of thinking i consider you as Coltrane’s torchbearer. You have been carrying to jazz to the next level (like Coltrane does before) while you are honoring the tradition. Would ’t agree with me? If so What is the most important thing for you in this way?

 

Dave Liebman: Because Coltrane was such an important force in jazz. When you play his music, it automatically goes to another place. Everybody knows "Naima" (though that's not on this recording). Everybody knows "Selflessness" and "Mr Day" and so forth and Coltrane loved these tunes. And we recorded this in 2018, something like that. And I put that music on the shelf and decided that when the time was right, I would try to find a company to be interested in yet another Coltrane record. And that was [label] Dot Time. And I appreciate their efforts in helping me get this music released.

 

Burak Sülünbaz: I always think that environment is important for an artist’s life for his/her creation process. As far as i know you used to live in Pennsylvania for 35 years and moved to Manhattan after pandemic. What has been changed in your creation and working life and most importantly are you happy with your new environment?

 

Dave Liebman: Well, I'm getting used to it. And of course, because of the pandemic, it's hard to say happy when people are having problems just getting to the next day. Well, I came from 35 years in the mountains. Well, not the mountains, but forest area, something like that. And now I'm in a building, tight quarters, my wife and myself. But the thing you have here is immediacy of musicians. I mean if I don't go out, they'll come to me and I'm teaching like you're. There's more contact here than there was in Pennsylvania. But the truth is that the musicians and jazz musicians, especially, they carry their stuff with them. They could be anywhere because they bring their whole body of music and their beliefs enough to convince audiences that this is what you're going to hear when you listen to a band like Expansions.

 

Burak Sülünbaz: After this catastrophic situations (such as pandemic in this case) generally people tend to arts, pleasure and education. Would you think that creation, education and development in jazz will be better than before after all this pandemic?

 

Dave Liebman: Well, practically its not such a great picture. Online, you don’t have any interaction playing. This is the one thing. For students you go to Universities, conservatories to really meet other musicians, to play together forming the future. In fact, at least for one year and a half streaming became the main thing because you can do it by yourself.  This is sad because jazz is about the interaction and trust and loyalty. Musicians bring the whole body of work to place. I have a small place to work on. I used to have a whole studio. So makes it harder some ways. I m enjoying meeting some of my old friends, it's happening more and more as things getting little safer we hope.

 

Burak Sülünbaz: Recordings with “Quest" is my favourite ones to be honest. Would you think of making an album once again in near future (especially with Richie Beirach)?

 

Dave Liebman: Richie and I have a 5 CD set that has been released in Europe called Empathy. Completely free music. One of the 5 will be Jack DeJohnette, me and Richie. I do expect to tour if we can in the end of next year with Quest. We are trying to put it together. I think we would certainly record. I like to do it sooner or later. Hopefully we can pull this off.

 

Burak Sülünbaz: Thank you for this interview hope to see you in the stage in Turkey with the new recording “Selflessness”

 

Dave Liebman: Thank you.

 

Burak Sülünbaz

 

Cazkolik.com / September 7, 2021, Tuesday

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN