Lou Levy

"Lou Levy birbiriyle uyumsuz gibi gözüken iki şeydir: Bebop piyanisti arketipi ve şarkıcılar için mümkün olan en uyumlu eşlikçi." Kanadalı müzik eleştirmeni Gene Lees`in bu sözlerle tanımladığı Lou Levy (asıl adı Louis A. Levy) 5 Mart 1928`de Chicago`da Yahudi bir aileden dünyaya geldi ve 12 yaşında piyano çalmaya başladı. Erken dönem idolleri Art Tatum ve Bud Powell`di. 1940`larda yetişen tüm gençler gibi bebop tarzına hayran olan Levy 1945 yılında, henüz 17 yaşındayken Geogie Auld`un grubuyla ilk profesyonel çalışmasını yaptı; bunu Sarah Vaughan, Chubby Jackson (1947–1948), Boyd Raeburn, Woody Herman`s Second Herd (1948–1950) ve Tommy Dorsey`le (1950) yaptığı çalışmalar takip etti. Tommy Dorsey kendisine şu sözlerle kapıyı gösterdi: "İyi çalıyorsun evlat, ama benim grubum için değil." Hikayeyi anlatan Gene Lees`e göre Levy`nin bu konuyla ilgili yorumu şuydu: "Haklıydı, yaptığımı kendim sevmemiştim ve o da sevmemişti." Lou Levy bir daha asla kovulmadı. 1950`lerin başlarında iki yıllığına cazı bir kenara bırakarak Minneapolis`e yerleşen ve tıbbi dergi yayıncılığı işinde çalışan Lou Levy, müziğe geri dönmesi yolunda aldığı sayısız teklif sonucu 1954 yılında Chicago`nun Blue Note kulübünde solo piyanist olarak çalışmaya başladı ve trompetçi Al Porcino`nun (ki Woody Herman orkestrasıyla birlikte aynı kulüpte sahne alıyordu) kendi kayıt cihazıyla yaptığı 15-20 kadar Lou Levy solo performans kaydı kısa sürede müzisyenler arasında efsane oldu. 1955 yılında Los Angeles`a yerleşen Levy Conte Candoli, Stan Getz ve Shorty Rogers gibi isimlerle birlikte çalmaya başladı; ayrıca şarkıcı Peggy Lee`yle 18 yıl sürecek bir birlikteliğe start verdi. Bu noktadan itibaren mükemmel bir şarkıcı eşlikçisi olarak şöhret yapacaktı. İdollerinden Lester Young gibi Lou Levy de bir müzisyenin çaldığı parçanın sözlerini bilmesi gerektiğine inanıyordu. Los Angeles`a yerleştikten sonra stüdyoların demirbaşı olan sanatçı June Christy, Anita O`Day, Lena Home, Nancy Wilson, Tony Bennett ve Frank Sinatra gibi şarkıcılarla çalıştı; ayrıca Terry Gibbs ve Benny Goodman`ın orkestralarında ve Charlie Parker sololarının orkestrasyonlarını icra eden Supersax grubunda çaldı. Levy ayrıca Nocturne, RCA, Jubilee, Philips ve Verve etiketleriyle kendi adına da kayıtlar yaptı.

Hayatının son 18 yılında şarkıcı Pinky Winters`la çalışan Lou Levy, bu birlikteliği özel hayatına da taşıdı. 23 Ocak 2001`de Dana Point, California`da kalp krizi sonucu hayata veda eden Levy için son sözü André Previn`e bırakalım: "Meslektaşlarınca daima takdir edilen ancak maalesef kitlelerin, ki bunlar arasında cazseverler de var, görmezden geldiği Lou Levy büyük bir müzisyendir. Piyanoya yaklaşımında kendine güven, yoğunluk ve konsantrasyonun yanısıra mizah duygusu ve şovmenlik de üst seviyededir."

Lou Levy diskografisi: Lider olarak: Jazz in Hollywood 1954, A Most Musical Fella 1956, Jazz in Four Colors 1956, Solo Scene 1956, Piano Playhouse 1957, A Touch of Class 1970s "The Kid`s Got Ears!" (1982), Lunacy (1992), Ya Know (1993), By Myself (1995). Sideman olarak: Dee Dee Bridgewater ile, Dear Ella (1997), June Christy ile, Impromptu (1977), Ella Fitzgerald ile, Ella in Rome: The Birthday Concert (1958, released 1988) Ella Swings Lightly (1958) Ella Fitzgerald Sings the George and Ira Gershwin Songbook (1959) Get Happy! (1959) Ella in Hollywood (1961) Ella Returns to Berlin (1961) Clap Hands, Here Comes Charlie! (1961), Peggy Lee ile, Black Coffee (1956), Sonny Stitt ile, Sonny Stitt Blows the Blues (Verve, 1959) Saxophone Supremacy (Verve, 1959) Sonny Stitt Swings the Most (Verve, 1959) Sonny Stitt - Previously Unreleased Recordings (Verve, 1960 [1973]). 

Arto Peştemalcıgil

Cazkolik.com / 13 Ağustos 2012, Pazartesi

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN