Memo ordaydı, Butch ordaydı, Sun Ra ordaydı. Şimdi hepsi aynı albümde ve sonsuzlukta

Geçen yıl David Murray`s Infinity Quartet`i Babylon`da dinlerken o müziklerin özel beste olduğunu biliyordum ama parçaların birbirini tamamlayan bir bütün olduğunu sonradan öğrendim. Birgün kargo Cazkolik yazar ve programcılarına gönderilmiş paketler bıraktı. Hemen kendiminkini açtım. Bir CD paketi ama daha büyükçe, kapağında bir görsel, siyaha çalan laciverdin içinde parlayan binlerce yıldızla dolu bir kozmos. Yazları, gece yarısı, sahilde gökyüzüne uzun uzun bakarken gördüğümüz cinsten, elini atsan tutacak kadar yakın olanından. Kapağın sol üstünde "David Murray", sağ üstünde "Blues for Memo" yazıyor.

Kapağa bakarken Mehmet Uluğ`u gördüğüm o son yaz gecesini hatırladım, İstanbul Caz Festivali`nin Avusturya Kültür Ofisi yazlık rezidans bahçesindeki açılış gecesi. Doğrusu "Memo" ile öyle uzun boylu bir dostluğum yoktu, herhalde en çok dört-beş kez görüşmüşüzdür ama ne zaman karşılaşsak, ayaküstü de olsa, aynı yaştan, aynı kuşaktan olduğumuzdan mıdır bilmiyorum sanki yıllardır dostmuşuz gibi içten bir sohbetin kendiliğinden geliştiğini hatırlıyorum ve doğal olarak caz üzerine konuşmalar. Festivalde gelecek isimler, şunları da getirsene diye isim sipariş etmeler... öyle şeyler... Sonrasını biliyorsunuz.

CD paketi açıp broşürü karıştırmaya başladığımda ilk sayfada o meşhur fotoğraf. Sun Ra Arkestra İstiklal Caddesi`nde. Sene 1990... O gün orada değildim, kısa dönem askerliğin günlerini sayıyordum ama daha o zamanlar bile fotoğrafı ilk gördüğümde dikkatimi çeken şey broşürde de hemen aklıma geldi. Sun Ra Arkestra (ve Sun Ra`nın bizzat kendisi) bir dorsenin üzerinde cadde boyunca ilerliyor, peşlerinde büyük bir kalabalık ama kalabalığın içinde adeta hiç kız yok ve kalabalık dorsenin üstündeki siyah müzisyenlere ve çaldıkları müziklere o kadar yabancı görünüyor ki! Nasıl olacak böyle diye düşündüğümü hatırlıyorum. O gün Sun Ra o caddede hakikaten uzaylıydı. Bu anı üzerinden verdiğim örnek dahi Babylon`un nasıl bir dönemde nasıl bir vizyonun peşinden koştuğunu göstermeye yeterli bence. O değişim hâlâ sürüyor. Ama artık Memo, Sun Ra, Butch Morris yok.

David Murray üç bölümden oluşan bir süite bestelemişti, onu biliyorduk. "Blues for Memo", "Positive Messages" ve "Forever Brothers". İlk başta yayınlanacak albümün sadece bu parçaları içereceğini sanmıştım ama Murray`in albümü, tıpkı caz tarihçisi Francesco Martinelli`nin albümde yazdığı gibi, aslında hepsi birbirine görünmez iplikle bağlı bir dostluklar grubunu tek tek anan müziklerle örülü bir bütün. Ahmet Uluğ içerde albümün hikayesini anlatmış zaten, mutlaka alıp okumanızı öneririm. Biraz Sun Ra (Enlightenment), biraz Butch Morris (Obe) ve bir süite "Blues for Memo", sonra, Murray`nin besteleri ve bir de Nasheet Waits bestesi albümün hemen başındaki.

Albümde Murray`in "Infihity Quartet"i müthiş bir kadro. David Murray tenor saksofon, Orrin Evans piyano, Nasheet Waits davul, Jaribu Shadid bas, Saul Williams ve Pervis Evans vokaller, Craig Harris trombon, Jason Moran piyano ve fender, Mingus Murray gitar ve Aytaç Doğan kanun. Aytaç Doğan kanunuyla "Blues for Memo"da yer almış. Onun yer almasını da Ahmet Uluğ istemiş, parçada İstanbul`dan da bir ses olsun diye konuşmuşlar, ne olsun derken Aytaç Doğan`ın kanunu denenmiş, ve olmuş. Albümde bir parça Pervis Evans sesiyle dinlediğimiz "Red Summer" Amerikan politik kültürünün tanınmış yazarlarından Ishmael Reed`in kaleminden çıkma. Reed`in şiirleri başta Murray olmak üzere çok sayıda müzisyen tarafından müziklerinde kullanılmış.

"Blues for Memo"yu mutlaka alın, dinleyin. David Murray`nin oluşturduğu anılar ve dostluklar çemberinin içinden siz de geçin, tanık olun.

Feridun Ertaşkan

Cazkolik.com / 06 Mayıs 2016, Cuma

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN