Moonchild trio John Zorn bestelerinden oluşan yeni albümü "Ipsissimus"u yayınladı...

Cazkolik’te John Zorn’un adı sıklıkla geçmedi maalesef. Bu durumun özel bir nedeni yok ama son bir aydır ortalıkta yeni bir albüm dolanıyor; "Ipsissimus". Hiç değilse bu yeni çalışmanın haberini vermezsek büyük müzisyene ayıp etmiş olacağız.

Gerçi, bir John Zorn albümünden ya da müziğinden söz etmek o kadar da kolay bir iş değil. Üstad geçen yaz düzenlenen "ISCMS 2010" konserleri çerçevesinde İstanbul’a geldi ve gelişinde kendisiyle görüşebilme amacıyla bir heves sevgili Dost Kip’e bir müracaatta bulunmuştuk, bulunmuştuk ama bir yandan da ya adam kabul ederse ne yaparız karşısında diye de endişelenmiştik doğrusu. Allahtan Zorn sadece 24 saatliğine gelmişti ve kimseyle görüşme fırsatı olmamıştı. Elbette bu dediklerimiz işin şakası, keşke görüşmek ve kendisinden bir şeyler öğrenmek fırsatımız olsaydı, anlatmaya çalıştığımız Zorn’un müziğinin ne denli farklı bir katmanında yer aldığıdır.

* * * * *

Moonchild, bir trio ve ağırlıklı olarak da John Zorn’un bestelerini çalan bir üçlü. "Ipsissimus" ise vokalde Mike Patton, bas gitarist Trevor Dunn ve davulcu Joey Baron’dan oluşan trio’nun yayınladığı beşinci albüm. Mike Patton bir çok özelliğinin yanında çoğunlukla vokal teknikleriyle tanınan deneysel bir vokalist. İnanılması güç özellikleri ve yetenekleriyle çok yönlü bir sanatçı. Besteci, prodüktör, söz yazarı, bir çok enstrümanı aynı anda çalabilen biri, oyuncu ve ’voice actor’ denilen bir acaip adam. Ona sadece müzisyen demek yetmez çünkü gerçekten müzisyenin çok ötesinde yetenekleri olan komple bir sanatçı. Albümü dinlediğiniz anda ne demek istediğimizi eminiz çok daha net anlayacaksınız. Aslına bakılırsa bu albümün prodüktörlüğünü John Zorn ile birlikte yapmış Patton. Bu ses sihirbazından söz ettik ama albümdeki inanılmaz gitarın sahibi Marc Ribot’yu ve bazı parçalarda çaldığı saksofonuyla bizzat John Zorn’un kendisini de belirtmeden geçmeyelim. "Ipsissimus" sırf Marc Ribot gitarıyla dahi üçlünün önceki albümlerinden hemen ayrılıp ayrı bir yere konuluveren bir çalışma olmuş.

Yani sonuçta, "Ipsissimus" John Zorn bestelerini çalan ama içinde Zorn’un yer almadığı bir Moonchild triosu kaydı. Zorn bir anlamda kendi bestelerinin çalındığı bu albüme saksofonuyla sadece belli bölümlerde misafir olarak katılmış gibi. İşi daha da karıştırmadan böyle özetlemekte fayda var.

"Ipsissimus" bizzat yayıncı firmanın albümün üzerinde yer alan yazıda yazdığı belirttiği gibi John Zorn’un "Magick", "Alchemy" ve Moonchild mirası çerçevesinde ürettiği dramatik ses dokumaları arasında en yoğun ve güçlü olanı.

"Ipsissumus" John Zorn’un özellikle sayıları gerçekten bir hayli fazla ve tutkun olan fanatiklerinin bayılacağı bir albüm. Bunu söylerken kendimizi bu grubun dışında tutmuyoruz ama fanatiklik konusunda daha temkinliyiz demek belki daha doğru olacaktır.

Her neyse, Zorn fanatiği bir blogcunun yazdığı gibi; "Sıkıcı ve güvenli müziği sevmeyenlere bu albüm ilaç gibi gelecektir." Ama biz yine de o "sıkıcı" müziğin bir çoğunun tutkunuyuz o da ayrı, örneğin şu anda müzikçalarda bir Bobo Stenson albümü (Goodbye) var ve doğrusu hiç de sıkıcı değil, bilakis nefis :) (Kendimize de nefes alacak bir alan açmamızda fayda var elbette!)

Cazkolik.com / 28 Ekim 2010, Pazar

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN