Varlığınızın bütünlüğü; Sonny Rollins`ten Coleman Hawkins`e mektup...

Sonny Rollins tarafından 13 Ekim 1962 tarihinde Coleman Hawkins’e yazılmış bilinmeyen bir mektup ortaya çıktı ve caz basını da mektubun üzerine atladı tabii haklı olarak bu bilinmeyen mektubun. Aşağıda okuyacağınız haber JazzLive Magazine’nin haberinden alınmıştır.

"Geçtiğimiz 21 Kasım Coleman Hawkins’in doğumgünüydü. Columbia Universitesinin caz radyosu istasyonu WKCR FM aynı gün 24 saat boyunca Hawkins onuruna onun parçalarını çaldı.

Aşağıda okuyacağınız mektup 46 yıl önce, yani 1962 Ekim ayının 10. gününde Sonny Rollins tarafından Coleman Hawkins’e verilmek üzere kaleme alınmış. Mektubun orijinali saygın düşünür ve müzisyen Phil Woods’un arşivinde bulunuyor. Kopyası Woods’tan yine bir başka müzisyen Jon-Erik Kellso’ya gelen mektup basının eline Kellso vasıtasıyla ulaşmış durumda. Bizce, hem caz müziği tarihi ve müzikal olarak, hem de duygusal olarak önemli bir mektup.

Şöyle yazıyor mektubunda Sonny Rollins;

Sevgili Mr. Hawkins,

Geçtiğimiz gün Village Gate’de verdiğiniz konseriniz muhteşemdi. Gerçek şu ki, caz dünyasının yüksek rekabet ortamı içinde lider müzisyenlik ve üstün özelliklerinizden daha farklı ve ayrıcalıklı bir öneme sahip olan şey ise bulunduğunuz konumda kalabilme becerisi, üstün müzikal yeteneğinizi gösterebilme ve bunun yanında varlığınızı bütünleyen anlamları geliştirebilme, destekleyebilme konusundaki üstün özelliklerinizdir.

Etrafta bir nebze yaratıcı müzik üretme yeteneğinden yoksun olmasına ve sahne dışı kişilikleri gelişmemiş, tabiri caizse “adam” olamamasına rağmen müzik icra edebilmek için yetenek ve potansiyel taşıyan o kadar çok genç insan var ki. Muhtemeldir ki bu insanlar sizin gibilerin sahnede birdenbire parlayıveren müzikal gücünüzü anlamakta, idrak etmekte sıkıntı çekiyorlardır. Belki de yıkıcı ve zararlı olanın karşısında neyin yapıcı olduğunu bilmelerine rağmen kendi hayatları içerisinde doğru olanı yapabilmek için yeterince güçlü özelliklere sahip değillerdir. Gerçek şu ki sizinki gibi bir üstün karakter müziğe bilgelik ve anlam kazandırıyor. Dolayısıyla böylesi bir nitelikde bizlerin, tümümüzün içindeki evrimi tamamlıyor ve kişisel kalitemizi artırıyor. Böylesi bir duygu bir meslektaşınız olarak bizim size karşı sonsuz bir saygı ve gurur duymamızı sağlıyor.

Sizin kişisel olarak içinizde varolan ‘yapabilmeye karşı özlem duyma tutkusu’ bizim sizinki gibi dürüst bir kimlikten ”yapabileceğini dürüstçe yapmaya uğraşmanın muhteşem üstünlüğünü" öğrenmemizi sağlıyor.

Kelimeler, yapmamız gereken şeyleri bize izah eden bilge ve anlamlı olanın doğal ifadesini izah eder. Seyahatlerinizde tanrı yanınızda olsun ki tenor saksafonunuzu daha uzun süre dinleyebileyim.

Hürmetlerimle.

Sonny Rollins

Okuduğunuz gibi mektuptaki ifadeler Rollins tarafından kaleme alınmış derin anlamlar yüklü kişisel ifadelerle dolu satırlar halinde hatta 18. yüzyılın parlak gösterişli ama birazda sıkıcı tarzı gibi. Kuşkusuz Sonny Rollins’in kalpten duyduğu hayranlık ve minnettarlık sözkonusu olmakla birlikte övgüleri bize Hawkins’in müzikal önemini anlatmıyor ama Hawkins’in karakterinin olgunluğuna, ahlaki tutarlılığına ve sanatına olan bağlılığına işaret ediyor.

Rollins övgüler konusunda Hawkins’e bağlılığını ve hürmetini gösterirken diğerlerinin yeteneksizliği ve zayıflığı konusunda fazlaca gaddar davranıyor. Tahmin ediyorum zayıf olduğunu iddia ettiği bütün o müzisyenlerin özellikle Charlie ‘Bird’ Parker’ın yıkıcı, zararlı ama büyüleyici ‘persona’sının etkisinde kaldığını düşünüyor. “Kişilik - bilgelik - fazilet” gibi kavramları kullanmasının nedeni bu olsa gerek.

Elbette biz de Hawkins’e tenor saksafonu gerçek bir caz enstrümanı haline getirdiği ve özellikle ‘caz baladı geleneğini’ bir anlamda inşa ettiği için hürmetlerimizi ve hayranlığımızı belirtiyoruz. Hawkins kendi kimliğini muhafaza etmeyi başararak 1920’li yıllarda Mammie Smith’in yanında uzun süre kalabildi ve tabii Thelonios Monk’la, John Coltrane’le ve 40 yıl sonra bile Sonny Rollins’le hala kendi kimliğiyle çalabiliyordu. Bunun yanında biz burada Rollins’e de şükran borçluyuz geleneğine karşı gösterdiği alçakgönüllülük, hürmet ve duyduğu gururu açısından. Eminim ki pek çoğumuz bir çok kişiye bu tarz bir saygı ve hürmet duyar ama dürüst olun hangimiz böyle bir mektup yazmaya cesaret edebiliriz?

Coleman Hawkins 1969 yılında öldü. Bizim kendisine olan saygımızı duyamadı belki ama ben geçtiğimiz Kasım’ın 21’inde radyoları başında Coleman Hawkins’i dinleyenler ve kutlayanlarla gurur duyuyorum."

Cazkolik’in Notu: Haberin başındaki resmin ilginçliğinin farkındayız, Coleman Hawkins’i enseden gösteren bir resim bu belki ama Rollins’in duyduğu saygıyı mükemmel ifade ettiği için kullanalım istedik.

Cazkolik.com

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN