Agnes Obel; Endişeli modern

Dinlediğiniz an ayırdettiğiniz sesler, yorumlar, müzikler vardır, Agnes Obel bunlardan biri mi?

Sesin ve müziğin mükemmelliği tarafından işe bakıyorsanız farklı düşünebilirsiniz.

Ama Obel sizi kuşkuya düşürecek kadar cezbedici özelliklere sahip, fakat bunu farketmeniz için ne dediğini anlamak lazım.

Agnes Obel 1 Temmuz akşamı Zorlu PSM'de konseri olan, müziğe okullu olarak başlayıp alaylı devam etmiş bir Danimarkalı sanatçı.

Ama asıl okulu annesi-babası oldu. Babası, enstrüman koleksiyoncusu bir eski caz gitaristi, annesi ise çevresinde oldukça yetenekli bilinen bir piyanistti. Böyle bir anne-babanın elinde müzik öğretmeninden alacağının çok daha fazlasını alabilirsin.

Nitekim, müzik lisesinde okuyan Obel prodüktörler için açılan bir programa katılmak amacıyla okulu bıraktı.

Agnes Obel'in son albümü iki yıl önceye ait Myopia.

Myopia, miyop uzağı görememek demek.

Obel güçlü bir melânkoliye sahip. Bu tarifin sahibi müzik yazarı Ashley Bardan.

2010 yılından beri piyano/yaylılar/vokal üçlüsü üzerinden müzikler üreten Obel müziğinde neo-klasikçilerin sık başvurduğu gibi piyanoyu döngülü rif'ler halinde kullanmayı tercih ediyor. Yaylılar ise atmosferik seslere katkıda bulunurken endişeli bir oda müziğinin yayılmasını sağlıyor.

İşin müzik yanı aslında Obel'in söyleyeceklerini çevrelemek amacıyla kullandığı etkili bir argüman.

Sözler ise Obel'in vurucu yanı.

Camera's Rolling şarkısında 'Kaybedecek zaman yok, Ne yapacaksın?, Kamera çekiyor, Ne yapacaksın?, Geri alamayacaksın, Silah dolu, Ne yapacaksın?' diye soran Obel manipülatif müziğiyle endişeli dünyasını gösteriyor.

Agnes Obel kendisine dair; "Her zaman farklı bir müzik tarzım vardı ve sadece kendi başıma çalmayı sevdim" diyor.

Bir tür yalnızlık.

Paylaşılan, davetkâr bir yalnızlık.

Fenomen işadamı Elon Musk geçtiğimiz günlerde attığı twitte 80'lerin, 90'ların müzik dünyasını yüzde 20 yaratıcılık, yüzde 80 uyuşturucu/seks/içki, günümüzün müzik dünyasını ise yine yüzde 20 yaratıcılık ama bu kez yüzde 80 sosyal medya olarak tarif etmesinin agresif gerçekliği Agnes Obel gibi çoğu Avrupalı müzisyende farklı bir yönelimi açığa vuruyor. Başlıkta 'endişeli modern' demenin nedeni bu zaten.

Çevre için, dünya için, korkutucu distopik emareler için, otoriterleşen siyasal eğilimiler için, sosyal medyanın kaotik dünyayı kötüleştirmekten başka işe yaramadığı için, şimdilerde daha iyi anlaşılan gıda/beslenme krizi için, eşiği geçtikten sonra geri dönüş olmayacağı için, savaşların ve ölümlerin çoğu insan tarafından kaçınılmaz -utanç verici ama hatta gerekli- görüldüğü için endişeli olmak demek.

Obel'in şarkı sözlerinde bu endişeleri işaretlerken sessizliğe yönelik bir tür oda müziği yaratmaktadır.

Albüme adını veren Myopia şarkısının sözleri açık ipuçlarıyla değilse de 'meseleyi' anlatma özüne sahip.

Peki, tanrı bu kaygıların neresinde?

Çoğu sanatçı -haklı olarak- cevap gibi anlaşılacak sözler yazmak istemez, bu kibir olur, kâhinlik olur. Obel'in böyle bir kaygısı olduğunu sanmam ama artpop üzerinde inşa edilen müziklerin sözlerle tamamlanması kaçınılmazdır ve sözler, gerek yaşanan dünya, gerek tanrı kavramı üzerinde kendi iç sorgularını yaratmaya yönelik olmak durumundadır. Modern endişelerin yönelimi ise endişeyi çoğaltmak mı olmalıdır?

Obel bu noktada kaygılarıyla yüklü sanatsal manzaralar oluşturmayı tercih ediyor

Sorular?

Belki ve evet, ama cevaplar?

Kolay iş değil!

Bundan daha iyi yapabileceği şey de yok zaten. Ashley Bardan'ın tarifini kullanırsak eğer 'Obel kendi müzikal gezegeniyle ilgileniyor'.

Biz de sanatçının yarattığı bu müzikal ortamdan besleniyor, kaygılarını ise dinleyicinin tercihlerine emanet ediyoruz.

Feridun Ertaşkan

Cazkolik.com / 14 Haziran 2022, Salı

Etiketler:  #agnesobel  #myopia  #zorlupsm  #konser

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN