Avrupa cazının sembol firması ECM 40. yaşını kutladı...

Caz dünyasından gelip geçen bir çok plak firması olmuştur, kimileri halen hayatta, kimileri de artık yaşamıyor... Şu anda faaliyette olup da adını sanını bilmediğimiz bir çok müzik firması var kuşkusuz ama kimileri de bir müzik firmasından çok öte işlevler üstlenirler, tekbaşlarına başka tip bir ifadenin ismi olup çıkarlar. ECM’de böylesi firmalardandır, sadece müzik firması demek ECM’e yapılmış büyük bir haksızlık olur, ECM tek başına bir müzikal ifadenin, bir müzikal türün kurumlaşmış adı gibidir sanki. Avrupa cazının dünya üzerindeki firmalaşmış halidir.

ECM geçtiğimiz Kasım ayında 40 yaşına bastı. Manfred Eicher 1969 yılında firmayı kurduğunda yayınladığı ilk albüm Kasım ayında piyasaya sürdüğü ünlü piyanist Mal Waldron’un "Free At Last"i olmuş. Aslına bakılırsa bugünden bu albüm biraz tuhaf gelebilir çünkü Waldron klasik ECM müzisyeni tipine pek uymuyor ama ilk albümlerinde de adamlardan bugünkü çizginin mükemmel izdüşümünü beklemek doğru değil elbette, bugün ECM dediğimiz zaman anladığımız şey 40 yıllık bir sürecin sonunda gelişti.

ECM’i özel yapan yanlarından biri de albümlerinde kullandığı görsellik. Özellikle Blue Note’un açtığı yoldan ama kendine has bir tarz ve Avrupailik getirmesini bilen ve bunu gerçekten çok iyi yapan ECM albümlerini de rafta görür görmez tanırsınız ve tıpkı 60’lı yılların Blue Note albümleri gibi gözünüz kapalı ismini dahi sormadan almakta sakınca görmezsiniz.

2009 kırkıncı yıllarıydı, bu yılı da hiç boş geçirmediler ve kimiler Grammy adayı olan bir çok albüme imza attılar, saymakla bitmez ama hemen aklımıza gelen Keith Jarrett / Gar Peacock / Jack DeJohnette; "Yesterdays", Carla Bley; "Carla’s Christmas Carols", Steve Kuhn Trio; "Mostly Coltrane", Cymnologoy; "As Ney", Enrico Rava Quintet; "New York Days" hatırladıklarımızdan.

Dünya durdukça çalışmasını dilediğimiz ECM’den 41., 42., 50. ve 100. yaşlarında da mükemmel albümler görmek istiyoruz.

Cazkolik.com / 28 Aralık 2009, Pazartesi

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN