Caz vokalin genç ve başarılı seslerinden Selen Beytekin müziğe başlamasından bugüne geçen süreyi ve gelecekte yapmayı düşündüklerini Zuhal Focan`a anlattı...

Selen Beytekin: "Kendimi kendi müziğimle ifade etmek istiyorum. Bunun için gerekli olduğunu düşündüğüm iki şey var; bunlardan ilki yeterli teknik ve müzik bilgisi, ikincisi ise samimiyet..."

Zuhal Focan: Selen Beytekin kimdir?

Selen Beytekin: 1987, İstanbul doğumluyum. Müzisyen bir ailenin çocuğu değilim ama ailemde herkes bir enstrüman çalardı ve belki de müziğe olan ilgimin farkına varmama sebep olan budur. Çocukluğumda evde siyahi müziklerle büyüdüm. James Ingram, Michael Jackson, Stevie Wonder, Aretha Franklin, Marvin Gaye... gibi müzikleri dinlerken ilkokulda, 8 yaşında Ayla Saydam’dan klasik piyano dersleri almaya başladım ve hiç bırakmadım. Bir süre sonra Ayla Saydam’ın eşi olan ünlü piyanist Ergican Saydam ile derslerime devam etmeye başladım. Konservatuara gitmemiş olsam da üniversiteye hazırlanırken bile piyano çalmaya devam edip okul korolarında şarkı söylemeye, müzik yarışmalarına katılmaya ve profesyonel olarak European Voices adlı koroda şarkı söylemeye başladım. Liseden sonra 2004 yılında İstanbul Teknik Üniversitesinde (İTÜ) İnşaat Mühendisliği bölümünü kazandım. Üniversitenin ilk yıllarında amatör müzik gruplarımla festivallerde çıkarken, piyano çalmaya, resitaller vermeye devam ettim ve hatta İTÜ’de A capella koro kurup, şefliğini yapıp yönettim. 2007 yılında tesadüf eseri İlham Gencer ile bir tango gecesinde tanıştıktan sonra müziğin kapıları bana açıldı. İlham Gencer benim uğurum oldu diyebilirim. 2007 yılında ilk kez Q Jazz Bar da sahneye çıkarak, piyano çalıp söyleyerek kendi programımı yapmaya başladım. Bir süre sonra yine İlham Gencer’in vasıtasıyla Aşkın Arsunan ile tanıştım, 2007 yazından 2010 yazına kadar 3 sene boyunca onun kurduğu Blue Print Project isimli orkestrasıyla çalıştım ve bu orkestradaki müzisyenler ile çalıştığım için kendimi çok şanslı hissediyorum. Yaklaşık bir buçuk senedir ise kendi projelerimle sahne alıyorum. Çalıştığım müzisyenler arasında Aşkın Arsunan, Volkan Öktem, Tony Jones, Şenova Ülker, Aydın Kahya, Kent Mete, İmer Demirer, Ricci Benson, Eylem Pelit, Yahya Dai, Neşet Ruacan, Ozan Musluoğlu, Mert Önal...vs. birçok müzisyen var. 2008 yılında İnşaat Mühendisliğini bitirdikten sonra yine İstanbul Teknik Üniversitesinde (İTÜ) Mimarlık Master ı yapmaya başladım ve mezun olmak üzereyim. Şu anda ise Burak Bedikyan, Engin Recepoğulları, Şenova Ülker, Kağan Yıldız ve Ferit Odman dan oluşan grubumla hem caz hem de r&b, funk, soul tarzlarında kendi projelerimle müzik yapmaya devam ediyorum.

Zuhal Focan: Kayıt yapmak gibi bir isteğin, projen var mı? Varsa Kimlerle?

Selen Beytekin: Tabii ki bir müzisyen olarak üretmek istiyorum. Kendimi kendi müziğimle ifade etmek istiyorum. Bunun için gerekli olduğunu düşündüğüm iki şey var; bunlardan ilki yeterli teknik ve müzik bilgisi, ikincisi ise samimiyet. Samimiyet derken kastetmek istediğim şu, müzik ayrı bir dildir, müziğin var olmasının amacı insanın kendini farklı bir dilde ifade edebilme isteğidir. Yani farklı bir formda... Samimi ve içten olmayan herhangi bir düşünce müzikte güçlü bir ifade olamıyor. Gerçekten içinizden gelmediği sürece tekniğiniz ve müzik bilginiz ne kadar yeterli olursa olsun, müzik ortaya çıkmıyor. O yüzden şimdiye kadar kendimi ve duygularımı zorlamamak amacıyla hiç kendim bestelemeyi ve kayıt yapmayı denemedim. Gerçekten orjinal, samimi ve beni anlatan birşeylerin olmasını istiyorum ve galiba algılarım açılmaya başladı, bu da beni çok mutlu ediyor. İleride kendi projelerimde çalışmak istediğim sadece belirli müzisyenler yok. Çünkü her müzisyenin en iyi olduğu, en severek çaldığı, kendini kattığı sadece bir müzik türü vardır. Bu diğerlerini yapamaz demek değil ama aralarından birini en iyi şekilde yapar. Bu nedenle sadece caz değil tüm siyahi müziklere ilgi duyduğumdan, bu farklı müzik tarzlarında yine farklı ifade şekilleri olan ve şimdiye kadar çalıştığım bütün müzisyenlerle ayrı ayrı çalışmak isterim.

Zuhal Focan: Genelde (Türkiye’de ve dünyada) caza nasıl bir gelecek öngörüyorsun?

Selen Beytekin: Bu soruya sadece caz çerçevesinde cevap vermektense genel olarak müzik ile ilgili konuşmak isterim. Şu anda müziğin durumu çok vahim, biraz önce bahsettiğim gibi artık içten, samimi hiçbir müzik duyamıyorum. Bunun nedeni belki insanların yaşam tarzının değişmesi, sıradanlaşması ve duygusuzlaşması... Ama hayat karşıtlıklarla doludur, bu durum yani müzik açlığı bence özellikle bu aralar insanları çok daha yoğun olan caz dinlemeye itiyor. Tamam, caz teknik ve müzik olarak piramitin üst noktasında duruyor ve caz müzisyeni olmak gerçekten zor. Ama dinlemesi en kolay müzik bence. Çünkü caz haricinde herhangi bir tarzdaki müziği dinlediğinizde verdiği duygular bellidir ve seyrektir. Ama caz çok değişken ve aynı zamanda duygusal malzeme anlamında çok yoğundur. Boş bir sokakta yürürken yanınızdan geçen bir ya da iki insana çarpma olasılığınız çok azdır. Ama tıklım tıklım bir sokakta istemeseniz de birileri ile çarpışırsınız. Caz o kada yoğun ki dinleyenin algıları ne kadar da kapalı olsa o zenginlikten mutlaka birşeyler kapar. Bence bu nedenle bu kadar duygusuz müzik varken insanlar cazı farkedip, olabildiğince yararlanabilmeye başladılar. Cazın geleceği de daha anlaşılabilir oldu tabi. Kendini rahat bırakıp, gözünü kapayarak bu müziği dinleyen bir insanınn bu zenginlikten faydalanamaması söz konusu bile değil...

Zuhal Focan: Senden sonra yetişen gençlere söylemek istediklerin?

Selen Beytekin: Tek söyleyebileceğim şey kendilerine ‘neden müzikle ilgilendiklerini’ sorsunlar. Bunun cevabı ‘mutlu oldukları için’ ise devam... hayır başka birşey ise müziği bıraksınlar...Çünkü müzik o kadar şeffaftır ki ruhunuzu olduğu gibi ortaya koyar, ne kadar içtenseniz o kadar iyi müzik yapar ve mutlu olursunuz...

Zuhal Focan
19 Ekim 2011, Çarşamba
focan@nardisjazz.com

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN