Fotoğraf: David Natkin

"Enjoy the View" albümünü yeniden dinleme vakti geldi

Dün ajanslara düşen David Sanborn'un ölümü haberi seksen yıla yaklaşan hikâyenin sonu oldu.

On sene önce yayınlanan "Enjoy the View" albümünün sahibi Bobby Hutcherson olsa da David Sanborn'un, yazar John Fordham'ın tabiriyle 'yalvaran soul saksofon'u albümün en belirgin sesidir, tabi Joey De Francesco'nun hammond orgu ile birlikte.

Sanborn 79 yaşında öldü

Acı tonlu/soslu alto saksofonun tüm zamanların en bilinen isimlerinden biri oldu sanatçı. Kuvvetli duygusal çalımlara kapı açan bir enstrümandır alto saksofon. Charlie Parker, Art Pepper çizgisinin bir ucunu David Sanborn'a uzatabiliriz. Bu çizgi Sanborn'un özellikleriyle birleştirince estrümanın karakteristik nitelikleri ortaya çıkar.

David Sanborn kendine özensiz bir bohem gibi yaşadı. Fotoğrafçı Paul Natkin'in çektiği gençlik fotoğrafında sabah erken kalkmışcasına dağınık bir görüntü veriyordu objektife ama gece olunca sahnede de öyle görünüyordu, her an acil bir ihtiyaca gereksinim duyacak gibi...

Tavizsiz cazseverlerin zihnindeki Sanborn imgesi katıksız değildir. Bu imgenin altındaki bulanık nedenler silsilesi müzikal Sanborn'un dağınıklığıyla ilgilidir. Tipik bir bop saksofoncusu olmadığı için öyledir. Geniş bir pop/smooth havuzuna sahip olduğu için öyledir. Soul, blues ve r'n'b içinde gezmeyi sevdiği için öyledir ama bu dalgalı caz denizinin derin bop ve avangard sularına girmediği anlamına da gelmez. "Enjoy the View" albümü kısmen böyle bir örnek sayılabilir.

Şimdi player'da Bob James ile olan "Double Vision" albümü dönmeye başladı.

"Enjoy the View"dan 18 yıl daha yaşlı bir albümdür "Double Vision" ve çoğu cazsever için Hutcherson/De Francesco ortaklığından ise Bob James partnerliği zihnimizdeki Sanborn fotoğrafına sanki daha yakındır.

Ve, 'smooth jazz' ile 'post bop' arasındaki alışveriş alanının tariflenmesinde faydalıdır.

Her ne kadar, bana sorsanız "Enjoy the View" albümünün sondan bir önceki parçası "Teddy"den çıkmaz orada dönmeye devam ederdim ama Bob James'in dünyası da fantezi alanı olmaya müsaittir doğrusu. Sanborn'un saksofonu bu duo albümde daha 'smooth' tınlar, ritmler önceki albümdeki Billy Hart'ın davuluna göre daha ayıplı ve şımarık tekdüzelik sergiler, armonik kalite farkı giderek "Enjoy the View" lehine açılsa da sanatçının dünyası içindeki algı kümesinin genişliğini tarif etmek bakımından dikkat çekmeye yeterlidir.

David Sanborn yolculuğunda son bir durağa daha uğramakta fayda var

Sanborn'un bukalemun gibi renk değiştirebilen müziğinde doksanlı yılların önemi ayrıdır. 1991 tarihli "Another Hand" ve 1994 albümü "Hearsay" diskografik çizginin alto tonu bakımından bıktırıcı olabilecek kadar belirgin duraklarıdır.

David Sanborn seksen yaşına bir kala hayatını kaybetti. Geride 6 Grammy ödülü, 8 altın, 1 platin plâk bıraktı. Bu yazıda değinmediğimiz rock sularında çalarken David Bowie'nın "Young Americans" şarkısındaki gibi sololar da bıraktı.

Kanser teşhisi 2018'de konuldu ama uzun hastalık macerası bugüne kadar sürdü. Geride 25 albüm ile karmaşık müzikal ihtiraslar arasında yol alarak kendine alan açan Sanborn son elli yılın müzikal haritasında hatırı sayılır büyüklükte bir uğrak noktası oluşturdu. Yazar Tim Griggs'in bir tarihte yazdığı gibi, o dönem “stüdyo müzisyenlerinin pek çok albümü, Sanborn'un bazı albümleri de dahil, zayıf kompozisyonlar ve aşırı prodüksiyondan muzdariptir” derken yerden göğe haklıydı ama Sanborn hem bu özensizliğin içinde bizzat yer aldı, hem de kimi albümleri ve bilhassa konserlerindeki performanslarıyla dışında kalmayı başardı.

Feridun Ertaşkan

Cazkolik.com / 15 Mayıs 2024, Çarşamba

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN