Kenny Garrett`tan sessiz sedasız yeni bir albüm geldi; Seeds From The Underground

Cazda vaizlik diye bir şey olsa bu işin bir numaralı ismi hiç şüphesiz Kenny Garrett olurdu. Ortaya pat diye bir laf atıp sonra bir tarafa çekilmek olmaz, ne dediğimizi açıklamak vazifemiz. Coltrane sonrası cazda yaşanan büyük değişimlerden biri `içgüdüsel vaaz verme`dir (içgüdüsel kısmı cazda zaten vardı eklenen vaaz verme kısmı oldu). Bunu söyleyen bir çok eleştirmen var. Yeni bir laf değil ama her seferinde yeniden izaha muhtaç olduğu kesin. Free cazın ifade biçiminde de bunu görmek mümkün. İster bir çeşit iç dökme deyin ister daha sofistike tanımlamalar bulun sonuç değişmez, bu, `vaizlik` caz müzisyeninin kendi gel-gitlerini izah etme çabasından başka bir şey değildir. Pharoah Sanders gibi ustaların elinde bu daha büyük kaotik, spiritüel bir çığlığa dönüşürken, başka isimler biçim kaygısıyla yaparlar. Garrett`ta ise alttan alta ilerleyen metodik bir cümlenin bıktırıcı süreklilikte, bitmez tükenmez ısrarlı yinelemelerin üstünde yükselen doğaçlamaların nasıl sonlanacağını merak edersiniz ama sizi şaşırtan başka bir şey olur... Ya da gelin daha basit anlatalım, bir kalabalığın içindesiniz ve bir anda birisi durduk yere ritmik olarak el çırpmaya başlar, kalabalığın kalanı yaşadığı kısa bir `ne oluyor` şaşkınlığının ardından tek düze devam eden el çırpma sesi bir süre sonra aynı ilgiyi çekmemeye başlayacakken bu kez kalabalıktan bir başkası eyleme dahil olur ve kafalar yeniden o yöne döner. İşte, bu andan sonra artık durum kalabalığın ortak sorunu olmuştur, eğer ikinci kişi olaya dahil olmasaydı ilgisizlik galip gelecekti ama ritmik el çırpma eylemi birden diğer yeni dahil olmalarla yarı anarşist bir eylem olmaktan çıkıp kendi içinde eğlenceli, coşkulu, katılımcı, katlanılır bir hal alır.

İşte, Garrett`ın hem albümlerinde hem konserlerinde çok sık yaptığı bir şeydir bu. İşin ilginci bunu saatlerce yapabilir. Yorulmaz, bıkmaz... Israrcı tavrı sizi de sarmalayan sinirsel bir hal alır ama yine de bunun bir süre sonra bir çeşit coşkuya dönüşmesini engelleyemezsiniz. Yeni albüm Seeds From The Underground`da Venezüella`lı piyanist Benito Gonzalez`in McCoy Tyner`ı andıran akorlarının üzerinde bu kez görürüz benzer durumu. Bu albümde dikkatimizi çeken bir başka şey ise üst katmandaki post bop melodilerin çekici güzelliği. Oldukça duygulu ve yoğunlaştırılmış ifadelerle doludur Garrett`ın çalımı. Biz dinleyiciler altta süregiden ritmik tekrara bu kez fazla takılmayız çünkü melodi bu albümde daha baskındır. Doğaçlamalı baladlar, parça isimlerinde Sidney Bechet, Jarrett, Roy Haynes gibi ustalara yapılan göndermeler...

Kenny Garrett cazın atardamarının günümüzdeki en temiz ve inançlı isimlerinden biri. Tavizsiz ama saygılı. Ustalığı sanki vücudunun doğal uzantısı. Bu yüzden müzikleri kesintisiz sürekliliğin, mükemmel bir bütünün içinden çekip çıkarılan temsili kısımları gibi.

Cazkolik.com / 07 Nisan 2012, Cumartesi

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN