Piyanist Geri Allen "Flying Toward The Sound"un ardından bir yıl içinde albümü "Timeline"ı da yayınladı...

Geri Allen’ın yeni bir albüm yayınladığını öğrenir öğrenmez peşine düştük, çünkü bir önceki albümü de yeni sayılırdı. “Flying Toward The Sound”un galiba 2009 olması gerek, hatta daha bile yenidir, şimdi elimizde bir de “Timeline” var. Yanlış hatırlamıyorsak New York Times çok hoş bir tanımlamada bulunmuş; “Önünde sonsuz bir boşluk bulmuşcasına ilerleyip duran modern caza ayar veren kadın...” cümleyi biraz adapte ettik kabul ama içerik aynen böyle. ‘Ayar verme’ adaptasyonuna modern cazın son yıllarını takip eden herkes bir şekilde öyle ya da böyle katılır. Bir ayar verilecekse bunu yine herhalde müzisyenler yapacaktır. Ama bir yandan şöyle bir şey de var, bir başka yazar ise Geri Allen’ın müziğinin nerede olduğunu tespit etmek için bir tür GPS cihazı geliştirmeli diye yazıyordu.

Geri Allen “Flying Toward The Sound” (Sese Doğru Uçmak) albümünü solo performans olarak, “Timeline” (Zaman Çizgisi) ise trio + 1 formatında kaydedildi. Solo olan kayıt görünüşte daha yenilikçi bir albüm olsa da inanın geleneksel caza yakın duran pek çok pasaja sahip. “Timeline”da müzikal damağınızda bıraktığı lezzet bir yana diğer bir yanıyla deneysel özellikler taşıyan bir kayıt. Trio + 1 konseptinde piyanist Allen, basta Keny Davis ve davulda Kassa Overall’un dışında müthiş bir müzikal yaratıcılık başarısı olarak tap dansçısı Maurice Chestnut üçlüye davet edilmiş. Chestnut'ın tap dansının sesleri müziğe nasıl bir lezzet katmış inanılmaz... Albüm 2009 yılında Oberlin Conservatory of Music, Ohio ve Reed College’da canlı kaydedilmiş. Bu kaydın bir başka ilginç yanı da Allen’ın 25 yıllık kariyerinin ilk canlı kaydı olması. Bu bilgiyi ilginç bulduk çünkü emin olamadık. Charles Llyod ile bir albümü aklımıza geliyor, Cully Jazz Festival kaydı, ikibinlerin başı, o da canlıydı ama kastedilen kişisel albümler olmalı. “Timeline” üçü hayli uzun yedi parçadan oluşuyor. Açılıştaki “Philly Joe” Maurice Chestnut’ın doğaçlama tap dansıyla onbeş dakikalık bir parça. Ayakkabılarındaki metal aksamın yarattığı sound davulcu Kassa Overall’un renkli davul vuruşlarıyla müthiş dinlemeye (mutlaka seyre de) dönüşüyor. Parçanın bir duygusu da piyanist ile basçının müziğin bir yanını, davulcu ile tap dansçısının ise diğer yanını almış olmaları. Karşılıklı ikili düet gibi...



Ardından gelen bir McCoy Tyner bestesi; “Four By Five”. Yaklaşık beş dakikalık parça hemen ardından gelen tam onyedi dakikalık “The Western Wall / Soul Eyes” ile arada hayli şık bir nefes alma alanı açmış sanki. “The Western Wall / Soul Eyes” az önce yazdığımız gibi çok uzun bir parça, orijinalini efsanevi piyanist Mal Waldron ellili yıllarda bestelemişti. Orijinali de çok uzun olan parça yani “Soul Eyes” ilginçtir ki Waldron’un kendi ismi altında -galiba- hiç yayınlanmadı.

Takip eden parçalar “LWB’s House” ve “Embraceable You / Loverman” George Gershwin & Billie Holiday çizgisinin Chestnut’ın çelik uçlu ayakkabılarından çıkan seslerle birleştiği dönüşümlü parçalar.

Albümün son parçası “In Appreciation” ise siyah sivil haklar savunucusu Rosa Parks’a adanmış bir kayıt.

Geri Allen’ın “Timeline” isimli son albümünün en dikkat çeken yanı müzikal yaratıcılıktaki başarı. Tek bir enstrümanın -ama nasıl bir enstrüman- araya girdiği zaman yarattığı fark inanılmaz. Chestnut’ın tap seslerini çıkartın yine müthiş güzel bir müzik ama o usta ayakların kattığı auranın eşi benzeri yok. Gerçekten harika. Tavsiye ne kelime albümün resmen üstüne saldırmanızı öneriyoruz.

Cazkolik.com / 12 Ağustos 2010, Perşembe

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN