Gidilmemiş bir konserin hüznü buruk sevince nasıl dönüşür?

Ne garip ki Ron Carter`ın Golden Striker Trio`sunun Mart başında Cemal Reşit Rey konserini yerinde izleyen Cazkolik`te kalem sahibi bir çok dostumuz olduğu halde işbu yazıyı yazmak konseri izlemeyen ama aynı ekibin konser albümüne hayran olan bendenize kaldı. Aslına bakılırsa yazma niyetini oluşturan da üçlünün Jazzaldia Festival`de verdikleri çift CD konser kaydı San Sebastian`daki Samba De Orpheu yorumu oldu.

Şunu söylemek gerekir ki bazı insanların çoktan hakettiğini bildiğiniz ünü ve şöhreti size çoğu zaman ön kabul olarak önceden gelir. Aslında siz, inandığınız bir takım insanlar öyle söylediği için bahse konu kişinin emsalsizliğine inanırsınız, buna hakkınız da vardır çünkü koskoca caz tarihinin ve tarihçilerin elbette yalan söyleyecek hali yok! Ama siz siz olun her bir kelimesi doğru bile olsa bu yüceliğe çoktan sahip insanların bunu niye hakettiklerine bizzat kendiniz şahit olun, test edin, keşfedin, tanık olun... Ama bir konserde, ama bir albümde... Emin olun işte o zaman caz tarihinden süzülerek gelen bu ön kabulun sadece öyle söylenerek geldiğini değil o şahısların bunu niye hakettiklerini gerçekten anlamış olursunuz.

Bir paragraf boyunca alegorik ifadelerle anlatmaya çalıştığımız kişi Ron Carter`dan başkası değil. Değil mi ki bir caz kontrbasçısının kerametini anlamak zor, biri diğerinden neyi farklı yapıyor da bunca övgüyü hakediyor. Farkı ortaya çıkaran sembolik örneklerden biri albümde yer alan Samba De Orpheu bunun açık bir ispatı!

Üçlü, bir Blue Note kaydı için ilk kez 2003 yılında bir araya geldiğinde isimlerini Modern Jazz Quartet`in kurucularından John Lewis`in bir bestesinden ödünç almaya karar verir. Kontrbasta Ron Carter, piyanoda Mulgrew Miller, gitarda Russell Malone. Her biri enstrümanının emsalsiz ismi olan üçlü 2010 Jazzaldia festivalinde övgülerin az kaçacağı bir konser verir. Aynı zamanda kayda alınan konser iki haftalık bir Avrupa turnesinin son ayağıdır ve sonradan hem CD hem de DVD olarak birarada yayınlanır. Ama sonradan dediğimiz yeni, bu yılın Ocak sonunda.

Ron Carter Golden Striker Trio`yu oluştururken sadece grubun ismini değil, müziğin ilham kaynağını da John Lewis ve Modern Jazz Quartet`ten almış. John Lewis`in trio ahlakı için söylediği cümle önemli; "Sahneye çıkan sadece üç adam değil, onlar özel bölümlere sahip, özel efektler üreten ve müziklerinde özel zamanlamaları gerçekleştiren, dahası bunu yapmayı talep eden ve meydan okuyan üç kişidir!"

50 yılı aşkın kariyeriyle şu anda dünyanın en saygın bir kaç basçısı arasında olan Ron Carter, Miles Davis`den Dexter Gordon`a inanılmaz isimlerle birlikte çalmış, 2500`ün üzerinde albümün içinde yer almış dehşet bir kariyere sahip. Ron Carter`ın parlaklığı sizi yanıltmasın, Mulgrew Miller ve Russell Malone`un Carter`dan farkı yok ama sadece daha gençler! Miller ve Malone konserin tamamında mükemmeller ama ya o gruba ismini veren parça The Golden Striker`a ne demeli!!!

Gelelim Samba De Orfeu`ya

Yani bu albüm yazısının yazılma sebebine. Aslında tüm albüm öyle ama Luiz Bonfa bestesi ünlü Orfeu caz tarihinin en iyi yorumlarından birinde bu albümde kayıtlı. Carter`ın bas pasajları emsalsiz! Eşi menendi görülmemiş güzellikte... Bir kontrbasçının yorum kalitesinin, icra farkının yaratıcılık, tecrübe ve ilhamla yıkanmış mükemmel bir örneği. Daha girişte basın akıp giden notalarının, Malone`un gitar örtüsüyle sarmalanmış hali tarifsiz. Kontrbas ve gitar ikilisinden çıkacak olası soundlar için mükemmel bir örnek. Ve 11:34`lük uzunlukta doyumsuz bir örnek. Yaklaşık altı dakika süren düetin sonu ile parçanın kalan tamamında Carter`ın bas emprovizasyonu da öyle... Tabii sondaki alkışlar da öyle... Bu albüm sayesinde gidilememiş bir konserin üzüntüsünü unutmuş olmanın keyfi de yanında cabası.

Feridun Ertaşkan

Cazkolik.com / 30 Mart 2013, Cumartesi

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN