Vampirler, zombiler... Bu hafta böyle!

Efsane kadro birarada

Festivallerde görmek istediğimiz konser

Caz çeşitlenip şekilden şekile girdikçe, caz müzisyenleri dediğimiz insanlar gözümüzün içine bakıp bakıp `müziğime caz diyemem`, `her türden besleniyorum` dedikçe yüz yıldır bu müziğin keyfini sürmüş, cefasını çekmiş klasik cazseverlerin tüyleri diken diken oluyor, kendini büyük caz dünyasının içinde küçülmüş, yalnızlaşmış hissediyor. Bunları söyleten Monk ve Dizzy`nin 100. doğum yılı nedeniyle New York`ta gerçekleşecek ve hepsi onlarla birlikte çalmış efsaneler konseri. İşte, klasik caz dinleyicisini mutlu edecek konserler bunlar, tam bir zirve, ama bu konser burada olmaz/olamaz, hangi festival reddeder ki bu organizasyonu, aklını yemiş olması lazım ama olmaz, hem adamlar yaşlı, artık yollara dökülmez, hem de açık söylemek gerekirse İstanbul son tercihleri olur, gidecek olsalar Paris`i var, Londra`sı var, var oğlu var. Ama var ya, 2013`deki Dünya Caz Günü İstanbul konseri gibi tıpkı, yüz yılı kutladığımız bir konser olur!

Konser iptalleri üzüyor

İBrahim ve Masakela festivalin duayenleri olacaktı

Son yıllarda artan konser iptalleri fazlasıyla üzüyor. Her caz festivali öncesi hem festival yönetimlerinin hem cazseverlerin yüreği ağzında acaba iptal olur mu diye ama maalesef oluyor. Geçen cuma başlayan 27. Akbank Caz Festivali`nde önce Hugh Masakela`nın gelemeyeceği duyuruldu, hadi dedik Abdullah İbrahim var onu dinleriz, festivalin başlamasından kısa süre önce Abdullah İbrahim`den de iptal haberi geldi, yetmedi, aynı gün Wolfgang Muthspiel konseri de iptal edildi. Bu konserlerin hepsi terör veya sosyal sebeplerden iptal olmuyor, Masakela mesela sağlık sebebinden gelemedi, Abdullah İbrahim de öyle sanıyorum ama onun durumu farklı, geçen sene İş Sanat`a da beklemiştik, orda da sağlık iptali oldu, bu adamı sağlığında dinleyemeyecek miyiz acaba? Muthspiel neden iptal oldu bilmiyorum, ekip arkadaşları vize alamamış olabilir ama o konser de önemli kayıp oldu. Abdullah İbrahim konserini bence zaten yanlış bir mekana koymuşlardı, o müzik orda??? İnşallah bu iptaller son olur.

Bir de, bilet alıp gelmeyenler var

Nerde o 1980`lerde yağmur altında bilet kuyrukları

Geçen hafta TRT Radyo-3`teki radyo programımda konuğum sevgili Sami Kısaoğlu ile festival konserlerini konuşurken bazı konser biletlerinin erkenden tükendiğini hatırlatıp dinleyicilere hızlı davranmalarını tavsiye ettik, hatta, birkaç tanıdığım da o konsere gitmeyi istiyordu ve erken davranmadığı için bilet alamadı, peki, konserin günü saati geldi, ne oldu dersiniz? Salonun az da olsa bir kısmı boş! Evet, boş! Ama biletler günler önce bitti? Sebep ne? Sadece biraz yağmur yağması! Benim tahminim o yönde, zira, ortada konsere gidemeyecek yağmur dışı bir sebep yoktu. O akşam, boğaz köprüsü de rahattı, yolda ışıklı panoda süre olarak 4 dakika yazıyordu. Bu tuhaflığı sadece bir kez yaşamış olsak takılmam, verdiğim örnek tek değil, böyle çok konser var. Acil, zaruri haller dışında benim aklım bilet alıp da konsere gitmemeyi almıyor ama şekeri bile eritmeyecek kadar yağmur demek kimi müzikseveri eritiyormuş.

Bir önerim var?

Hiçbir koltuk boş kalmasın

Bir önceki yazıyla ilgili olarak aklıma geldi, şurda aramızda birkaç kişi konuşuyoruz, belki makul bir fikirdir... Diyelim bilet aldınız ama insanlık hali, konsere gidemeyeceksiniz veya yetişemeyeceksiniz, yollar tıkalı, arkadaşınız mızıktı, mideniz ağrıdı, allah göstermesin hastalandınız ya da hastanız var, bin türlü hâl var, peki, tek bir mesajla hani fırınlarda askıda ekmek, simit olayı var ya onun gibi bir sosyal fayda sistemi kurulamaz mı; "ASKIDA BİLET". Olmaz mı? Madem siz konsere gidemiyorsunuz koltuk boş kalacağına bir başka müziksever gitsin. Nasılsa biletiniz yanacak ve o koltuk boş kalacak, öyle değil mi? Atarsınız mesajı, yazarsınız biletinizdeki bilgileri, koltuk numarası vs. ne varsa, konserin başlamasına on dakika var ve gişede kocaman "Askıda bilet" yazıyor, biri gelir alır o bileti ve o koltuk boş kalmaz. Başka zaman da size lazım olur. Hem, müzisyen açısından da hoş değil mi, boş koltukları görünce kimin morali bozulmaz ki?

Bu yıl Buddy Rich neden çok az anıldı?

Caz tarihinde kimi ilklerin adamıydı Buddy Rich

2017 caz tarihinin üç büyük isminin doğduğu yıl olmasıyla özel anlam kazandı. Thelonious Monk, Ella Fitzgerald ve Dizzy Gillespie... İyi güzel de, bu yıl sadece bu üç isim mi doğdu, mesela aynı yıl Buddy Rich de dünyaya geldi, peki, niye Rich diğer üç isim kadar anılmadı, yayınlar yapılmadı, anısına konserler düzenlenmedi, tribute albümler çıkmadı? Hatta, diğer üç ismi de kendi arasında anma derecesine göre Monk, Gillespie ve Fitzgerald diye sıralamak lazım ama Rich yok! Bunun tek bir sebebi yok ama şunları söylemek mümkün, caz tarihi siyah üstünlüğü olan bir tarihtir ama bence bundan daha önemlisi Rich`in bir entertainer olarak önemi, etkisi, kimliği, yaptıkları tartışılmasa da caz sanatçısı olarak, caz tarihinde Art Blakey, Max Roach gibi kırılma yaratan bir isim olduğunu söylemek zor, bu anlamda ne Monk`la, ne Gillespie ile aynı hizada anılması pek de mümkün değil.

Sosyal medya zombileştiriyor

Sonumuz böyle olmaya az kaldı

Kıyamet habercisi olmıyım diyorum ama cep telefonları ve sosyal medya bağımlılığı korkutucu düzeye ulaştı, bunu bir tek ben mi dert ediyorum acaba. Gördüğüm kadarıyla çevremde pek de kimse şikayetçi değil. Geçen gün metroda, nisbeten sakin bir saat, ayakta az insan var ve tek tek baktım, inanın herkes cep telefonuna gömülmüştü. Kimse kafasını kaldırmadı, kimse bir diğerine dönüp bakmadı, kimse yanındakiyle konuşmadı, ürkütücüydü, peki bu kadar mı? Hayır! Akşam konsere gidecektim, bir boşluk olunca yemek için lokantaya girdim, lokantada herkes yine aynı metro vagonundaki gibiydi, tabağına değil cep telefonuna bakıyordu yerken insanlar, konsere gittim, biraz tanıdık, biraz konuşma faslı derken konser başladı ama oturmalı değil, ayakta ve yine herkes konser esnasında cep telefonuna gömülmüş vaziyette, sahneye bakan birkaç kişi ancak vardık. Bu normal bir durumsa ben bari artık dert etmiyim, içim rahat olsun, yok değilse iş işten geçmeden hepimiz dertlenelim.

Bu albümlere dikkat

Vincent Herring de yeni albüm çıkaranlardan

Yer kazanmak ve fazla laftan tasarruf için sadece isimlerini yazıyım, nasılsa bu albümlerden bir şekilde söz ederiz, hepsi aman ne şâhâne albüm demiyorum, maksat keşif olsun, siz de bu arada mümkün olduğu kadar dinleyin lütfen, tümü dijital platformlarda mevcut: Christian Balvig/Associated with Water, Or Bareket/OB1, Binker and Moses/Journey to the Mountain of Forever, Leo Richardson Quartet/The Chase, Vincent Herring/Hard Times, Stefano Bataglia/Pelagos, Lena Bloch/Feathery, Matthew Bourne/Isotach, Stanley Cowell/No Illusions, Steve Davis/Think Ahead, Philipp Gerschlauer & David Fuczynski/Mikrojazz (Neu Expressionistische Musik), NYSQ/Sleight of Hand, Rudresh Mahanthappa/Indo-Pak Coalition, Oregon/Lantern, Verneri Pohjola/Pekka, Lizz Wright/Grace ... daha var ama ben dinlemeye başladım, bazılarını dinlemiştim zaten, tavsiye ederim.

Yeni grubumu buldum

Vampirler işte bu çocuklar

Vampirleri severim, zombiler gibi değildir, onlar için hâlâ umut vardır. İşin şakası, böyle bir grup varmış, yeni gördüm ve pek sevdim, size de tavsiye ederim. The Guardian onlar için "baştan çıkaran yaratıcılık" diye yazmış, hem yoğun dinlemeye hem hareket halinde olmaya müsait bir albüm diye yazmış bir başkası, caz müziği sürekli yeni müzikler icat etmekse bu beş kişi bu konuda olağanüstü yazmış bir diğeri. Yeni albümlerinde Lionel Loueke ile çalmışlar. Hakikaten sıcak bir müzik. Nefesli gitar kombinasyonları, iyice azaltılmış vokal kullanımı, salınma ritmlerine bolca merakları, iddiasız gibi görünen temiz soloları, hepsi güzel de kapak görseline anlam veremedim, vardır bir esprisi. Dijital platfomda 4 eski albümü daha var, en eskisi 2010, 7 yıl az sayılmaz, daha öncesi var mı acaba? Acele etmeden sırayla tek tek diğerlerine de kulak vermeli. Arıca, kendilerine böyle erked dönem pop grupları gibi bir isim vermeleri de hoşuma gitti.

Feridun Ertaşkan

Cazkolik.com / 06 Kasım 2017, Pazartesi

Kaydet

Kaydet

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN