İyi ki yapılmış dedirten korsan kayıt.

Dinlediğiniz kayıt yazıda sözü geçen konser albümünden alınan ünlü Straight Life`tır.

Konserlerde gizli gizli kayıtlar yapan caz fanlarına teşekkür etme zamanı. Yaptıkları yasadışı diyebilirsiniz, haklısınız ama aşağıda nedeni okuyunca caz tutkusunun başka cazseverlerinde faydalanabileceği bir paylaşıma dönüştüğünü öğrenmek içinizi rahatlatacaktır.

* * *

1982 yılında öldüğünde 52 yaşında genç ve dünyanın gelmiş geçmiş en iyi alto saksofonistlerinden kabul edilen Art Pepper’ın eşi Laurie Pepper, kocasının ölümünün ardından geçen otuz yıl aradan sonra yukarda sözünü ettiğimiz fanlardan biri sayesinde Pepper’ın konserlerinde gerçekleştirdiği yaratıcı, pırıltılı ve funky doğaçlama kayıtları eni bir albümde topladı. İşbu kayıtlar Art Pepper’ın ölümünden bir yıl önce, 1981 Mayıs ayında Stutgart’ta verdiği konserdeki improvizasyonlarlar. İşte bu yazı, bu albümün arkasındaki öyküyü konu ediniyor...

* * *

Takip edenler bilir, Art Pepper’ın “Unreleased Art, Vol.1-2-3-4” adı altında yayınlanmış seri albümleri vardır ve Cazkolik olarak bu albümlerin birini biz de playlistimizde yayınlamıştık ama ustanın ölümü nedeniyle bu seri, 1982 yılında son olarak dördüncüsü yayınlandığında tamamlanmış olarak kabul edilmişti. Şimdi ise, bulunan kayıtlar sayesinde, serinin beşincisi 2010 Mayıs ortalarında yeniden cazseverlerle buluştu. İşbu albüme sebep olan otuzbeş yıl önceki meşhur Stutgart konserinde Pepper’a piyanist Milcho Leviev, basçı Bob Magnusson ve davulcu Carl Burnett’ten oluşan ve adını “geri dönüş dörtlüsü” dedikleri bir ekip eşlik ediyordu. Böyle tanımlanmasının nedeni Art Pepper’ın uzun süren hapis cezası nedeniyle kesintilere uğrayan müzik yaşamının, hapisten çıktıktan sonra kurduğu dörtlüyle yeniden müziğe dönmesiydi. İşe bir başka yanından bakarsak eğer, Art Pepper’ın profesyonel müzik yaşamının tamamı topu topu 15 yıl kadardır. Buna neden olan sebepler iki kez uzun süre uyuşturucu yüzünden aldığı hapis cezası ve elbette 52 yaşında hayatının baharında, biten hapis cezalarının ardından verimli bir dönem geçirecek iken ölüp gitmesidir. Neredeyse yetmişli yılların tamamını hapiste geçirmişti Pepper. Altmışlı yıllarda bu kadar olmasa da yine kısa olmayan bir dönem hapis üstüne bir de rehabilitasyon dönemi geçirmişti.

* * *

Neyse; Stutgart öyküsüne dönelim; Pepper ve grubu Stutgart’a geldikleri zaman neredeyse iki yıldır turnelerde birlikte çalıyorlardı. Grup olarak şaşırtıcı ve büyülü bir iletişimi kurmayı başarmışlardı. Konserlerde ilham verici, yeni ve eğlenceli inceliklerle dolu müzikal farklılıklarını sahne üzerinde mutlulukla yansıtıyorlardı. Art Pepper zaten her zaman müzisyenler arasında kurulan büyülü ilişkinin, iyi cazın da anahtar duygularından olduğunu söyler dururdu. Stutgart’ta yeni olan parçalar yoktu halbuki, çaldıklarının hepsi zaten bilinen parçalardı ama gece yepyeni bir gece oldu! Her bir parça da Art Pepper sanki ilk kez çalıyormuş, yeni bir dünya ile karşılaşıyormuşcasına üflüyordu saksofonunu. Bu duygusallığının temelinde yatan duygu ise hapiste olduğu dönemde müziğe olan açlığı ve tutkusuydu kuşkusuz.

“True Blue” bir Art Pepper parçasıydı. Konserlerinin bildik açılış parçalarındandı ama bu akşam Pepper’ın eli sıcaktı ve gece bu parçayla neşeli ve yaratıcı başladı. “Yours Is My Heart  Alone” ise orta tempolu bir valsti. Pepper bu parçayı yetmişlerde efsane vibrafonist Cal Tjader ile Japonya’ya gittiği zaman Clare Fischer sayesinde keşfetmişti. “Landscape” ise tam bir Art portresiydi! “Patricia” Pepper’ın kızı için yazdığı dokunaklı baladlarındandı. “For Freddie” 2008 sonunda, Pepper’dan çok sonra ölen efsanevi trompetçi Freddie Hubbard adına bestelenmiş saf, pırıl pırıl, swing bop çalışmaydı. Geceyi simgeleyen parçalardan biri Art Pepper’ın erken dönem bestelerinden, üstüne albümü bu isimle yayınlanan otobiyografik kitabı “Straight Life”tı. Bu parçanın Pepper’ın hayatında çok önemli olduğu söylenir. Bir çeşit hayatını özetleyen, simgesel öneme sahip parçalardan... Ardından “Avalon” geldi, klarnet çalıyordu. Sonra “Make A List, Make A Wish”... duygulu ve erotik bir yorumdu! “Somewehere Over The Rainbow” Pepper’ın konserlerinde seslendirmeyi çok sevdiği parçalardan biri oldu hep. Bu parçayı ilk 1951 yılında Shorty Rogers ile birlikte çalmıştı ve o zamandan beri çalmayı bırakmamış üstelik yorumu da giderek çalmayı özlemle beklediği bir ilahiye dönüşmüştür. Konser “Cherokee” ile sona erer.

* * *

Karısı Laurie Pepper`ın 2006 yılında kurduğu “Widow’s Taste” adlı yapım şirketi o yıldan beri her yıl bir albüm mutlaka yayınlıyor. Firmanın ismi müzikal ve estetik “lezzet”i çağrıştırması için Laurie tarafından seçildi. Laurie başlangıçta pek umutlu değildi. Korsan yapımlar, farklı firmalardan çıkan onlarca albüm derken pek bir şey yapamayacağını sanıyordu ama yavaş yavaş da olsa kendini finanse etmeye başladı. Internet burada bir şekilde olumlu olarak devreye girdi. İkinci albümünü yayınladıktan sonra Avrupalı bir Pepper fanatiği ve koleksiyonerle teması oldu. İşte bu temasın sonucu “Vol. 5”in ortaya çıktı. Kendi firması adına çıkan üç, daha önce farklı firmalardan yayınlanan serinin ilki olan albümlerle seri bugün artık beşi buldu!

Hayırsever Pepper fanı beraberinde Stutgart konser kaydı ile gelerek elindekilerin Wayne Peet Newzone Studio’da remastering işleminin yapılmasını, kaydın profesyonel kaliteye ulaşmasını sağladı. Laurie bu gelişme sayesinde yayınlanan albüm şimdi başka fanların da ellerindeki kayıtları yeniden gözden geçirmelerini ve temas kurmalarını sağlar mı acaba diye düşünmeden edemiyor. Art Pepper fanatiklerinin kendise ulaştırdıkları böyle yeni kayıtları bekliyoruz mesajları da bu beklentileri tetiklemiş belli ki.

Kayıtlar elden geçirildikten sonra, döneme ilişkin yeni resimler, konsere ilişkin yeni notlar ve fotoğraflar bulunup kitapçık ve kapak tasarımları ile birlikte albümler basıldı ve dağıtımı yapıldı, Şimdi başta Art Pepper olmak üzere herkes mutlu...

Jazzcorner sitesinde yayınlanan haber esas alınarak farklı kaynaklardan katkılarla derlenmiştir.

Cazkolik.com / 18 Ocak 2012, Çarşamba

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN