Kimse geçmişe gidip yeni bir başlangıç yapamaz ama bugün başlayıp yeni bir son yazabilir - Carl Bard

Avrupalılar tarafından keşfedilen Amerika toprakları, Afrika’dan siyahî insanların buraya getirilerek köle olarak kullanıldıkları ve her türlü insanlık dışı muameleye maruz bırakıldıkları hikâyelere ev sahipliği yapmıştır yıllarca...

Sadece ırkları, ataları, geçmişleri, kendilerini üstün gören “beyaz insan”dan farklı olduğu için; siyahîleri aşağılayan güç sahipleri, onların hayatlarındaki her sayfada söz sahibi olmuşlardır dönemler boyunca...

Onlara dayatılan ağır işler, kenar mahalleler, suikastler ve hayat tarzı ise birinin geçmişinin diğerinden farklı olmasından kaynaklanmıştır yalnızca...

Ve parayla satın alınan insan hayatları, paranın ve gücün satın alamayacağı kadar aciz bir şekilde sonlanır doğanın kanunu karşısında... Hiçbir canlı o ana kadar sahip olduklarıyla sınanmayacaktır. Gözle görülenin, elle tutulanın, dille tadılanın artık anlamı yoktur. Somut olan bilinmezliğe yenilecektir nihai olarak...

1960’lı yıllar Amerika’da yapılan tüm Irk ayrımcılığına karşı direnişin başladığı çok önemli zamanlar olmuştur. Birçok caz müzisyeni onlara dayatılan her şeyin ötesinde olduklarını müzikle, birlik olarak ve direnişle dile getirmişlerdir. Önemli insan hakları savunucuları insanların ortak duygusunun aynı ırk, aynı din, aynı düşünceler değil “sevgi” olduğunun altını çizmiş, barış içinde yaşamanın umut doğuracağını anlatan bir çok konuşma yapmışlardır.

Joe Henderson ise “Page One “ albümünü tam da bu direnişin ortasında 1963 yılında piyasaya sürmüştür. Amerikalı tenor saksofoncuya trompette Kenny Dorham, piyanoda McCoy Tyner, basta Butch Warren, davulda ise Pete La Roca eşlik etmiştir.

Joe Henderson siyahîlerin yaşadığı bu döneme duru, melodik ve güçlü caz cümleleri kurarak cevap vermiş, karamsarlığı asla müziğinde barındırmamıştır. Birey olmanın grup içinde tadını çıkaran, müziğin ruhuyla yoğurduğu savaşçı ruhunun tüm ışığıyla parlatmıştır sesleri.

“Recorda me”, “Out of The night” , “ Blue Bossa “ parçaları ise bu ışığın en güzel yansımalarıdır şüphesiz...

Her gün akıtılan tüm gözyaşı ve kan olsa da, şefkat, merhamet  dolu bir başka sayfa açılacaktır mutlaka hayatta. Böylece zıtlıklar içinde tarafını seçerek insan, hayatının sayfalarında söz sahibi olacaktır. Ve Carl Bard’ın dediği gibi, geçmişle barışmanın tek yolu her gün yeniden başlayarak, sayfanın sonuna imza atmaktır tüm varoluşunla.

Şenay Ocak

Cazkolik.com / 18 Ağustos 2020, Salı

BU İÇERİĞİ PAYLAŞIN